تغییر موازنه در صحنه جنگ اوکراین؛ از ادعا تا امکان

به گزارش خبرگزاری آنا، «جو بایدن» سکان‌دار دموکرات کاخ سفید در آخرین روز‌های زمامداری، مجوز استفاده اوکراین از موشک‌های ارسالی آمریکا را در عمق استراتژیک روسیه صادر کرد و مقامات دولت واشنگتن انتظار دارند با دستورالعمل جدید، قادر موازنه‌ای جدید در صحنه جنگ اوکراین ایجاد کنند.

بااین‌حال، چنین استدلالی حتی از سوی برخی اعضای اروپایی ناتو مانند آلمان و مجارستان نیز موردقبول قرار نگرفته و حتی «فایننشال تایمز» در یکی از تازه‌ترین گزارش‌های خود تصریح می‌کند که برخلاف پیش‌فرض‌های تثبیت‌شده یا ادعایی جو بایدن، روسیه تعداد لازم نیرو را حفظ کرده و تحریم‌های اقتصادی غرب تأثیر محدودی بر اقتصاد این کشور داشته است.

تنها ۱۶ درصد از شهروندان اوکراینی از انتخاب مجدد زلنسکی حمایت می‌کنند

هرچند منابع روسیه بی‌پایان نیستند، اما در حال حاضر، کرملین پول کافی برای تأمین مالی جنگ، پرداخت حقوق نظامیان یا جبران خسارت به خانواده‌های آنها در صورت مرگ یک سرباز و همچنین فراهم آوردن نیاز‌های دفاعی خود را دارد.

در چنین شرایطی اقدام اخیر واشنگتن و دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی، نمی‌تواند مصداق نوعی کنشگری موازنه‌ساز در جنگ اوکراین محسوب شود.

در این میان، عوامل فرامتنی و داخلی زیادی نیز وجود دارند که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت: کسری بودجه روسیه در زمان جنگ کمتر از بسیاری از کشور‌های غربی است که در صلح به سر می‌برند. در داخل روسیه، تنها یک گروه اقلیت مخالف جنگ هستند. لازم به ذکر است که ۸۶ درصد از شهروندان روسیه الحاق کریمه در سال ۲۰۱۴ را پذیرفتند و درحالی‌که حمایت از جنگ تمام‌عیار علیه اوکراین کمتر بوده، اما همچنان حمایت‌ها از «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور در جامعه روسیه قابل‌توجه است.

روسیه خود را ازنظر بین‌المللی منزوی نمی‌بیند. مسکو با آنچه به‌اصطلاح «جنوب جهانی» نامیده می‌شود، همکاری دارد و چین نقش پیشرو در این همکاری را برای ادامه جنگ ایفا می‌کند

بااین‌حال، چنین قاعده‌ای حداقل در خصوص «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین موضوعیت ندارد و همین دیروز، روزنامه «تایمز» انگلیس گزارش داد که به دلیل کاهش محبوبیت زلنسکی، شانس او برای انتخاب مجدد به سِمت ریاست جمهوری بسیار کم است؛ چراکه تنها ۱۶ درصد از شهروندان اوکراینی از انتخاب مجدد زلنسکی حمایت می‌کنند، درحالی‌که ۶۰ درصد مخالف نامزدی مجدد او برای ریاست‌جمهوری هستند و از عملکردش رضایت ندارند.
 
آخرین نکته این است که روسیه خود را ازنظر بین‌المللی منزوی نمی‌بیند. مسکو با آنچه به‌اصطلاح «جنوب جهانی» نامیده می‌شود، همکاری دارد و چین نقش پیشرو در این همکاری را برای ادامه جنگ ایفا می‌کند.

در حال حاضر، پوتین درصدد تثبیت دستاورد‌های میدانی خود در شرق اوکراین است. فراتر از آن، روسیه اکنون سایه ناتو را در شمال خاک خود (فنلاند و سوئد) می‌بیند و همین مسئله سبب شده است تا در جنگ اوکراین تمایلی نسبت به پایان دادن منازعه به هر قیمت ممکن (بدون دریافت امتیازات مدنظر کاخ کرملین) نداشته باشد.

صورت‌بندی این وضعیت چندان دشوار نیست: روس‌ها در متن و فرامتن جنگ اوکراین از قدرت مانور بیشتری نسبت به کی‌یف برخوردار هستند و صدور دستورالعمل اخیر از سوی کاخ سفید، انگلیس و فرانسه و مجوزی که به اوکراین در خصوص استفاده از موشک‌های میان برد و دوربرد خود داده‌اند، نمی‌تواند منجر به تغییر عینی و رسمی موازنه میدان جنگ به سود ناتو شود. منابع غربی تأکید دارند که پوتین نیاز دارد تا پیروزی بی‌چون‌وچرای مسکو را نه تنها بر اوکراین که حتی در مقابل ناتو کسب کند.