ملاقات پزشکان سوئدی در فضای مجازی برای درمان بیماران مبتلا به پارکینسون

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از UPI، پیشگامان این پروژه دو متخصص مغز و اعصاب به نام‌های آندرس یوهانسون و کریسیتن کارلستروم هستند. آنها هر هفته در کنفرانس ویدئویی وضع بیماران مبتلا به پارکینسون را بررسی و در این باره مشورت می‌کنند که آیا بیماران به درمان پیشرفته نیاز دارد یا نه.

دکتر آندرس یوهانسون درباره اینکه آیا با طرح مشورت پزشکان در فضای مجازی در وقت صرفه‌جویی می‌شود یا نه می‌گوید: «اگر بیمار را به اینجا ارجاع می‌دادند باید به دنبال اطلاعات بیشتر می‌گشتم و بعد هم چند جا تلفن می‌زدم که یکی دو ساعت طول می‌کشید. اما الان کار من در 15 دقیقه تمام می‌شود».

دکتر کریسیتن کارلستروم هم در این باره می‌گوید: «پیش از این هیچ تماسی نداشتیم، نه حضوری و نه تلفنی، که نشان می‌دهد ارتباط برقرار نبود و وقت هم زیاد تلف می‌شد».

بر اساس بررسی مؤسسه پزشکی کارولینسکا استفاده از ویدئو کنفرانس به جای کاغذ بازی هم زمان انتظار برای ملاقات با متخصص را کاهش داده است و هم تعداد ارجاع‌های غیرلازم برای نظر پزشک دوم را کم کرده است.

رئیس انجمن بیماران مبتلا به پارکینسون در سوئد می‌گوید که قبلا بیماران باید زمان زیادی، بین شش ماه تا یک سال یا حتی دو سال برای وقت دکتر منتظر می‌ماندند.

یکی دیگر از مسئولان ارشد این انجمن هم می‌گوید که اینکه در این طرح جدید دو پزشک می‌توانند برای تشخیص با هم در فضای مجازی و از طریق ویدئو کنفرانس در تماس باشند، خیلی بهتر است. وقتی دو پزشک متخصص مغز و اعصاب با هم مشورت می‌کنند همیشه این خطر وجود دارد که بیمار از گفت‌وگو جا بماند و نفهمد که چه می‌گذرد. اما خیلی اهمیت دارد که بیمار مبتلا به پارکینسون از آغاز در جریان باشد.

نظام‌های درمان و بهداشت معمولا در پذیرفتن و به کارگیری نوآوری‌های دیجیتال کند هستند. دنیل فورسلوند، کارشناس بهداشت الکترونیک در شورای شهر استکهلم می‌گوید: «اگر بیمارستان یا درمانگاه نتواند برای دیدار دیجیتال یا دیدار در فضای مجازی هزینه دریافت کنند، طبعاً برای ملاقات بیمار و پزشک همان روش‌های قدیمی را به کار خواهند برد. بنابراین باید مقرراتمان را انعطاف‌پذیرتر و بازتر کنیم تا متخصصان بهداشت بتوانند روشی را پیش بگیرند که برای بیمار بهترین است».

از نظر دکتر کریستین کارلستروم، آزمودن فناوری ارتباط ویدئویی با بیماران می‌تواند مفید باشد. وی در این باره می‌گوید: «بیمار در خانه دوربین و تجهیزات ویدئویی دارد و کافی است در روز دو یا سه بار و هر بار پنج دقیقه آنلاین شود. ما از بیمار حالش را خواهم پرسید و این که چه حرکت‌هایی را می‌تواند انجام بدهد و پس از انجام حرکت حالش بهتر شده است یا نه».

اکنون پروژه در استکهلم گسترش یافته است و پنج متخصص مغز و اعصاب از شهرهای دیگر سوئد نیز به آن اضافه شده‌اند.