شعرِ انقلاب، عوام‌زده نیست/ گاهی باید با شعر بر سر فساد‌ها و ناملایمات فریاد کشید
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، شعر در کشور ما جایگاه ویژه‌ای دارد و هنوز هم بسیاری از بزرگان و اساطیر تاریخ ایران، شاعرانی هستند که صد‌ها سال پیش در این خاک می‌زیستند. نام‌های بزرگی همچون رودکی، شمس، مولانا، حافظ، سعدی، خیام، عطار، خاقانی، فردوسی، انوری، عنصری، صائب تبریزی، پروین اعتصامی، محتشم کاشانی، شهریار، ملک الشعرای بهار، سیمین بهبهانی و... همگی نام‌هایی هستند که در طول سالیان اخیر با شعر ماندگار شدند و تا زمانی که در کشور ما از این هنر یاد شود، این نام‌ها نیز جاودان می‌مانند.
یکی از راه‌های حفظ ارزش‌های فرهنگی شعر و گسترش آن در کشور توجه به شاعران نسل‌های مختلف است، توجهی که با برگزاری جشنواره‌ها و تقدیر از نام‌های نو و افراد تازه نفس اتفاق می‌افتد. یکی از رویداد‌ها «جشنواره شعر جوان سوره» است، رویدادی که سابقه‌ای طولانی در تاریخ کشورمان پس از انقلاب اسلامی داشته است.
جشنواره شعر جوان سوره، امسال قرار است پس از پنج سال وقفه از سر گرفته شود و هجدهمین دوره آن به همت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه، برگزار شود. رویدادی که برای اهالی شعر بسیار مهم است و در طول سالیان گذشته تعداد زیادی از چهره‌های شناخته شده شعر کشورمان در آن حضور داشتند.
البته این رویداد در هفده دوره گذشته با عنوان جشنواره «شعر و داستان جوان» برگزار می‌شد، اما امسال بخش داستان از آن جدا شده و صرفا به مقوله شعر می‌پردازد.
اما یکی از نکات مهم درخصوص این رویداد، توجه به جنبه‌های مختلف و مضامین گوناگون برای اشعار است. برخی بر این باورند که وقتی رویدادی در حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار می‌شود، صرفا آثاری در آن به چشم می‌آیند که براساس مسائل اعتقادی و انقلابی نگاشته شده باشند و همین مسئله می‌تواند باعث ریزش مخاطبان جشنواره شود.
در روز نشست خبری این رویداد، این پرسش را با میلاد عرفانپور، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری و محمدسعید میرزایی دبیر علمی هجدهمین دوره جشنواره شعر جوان سوره مطرح کردیم و پرسیدیم که آیا شعر‌های اعتراضی از افرادی که نگاه منتقدانه به شرایط معیشتی دارند، یا نگاه عاشقانه‌ای در آثارشان دارند هم در این جشنواره فرصت دیده شدن دارند؟
آغوش ما برای همه شاعران باز است
عرفانپور در پاسخ به این پرسش خبرنگار آنا گفت: آغوش‌مان برای شرکت همه شاعران کشور باز است ولی چارچوب و گفتمان خاص خودمان را هم داریم، چارچوبی که فلسفه و دغدغه و عشق ما در حوزه هنری بوده و همچنان برقرار است. ما در حوزه هنری به دنبال اعتلای شعر و هنر انقلاب اسلامی هستیم.
وی افزود: در جشنواره شعر جوان که موضوع آزاد است، شعر عاشقانه، شعر اعتراضی و اجتماعی که پیرنگ مرتبط با شعر انقلاب اسلامی دارد هم می‌تواند شرکت کند. افرادی که نوع نگرش کاملاً متفاوتی با ما و گفتمان انقلاب اسلامی دارند، قطعاً در این جشنواره شرکت نمی‌کنند ولی کسانی که شرکت می‌کنند باید بدانند که نگاه ما این است که گستره دیدمان را وسیع‌تر کنیم و مسیر را برای گفتگو با هر سلیقه‌ای باز کنیم. کما اینکه در میان داوران جشنواره نیز سلایق مختلف وجود دارد و همه از یک قشر فکری، سیاسی و اعتقادی نیستند ولی همه در چارچوب علقه به انقلاب اسلامی و هدفی که برای حوزه تعریف شده قرار می‌گیرند.
این شاعر شناخته کشورمان گفت: شعار همه برنامه ما این است که «شعر انقلاب شعر زندگی است». شعر انقلاب هم عاشقانه دارد، هم اعتراض. گاهی باید بر سر فساد‌ها و ناملایمات فریاد کشید، گاهی باید از یک کار خوب تقدیر کرد. گاهی باید شعر اخلاقی گفت، گاهی شعر اجتماعی. گاهی شعر تلخ می‌شود گاهی طنز، گاهی امیدآفرین و گاهی نیش‌دار. همه این اشعار اگر پیوند فرهنگی انقلاب اسلامی را داشته باشند برای ما قابل قبول و ارزشمند هستند.
وی در پایان عنوان کرد: گاهی یک نقد و یک شعر اعتراضی خوب می‌تواند در جشنواره ما مقام نخست را به دست بیاورد به شرط اینکه چارچوب مضمونی درست و از لحاظ فنی کیفیت لازم را داشته باشد.
شعر انقلاب پوپولیستی نیست
محمدسعید میرزایی دبیر علمی این رویداد ادبی نیز در پاسخ به این پرسش عنوان کرد: چیزی که ما از شعر اعتراض مطرح می‌کنیم، شعری است که در بستر انقلاب اسلامی قرار می‌گیرد و اثری دلسوزانه است که به نوعی به آسیب‌شناسی می‌پردازد. یعنی این حرف یک معترض متعهد است که اعتراض او نسبت به فراموشی آرمان‌های انقلاب است.
وی افزود: شعر انقلاب همواره از بستر مردم به وجود آمده است ولی شعری عوام‌زده و پوپولیستی نیست. شما ببینید در دهه شصت چقدر قالب‌های رباعی و غزل موفق بوده است. یکی از موفقیت‌های شعر انقلاب رویکرد درست نسبت به قالب‌های کلاسیک در فرم و جنبه نقد اجتماعی و آسیب شناسی در محتوا است که هر دوی این موارد را در خود دارد. ما از گذشته شعر‌های زیادی را خواندیم که در نقد اشراف‌گرایی و تجمل‌گرایی بودند و یا رگه‌هایی از عدالت‌خواهی را در دل خود داشتند و این دقیقاً همان شعر اعتراضی است.
انتهای پیام/