برد یا باخت لبنان، مسئله این است
خبرگزاری آنا- عماد نجار: «هنری کسینجر» در ژانویه سال ۱۹۶۹ مقاله‌ای نوشت با عنوان «مذاکرات ویتنام» که در «فارین افرز» منتشر شد و در آن جمله‌ای مهم را به مقامات سیاسی نظامی آمریکا یادآوری کرد: «چریک زمانی پیروز می‌شود که شکست نخورد، ارتش کلاسیک زمانی شکست می‌خورد که پیروز نشود.»
اکنون، آتش‌بس در جنوب لبنان برقرار شده و در حال حاضر صحبت از یک آرامش ۶۰ روزه در میان است حال آنکه ارتش به‌ظاهر قدرتمند اسرائیل زمان حمله به لبنان اعلام کرده بود که حزب‌الله باید حذف شود و یا حداقل تا حدی تضعیف شود که شرایط برای بازدارندگی در مقابل نظامیان صهیونیست را نداشته باشد.
اما حزب‌الله تا آخرین لحظه با توان گسترده حملات موشکی و همچنین اقتدار در بازدارندگی در برابر ورود نیرو‌های زمینی رژیم صهیونیستی هیچ نشانه‌ای از ضعف یا ناتوانی از خود نشان نداد حال آنکه تل‌آویو زیر چتر حمایت تسلیحاتی آمریکا برای کشتار غیرنظامیان تجدید قوا می‌کرد.
در نهایت، تل‌آویو نه‌تنها نتوانست حزب‌الله را نابود کند، بلکه حتی نتوانست به زرادخانه‌های تسلیحاتی یا بهتر بگوییم شهر‌های موشکی و زیرزمینی این جنبش آسیب بزند.
مقامات صهیونیست در لبنان به هیچ کدام از اهداف ادعایی خود دست پیدا نکردند (نابودی کامل حزب الله، از بین بردن توان تهاجمی و خلع سلاح مقاومت، بازگرداندن صهیونیست‌ها به شمال فلسطین اشغالی) و تنها ثبت رکوردی جدید در کشتار و استفاده از تسلیحات ممنوعه در لبنان را برای خود رقم زدند و در این شرایط نه‌تنها لبنان شکست نخورد بلکه می‌توانیم بگوییم که پیروز هم شده است.
در اینجا قصد نداریم بدون در نظر گرفتن ضرباتی که در این جنگ بر حزب‌الله وارد شد مطلب را ادامه دهیم و می‌پذیریم که مقاومت لبنان با ضربات سنگینی هم مواجه شد که اگر غیر از ساختار منسجم و مدیریت‌شده حزب‌الله، گروهی دیگر بود حتی شاید نامی از آنها باقی نمی‌ماند ولی حزب‌الله مقاوم ایستاد و جنگید و پیروز شد.
شهادت سید مقاومت، حادثه پیجر‌ها، ترور فرماندهان ارشد همچون سید محسن و حاج عبدالقادر و شهادت سید هاشم صفی الدین از مهمترین ضرباتی بود که مقاومت لبنان آنها را تحمل کرد و با کنترل شرایط با بهترین مدیریت از این بحران‌ها عبور کرد. پس لبنان را باید با نگاهی واقعگرایانه دید و تحلیل کرد.
لبنان رهبر معنوی و بانفوذ خود را از دست داد ولی مردم این کشور هنوز شهادت سید مقاومت را نپذیرفته‌اند و همه یک جمله را می‌گویند: سید زنده است.
فرماندهان بزرگی از مقاومت لبنان شهید شدند که هرکدام بار سنگینی از این جنبش را بر دوش داشتند ولی در نبود آنها هیچ خللی به مقاومت وارد نشد؛ مانند سید هاشم، شیخ نبیل قاووق، سید فواد شکر، ابراهیم عقیل و ...
بیش از دو هزار مجروح در حادثه پیجر‌ها لطمه‌ای سنگین به مقاومت وارد کرد و تعداد زیادی از نیرو‌ها از دایره میدان رزم خارج شدند، ولی مقاومت ایستادگی به خرج داد.
به‌رغم کاهش ذخایر تسلیحاتی، حزب الله در هفته‌های پایانی از سری جدید موشک‌هایی رونمایی و استفاده کرد که هم برد آنها افزایش یافته بود و هم سر جنگی آنها سنگین‌تر بود و قدرت تخریب بیشتری داشتند.
درست است که پیکر مقاومت لبنان جراحات زیادی برداشته و آسیب‌هایی دیده ولی دشمن زبون نتوانست قامت ورزیده و با صلابت حزب‌الله را بشکند و یا حتی خمیده کند.
از اولین دقایق آتش‌بس نیز مقاومت چند مهم را در دستور کار خود قرار داد تا برای اقدامات احتمالی دشمنان آمادگی لازم را داشته باشد:
بازسازی ساختمان‌ها و شهرک‌های تخریب‌شده توسط اسرائیل
رسیدگی به امور بازگشت آوارگان
ایجاد شرایط مناسب برای مردم لبنان پس از جنگ
بازسازی توان نظامی و دفاعی
تنظیم و تکمیل ذخایر تسلیحاتی
تولید و بروز رسانی تسلیحات دفاعی
جمع آوری اطلاعات مربوط به این جنگ و استخراج نقاط ضعف و قوت
با توجه به مشخصات معرفی حزب‌الله در قرآن به عنوان گروهی که به پیروزی و رستگاری نائل می‌شوند، مقاومت در صورتی به آن فلاح و غلبه دست می‌یابد که شرایط و ویژگی‌های لازم را برای خود فراهم کند. پس همانا وعده الهی حق و پیروزی در انتظار حزب‌الله است.
انتهای پیام/