از تحلیل بیانات رهبری در محفل شاعران غافل شدهایم/ رویدادهای شعری باید بستری برای ارتقای ادبیات باشند
محمود اکرامیفر در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا، با تأکید بر این که محافل ادبی، کنگرهها و شبهای شعر باید محلی برای بحثهای تخصصی و ارتقای سطح شعر باشد افزود: این که صرفاً بخواهیم یک جشنواره شعر برگزار کنیم، حتی اگر با بخشهای متنوع و جوایز مختلف همراه باشد هدف نازلی است. شعر، پدیدهای است که پویایی مداومی دارد و باید همواره در معرض نقد و ارزیابی باشد. جشنوارههای شعر هم به خاطر حضور پیشکسوتان این عرصه در قالب هیئت داوران یا مهمانان و شرکت کنندگان بهترین فرصت و بستر برای عملیاتی شدن این فرایند است. اصولاً رویدادهای شعری باید بستری برای ارتقای ادبیات باشند.
این شاعر و منتقد ادبی اظهار کرد: پایان هر دوره از یک جشنواره شعر باید آغازگر یک حرکت سازنده دیگر باشد.
اکرامیفر عنوان کرد: «گابریل تاد» جامعهشناس فرانسوی میگوید: «کلام باید بال داشته باشد» یعنی بتواند به راحتی پرواز کند و از محلی که گوینده آن را مطرح کرده است بیرون برود. الان دیگر دورهای نیست که مخاطب دنبال پیام باشد، بلکه پیام و شعر باید آن قدر جذابیت و ظرفیت داشته باشد که بال دربیاورد و به گوش مخاطب برسد.
شاعر مجموعه «اجازه هست بگویم دوستت دارم» افزود: بخش عمده این کار به عهده رسانهها است و بخش دیگر آن به عهده خود شاعران و کارشناسان ادبی است که باید از این فرصتها به عنوان بستری برای ارتقای فنی شعر شاعران جوان استفاده کنند. اگر این محافل دستاوردی نداشته باشد که فقط هزینه و وقت را هدر داده است، اما اگر دستاوردی دارد حتما باید به صورت تخصصی نشر پیدا کند.
اکرامیفر گفت: مقام معظم رهبری هر ساله در نیمه ماه مبارک رمضان محفل شعرخوانی بسیار پرباری را با جمعی از شاعران سراسر کشور برگزار میکنند. ایشان معمولاً در پایان این جلسات شعرخوانی که گاهی چهار یا پنج ساعت هم طول میکشد، نکات فنی و محتوایی جالبی را درباره شعرهایی که خوانده شده بیان میکنند؛ از سوی دیگر تحلیلهای خوبی هم درباره جریانهای کلی ادبی ایران و جهان دارند. ما از تحلیل این بیانات غافل شده ایم. معمولاً رسانههای ما در انعکاس این جلسات، به شعرخوانیها و حواشی جذاب این جلسات میپردازند، اما این بیانات صرفاً یک بار منعکس میشود در حالی که واقعا نیاز به تحلیل و پیگیری دارد.
خالق مجموعه غزل «فردای بعد از تو» افزود: این درحالی است که اگر این صحبتها که در طول حداقل سه دهه در این محفل بیان شده، به صورت مستقل جمعآوری و در قالبی تخصصی تحلیل شود برای شاعران جوان و منتقدان ادبی ما بسیار راهگشا خواهد بود. البته باز هم تأیید میکنم که جمعآوری این بیانات و تدوین آن در قالب کتاب کار چندان سختی نیست، اما آن چه مهم است تحلیل کمّی و کیفی این گفتهها و دسته بندی و انطباق آن با جریانهای ادبی و تحولات فرهنگی ایران و جهان است. این موضوع باید توسط رسانهها و به عنوان یک مطالبه از اهالی ادبیات و مدیران فرهنگی پیگیری شود.
انتهای پیام/