پژوهش‌های دانشگاهی کاربردی و در خدمت جامعه نیستند
حسین رویوران استاد دانشکده مطالعات جهان در گفتگو با خبرنگار پژوهش خبرگزاری آنا، در خصوص رهیافت‌ها و نتایج فعالیت‌های پژوهشی و تحقیقاتی پیرامون موضوع لبنان و فلسطین گفت: از ابتدای انقلاب تا الان مسئله فلسطین اولویت سیاست خارجی ما بوده، هست و خواهد بود. در این مسیر باید بررسی کنیم که محیط‌های دانشگاهی، مراکز تحقیقاتی و پژوهشکده‌ای ما متناسب با محور مقاومت و رشادت‌هایی که در این خصوص صورت گرفته است آیا کار کرده اند یا خیر؛ که پاسخ این سوال منفی است.
وی ادامه داد: قصور در این خصوص بسیار زیاد است و گاهی در محیط اساتید که مهمترین عنصر آموزش در دانشگاه‌ها هستند به صورت ریشه‌ای بحث فلسطین، تحولات سیاسی و اندیشه سیاسی را مطرح می‌کنند.
بحث تئوری امت - ملت که به عنوان یکی از زیر بنا‌های ساختار نظام سیاسی ما مطرح است را خیلی از جامعه دانشگاهیان وقتی اسم آن را می‌شنوند نسبت به آن تعجب می‌کنند.
همیشه در بحث ها؛ ساختار سیاسی و اندیشه سیاسی این موضوع یک بحث جدی است و من تصور می‌کنم که یک بازنگری در دانشگاه‌های ما باید رخ دهد و به هر حال دانشگاه جدا از نظام سیاسی نیستند.
وی خاطر نشان کرد: دانشگاه با وجود اینکه باید استقلال خودش را حفظ کند، اما باید در خدمت نظام سیاسی نیز باشد و هماهنگ با آن؛ بن بست‌ها و چالش‌های نظام را حل کند و بن بست شکنی کند. اینکه جدا از هم بخواهند طی مسیر کنند به زعم بنده یک اشکال بزرگ است و نمی‌توان برای آن وضعیت طبیعی را متصور شد.
این تحلیل گر مسائل خاورمیانه تصریح کرد: رفتاری که نظام از خودش در مقابله با ترور اسماعیل هنیه در خاک ایران و یا سید حسن نصرالله انجام داد به واقع یک رفتار متقابل و برای حفظ تمامیت ارزی خودش بود اگر پاسخی این گونه صورت نمی‌گرفت باید به آن شک می‌کردیم.
این پاسخ از نظری هم جنبه بازدارندگی داشت تا این پیام را به کشور‌های دیگر دهد تا فکر تصرف و تجاوز به خاک ما را دوباره ندهند.
رویوران افزود: اینکه در میان برخی از آحاد جامعه این تصور وجود دارد که چرا ایران اقدام به واکنش کرد به زعم بنده به کوتاهی فعالیت‌های رسانه ها، پژوهشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی ما مربوط می‌شود که نتوانستند این موضوع را در میان جامعه بسط دهند که رفتار متقابلانه دولت در جهت انتفاع ملت است.
وی ادامه داد: در دنیای مجازی فعلی که در آن به سر می‌بریم هر چه انسان با موضوعات جدیدی روبرو شود چند سوال برایش رقم می‌خورد که چرا این اتفاق افتاده است. اینکه محیط‌های دانشگاهی، پژوهشی و رسانه‌ای به این مجهولات پاسخ دهند و جامعه را روشن کنند و جامعه را در جهت افزایش همبستگی و بالا بردن ضریب همبستگی سیاسی و اجتماعی کمک کنند یک از ضرورت‌ها و نیاز‌های اساسی است که ارزشمند است.
وی بیان داشت: امروزه شاهد این موضوع هستیم که مراکز علمی ما صد‌ها پژوهش انجام دادند که از نظر علمی و اجرایی خیلی قابل قبول نیستند و هیچ رهیافتی را از آن‌ها متصور نیستیم و هیچ ارزشی ندارند.
به واقع این نتایج علمی خیلی برای جامعه کاربردی و عملیاتی نیست و فقط تنها به مباحث تئوریک محدود شده است که این موضوع آفت و معضل است. اگر پژوهش‌ها در خدمت جامعه باشند و شبهات جامعه را رفع کنند می‌توان گفت که موفق هستند.
انتهای پیام/