صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۰۹:۳۰ - ۲۱ آبان ۱۴۰۳

ایسلند برق خود را از انرژی خورشیدی فضایی تامین خواهد کرد 

یکی شرکت دانش بنیان انگلیسی قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ یک نیروگاه برق خورشیدی ۳۰ مگاواتی مبتنی بر فضا را برای ایسلند تاسیس کند.
کد خبر : 940227

به گزارش خبرگزاری آنا به نقل از نیواطلس، شرکت اسپیس سولار توافقنامه‌ای را با شرکت برق و آب خصوصی «ریکیویک انرژی» «Reykjavik Energy» در ایسلند منعقد کرده است که می‌تواند این کشور را به اولین کشوری تبدیل کند که برق تابیده شده از یک نیروگاه خورشیدی مبتنی بر فضا را دریافت می‌کند.

اگرچه انرژی خورشیدی، به تولید برق پاک کمک می‌کند، اما مشکلات زیادی نیز دارد که از جمله مهم‌ترین آنها غروب هر روزه و در دسترس نبودن به دلیل ابری بودن آسمان و بدی آب و هوا است.

از دهه ۱۹۷۰، به منظور غلبه بر کاستی‌های انرژی خورشیدی مبتنی بر زمین، پیشنهاد انتقال جمع کننده‌های نور خورشید از زمین به مدار «زمین هنگام» مطرح شده است. چنین نیروگاهی در ارتفاع ۳۵ هزار و ۷۸۶ کیلومتری در آسمان، در یک نقطه بر فراز زمین ثابت می‌ماند، جایی که نور خورشید تقریبا همیشه بدون مزاحمت هوا، ابر یا غبار وجود دارد.

با استفاده از آرایه‌های وسیعی از صفحات خورشیدی فتوولتائیک، نور خورشید می‌تواند به برق و سپس به امواج مایکروویو تبدیل شود، که آن نیز مجدد به آرایه‌های بزرگی از گیرنده‌های کوچک بر روی زمین ارسال شده که امواج مایکروویو را دوباره به برق تبدیل کرده و وارد شبکه می‌کنند.

اگر این جمع کننده‌های پرتو‌های خورشیدی به اندازه کافی بزرگ باشند، از نظر تئوری تنها سه مورد از آنها می‌توانند تمام برق مورد نیاز زمین را تامین کنند.

این از نظر تئوری است، اما جزئیات مهندسی چیز دیگری می‌گوید. چنین جمع آوری کننده‌هایی در مدار، باید وسعت چندین مایل مربعی داشته باشند و آنتن گیرنده آن بر روی زمین، به اندازه منطقه جزیره منهتن را پوشش دهد. 

حتی در صورت استفاده از سبک‌ترین ساخت و ساز‌ها و ارزان‌ترین هزینه‌های قابل پیش بینی پرتاب، هزینه چنین نیروگاه مداری، نجومی خواهد بود و به ایجاد یک زیرساخت کامل تولید مبتنی بر فضا برای پشتیبانی از آن نیاز دارد. 

این همچنین به معنای توسعه فناوری است که بتواند به طور مستقل با حداقل مداخله انسان برای حداقل ۳۰ سال کار کند. حتی در این صورت، این نیروگاه نیاز به نگهداری مداوم دارد.

بدتر آنکه، این سیستم به پنل‌های خورشیدی متکی است که کارآمدترین راه برای تولید برق نیستند و برای تحویل برق به مصرف کننده در فاصله ۲۲ هزار مایلی، فرایند‌های تبدیل و تبدیل مجدد بسیاری را طی می‌کنند. 

بر اساس اعلام ناسا، چنین برق فضایی بین ۱۲ تا ۸۰ برابر انرژی‌های تجدیدپذیر مبتنی بر زمین هزینه دارد.

با این حال چنین چالش‌هایی مانع از تحقیقات پژوهشگران موسسه فناوری کالیفرنیا برای تولید برق خورشیدی از مدار نشده است و به نظر می‌رسد اسپیس سولار آنقدر مطمئن هست که یک نیروگاه نمایشی را به عنوان بخشی از یک سرمایه گذاری تجاری با آزمایشگاه‌های گذار اقلیمی خصوصی ایسلندی امتحان کند.

 در واقع، این شرکت ادعا می‌کند که تا سال ۲۰۳۶ می‌تواند مقیاس نیروگاه نمونه‌ی خود را به ظرفیت گیگاواتی افزایش دهد و در حال جستجوی سایت‌های گیرنده اضافی در ایسلند، کانادا و شمال ژاپن است.

«مارتین سولتاو» «Martin Soltau» یکی از مدیران اسپیس سولار، می‌گوید: «انرژی خورشیدی مبتنی بر فضا مزایای منحصر به فردی را با هزینه‌های انرژی رقابتی و در دسترس بودن ۲۴ ساعته و هفت روز هفته ارائه می‌کند. شناخت شرکت «ریکیاویک انرژی» از قابلیت‌های انرژی خورشیدی مبتنی بر فضا برای هدایت گذار انرژی هیجان انگیز است و ما از همکاری با یکدیگر برای آینده‌ای پایدار هیجان زده ایم.»

انتهای پیام/

ارسال نظر