کدام روش برای اصلاح بینایی بهتر است: لیزیک یا لازک؟

عمل‌های لیزیک و لازک دو روش محبوب برای اصلاح عیوب انکساری چشم مانند نزدیک‌بینی، دوربینی و آستیگماتیسم هستند. لیزیک با برداشتن یک لایه نازک از قرنیه و اعمال لیزر برای تغییر شکل آن، باعث بهبود بینایی می‌شود. این روش عموماً زمان بهبودی سریعی دارد و بسیاری از افراد ظرف چند روز به دید کاملاً واضح دست پیدا می‌کنند. از طرفی، لازک با برداشتن لایه سطحی اپیتلیوم قرنیه و به‌کارگیری لیزر انجام می‌شود، که این روش به دلیل کمتر بودن عمق برش، مناسب افرادی با قرنیه نازک یا فعالیت‌های پرریسک است. بهبودی در لازک کمی طولانی‌تر از لیزیک است و ممکن است همراه با ناراحتی بیشتری باشد.

انتخاب بین این دو روش به شرایط فردی بستگی دارد. برای مثال، افرادی با قرنیه نازک‌تر ممکن است کاندیدای بهتری برای لازک باشند، زیرا این روش فشار کمتری به ساختار قرنیه وارد می‌کند و احتمال خطرات آن کمتر است. از طرف دیگر، افرادی که به دنبال زمان بهبودی سریع‌تر و راحت‌تر هستند، معمولاً به سمت لیزیک گرایش دارند. علاوه بر ضخامت قرنیه، عواملی مانند سابقه خشکی چشم یا حساسیت به نور نیز بر تصمیم‌گیری تأثیر می‌گذارند و لازم است به‌دقت توسط متخصص چشم مورد ارزیابی قرار گیرند.

 در نهایت، انتخاب بین لیزیک و لازک نیازمند مشاوره تخصصی است. پزشک با توجه به شرایط چشمی، سبک زندگی و انتظارات فرد، می‌تواند بهترین روش را توصیه کند. به عنوان مثال، برای ورزشکارانی که در معرض ضربات احتمالی به چشم قرار دارند، لازک ممکن است ایمن‌تر باشد. تصمیم‌گیری هوشمندانه، با اطلاع از تفاوت‌های این دو روش و مشورت با متخصص، به دستیابی به نتیجه‌ای رضایت‌بخش و تجربه‌ای موفق از عمل جراحی کمک خواهد کرد.

پیروزه فارسی، متخصص چشم، در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره عیوب انکساری چشم توضیح داد که این عیوب شامل هر اختلالی می‌شود که از فوکوس صحیح اشعه نور بر روی شبکیه جلوگیری کند. در این حالت، نور جلوتر یا عقب‌تر از شبکیه متمرکز می‌شود و باعث تاری دید در بیمار می‌شود. به گفته وی، عیوب انکساری به سه دسته‌ی دوربینی، نزدیک‌بینی و آستیگماتیسم تقسیم می‌شوند که معمولاً دوربینی و آستیگماتیسم از کودکی همراه بیمار هستند، اما نزدیک‌بینی می‌تواند در هر سنی از کودکی تا جوانی ایجاد شود.

فارسی اظهار کرد که برای اصلاح عیوب انکساری، معمولاً در ابتدا از عینک استفاده می‌شود و در سنین ۱۸ تا ۱۹ سالگی که نمره چشم تثبیت می‌شود، امکان استفاده از روش‌های جراحی فراهم می‌شود. به گفته او، پزشکان با توجه به شرایط بیمار، وضعیت اجتماعی و اقتصادی، و شغل فرد، نوع جراحی مناسب را تشخیص می‌دهند. وی همچنین بیان کرد که برای درمان عیوب انکساری در افراد بین ۱۸ تا ۴۰ سال از کاشت لنز داخلی چشمی یا جراحی‌های قرنیه استفاده می‌شود.

این متخصص چشم با اشاره به روش کاشت لنز در مواردی که جراحی قرنیه ممکن نیست، توضیح داد که این لنزها به دو نوع تقسیم می‌شوند: لنزهایی که در پشت مردمک و لنزهایی که بر روی مردمک کاشته می‌شوند. او افزود که به دلیل عوارض لنزهای روی مردمک در گذشته، اکنون از لنزهای ظریف‌تر و کم‌عارضه‌ای استفاده می‌شود که پشت مردمک کاشته می‌شوند و مورد تأیید جراحان هستند.

در پاسخ به این سوال که "لیزیک بهتر است یا لازک؟" فارسی توضیح داد که انتخاب جراحی مناسب به شرایط بیمار، نمره چشم و نوع کار با چشم بستگی دارد. او به اشتباهات ناشی از تبلیغات فضای مجازی در این زمینه اشاره کرد و گفت که هر دو روش لیزیک و لازک واکنش‌های متفاوتی در افراد مختلف دارند و بهترین روش برای هر بیمار به شرایط فردی او بستگی دارد.

فارسی با بیان اینکه جراحی لیزیک هزینه بالاتری دارد، خاطرنشان کرد که برخی بیماران به اشتباه تصور می‌کنند هزینه بیشتر به معنای نتیجه بهتر است. اما این تصور نادرست است؛ چرا که پیچیدگی و عوارض این روش نیز بیشتر است. او همچنین اضافه کرد که برای بیمارانی که نمره چشم منفی متوسط دارند، جراحی لازک مناسب‌تر و کم‌عارضه‌تر است. در این روش لایه سطحی قرنیه برداشته و با اشعه لیزر اصلاحات لازم انجام می‌شود و معمولاً دید بیمار بهبود یافته و حتی به صفر می‌رسد.

این متخصص به مزایای روش لیزیک نیز اشاره کرد و گفت در این روش، یک لایه نازک از قرنیه با ضخامت ۱۰۰ تا ۱۲۰ میکرون کات و بالا زده می‌شود تا با استفاده از لیزر میزان لازم از قرنیه تراشیده شود. این روش سریع‌تر ترمیم می‌شود، اما پس از سه ماه، دید در هر دو روش لیزیک و لازک مشابه خواهد بود.