لایی‌کشی روی نردبان تنش؛ گام بعدی نتانیاهو چیست؟
خبرگزاری آنا- مریم خرمائی: «مرگ او پیش‌شرط اصلی اسرائیل برای دسترسی به اهداف خود در جنگ بود»؛ این جمله‌ای است که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل بعد از تأیید خبر شهادت «سید حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله لبنان، در توجیه بمباران منطقه‌ای مسکونی در بیروت با ۸۰ تُن بمب سنگرشکن به زبان آورد.
اما هدف ادعایی نتانیاهو از اقدامی که به «زلزله سیاسی خاورمیانه» شهرت یافت و می‌تواند به ایجاد سونامی «جنگ فراگیر در منطقه» منجر شود چیست و او برای تحقق آن، چه سناریو‌های احتمالی را دنبال می‌کند؟
ساعتی پیش از حمله بعدازظهر جمعه جنگنده‌های رژیم به «ضاحیه جنوبی» بیروت، نتانیاهو در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد در واکنش به پیشنهاد فرانسه و آمریکا برای برقراری آتش‌بس ۲۱ روزه با لبنان، مدعی شد که جنگ با حزب‌الله تا زمان بازگشت صهیونیست‌های ساکن شمال فلسطین اشغالی به خانه‌هایشان ادامه خواهد یافت.
او در همان‌جا، در جمله‌ای که از سوی بسیاری از رسانه‌ها تیتر شد، اذعان کرد که «حزب‌الله شهر‌های شمالی اسرائیل را به شهر ارواح تبدیل کرده است»- اشاره‌ای به حملات موشکی بی‌وقفه مقاومت لبنان که به آوارگی هزاران (به روایتی ۶۰ هزار) شهرک‌نشین صهیونیست منجر شده است.
با این اوصاف، پاسخ بخش اول سؤالی که پیشتر مطرح کردیم، می‌تواند این باشد: هدف بی‌بی بازگرداندن شهرک‌نشینان صهیونیست به شمال فلسطین اشغالی است.
او به چه طریقی این هدف ادعایی را محقق می‌کند؟
تا پیش از حمله روز جمعه و حتی هفته‌ها قبل از آن یعنی پیش از عملیاتی که به «حمله پیجری» معروف شد، منابع آگاه از طرح ایجاد منطقه حائل در امتداد مرز شمالی رژیم صهیونیستی با لبنان سخن می‌گفتند- نقشه‌ای که مستلزم ورود محدود نیرو‌های زمینی ارتش اشغالگر به جنوب لبنان و حوزه عملیاتی حزب‌الله است.
حتی بعد از وقوع حمله پیجری هم، خبرگزاری آنا در گزارشی با عنوان «حمله پیجری لبنان و یک احتمال کمتر دیده‌شده» به بررسی این موضوع پرداخت که انفجار دستگاه‌های ارتباطی حزب‌الله می‌تواند پیش‌درآمد اجرای یک عملیات نظامی بزرگ‌تر از سوی اسرائیل یعنی حمله زمینی به جنوب لبنان با انگیزه ایجاد منطقه به‌اصطلاح حائل باشد.
در حال حاضر، دو تیپ از نیرو‌های نظامی اسرائیل به سمت مرز لبنان گسیل‌شده‌اند و منابع نظامی از بسیج سه گردان دیگر از نیرو‌های ذخیره برای اعزام به نقاط مختلف اسرائیل خبر می‌دهند.
این تحولات مرزی، احتمال حمله محدود زمینی به جنوب لبنان را تقویت می‌کند.
سناریوی احتمالی چیست؟
قابل‌تصورترین سناریو، ورود نظامیان صهیونیست به لبنان است به این امید که نیرو‌های حزب‌الله را دست‌کم تا ۱۰ کیلومتر از مرز (تا پشت رودخانه لیتانی) عقب برانند. به‌این‌ترتیب، نتانیاهو می‌خواهد اطمینان حاصل کند که توان موشکی و پدافندی مقاومت لبنان دیگر تهدیدی قریب‌الوقوع برای شهرک‌های صهیونیست‌نشین شمال فلسطین اشغالی نیست و او می‌تواند ۶۰ هزار شهروند آواره اسرائیلی را مجدداً در آنها اسکان دهد.
اجرای بخشی از این سناریو درگرو تداوم حملات گسترده هوایی و چه‌بسا محاصره دریایی لبنان است.
این در حالی است که اسرائیل به تداوم حملات هوایی به‌عنوان یک اقدام بازدارنده هم نگاه می‌کند با این توجیه که شاید با توجه به نقصان در وسایل ارتباطی، شوک واردشده به حزب‌الله درنتیجه شهادت فرمانده اصلی و بالا بردن خسارت در زیرساخت‌های رزمی، بتواند مقاومت لبنان را مجاب به کوتاه آمدن در برابر خواست خود کند.
آن‌گونه که «نداو شوشانی» سخنگوی ارتش اسرائیل اذعان کرده، «بسیاری از بخش‌های زرادخانه حزب‌الله دست‌نخورده باقی مانده است و اسرائیل به هدف‌گیری آنها ادامه خواهد داد.»
اکنون‌که از هدف ادعایی بی‌بی، روش او برای تحقق آن و سناریوی احتمالی مطلع هستیم، باید به یک سؤال مهم دیگر هم پاسخ دهیم: آیا ورود ارتش اشغالگر به جنوب لبنان، پایان ماجرا است؟
شاید حزب‌الله با شهادت حسن نصرالله غافلگیر شده باشد، اما دست‌کم برای دو دهه مشغول آموزش و تدارک جنگ بعدی بوده است.
شهید نصرالله در آخرین سخنرانی خود گفت: فرمانده احمق جبهه شمالی (اسرائیل) پیشنهاد کرد که یک کمربند امنیتی در اراضی لبنان ایجاد کند. ما آرزو داریم شما وارد خاک لبنان شوید، چرا؟ زیرا ما تمام تانک‌های شما را در آن منطقه نابود می‌کنیم و دنبال یک سرباز یا تانک دیگر در آنجا می‌گردیم که آن را نابود کنیم. آنچه دشمن آن را تهدید می‌نامند ما آرزوی آن را داریم.
جنوب لبنان هم مثل افغانستان یا غزه، سراب خوش آب و رنگی برای ناظر خارجی است. تجربه مشترک هر سه مکان نشان داده که در همه آنها دشمن می‌تواند به میل خود وارد شود، اما برگه خروج در دست مقاومت داخلی است.
انتهای پیام/