صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۲:۵۱ - ۲۷ شهريور ۱۴۰۳

شهریارِ مُلکِ سخن؛ نگینِ درخشانِ مشاهیرِ بانک کشاورزی

شهریار شعر پارسی، استاد محمدحسین بهجت تبریزی، شاعر بلندآوازه و از کارمندان خوشنام و مفاخر بانک کشاورزی است؛ شاعری شهیر و استادی بی بدیل که، چون نگینی درخشان و گوهری تابناک بر تارک شعر و ادب پارسی و در تاریخچه‌ی مشاهیر بانک کشاورزی می‌درخشد.
کد خبر : 932141

به گزارش گروه بازار خبرگزاری علم و فناوری آنا، استاد شهریار در دی ماه سال 1285 در شهر تبریز  چشم به جهان گشود، در سال ۱۳۱۵ در بانک کشاورزی استخدام شد و تا زمان بازنشستگی در این بانک خدمت کرد. بیت معروف «شکر دارم که اگر خدمت بانکی کردم، خدمت من همه در بانک کشاورزی بود» از سروده های این شاعر خوش ذوق و توانمند است.

شهریار به هنرهای مختلف، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه و تسلط داشت. مهم‌ترین اثر استاد شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و به بیش از ۸۰ زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده است. غزل«علی ای همای رحمت» از دیگر آثار مشهور استاد شهریار است.

 دانشگاه تبریز، شهریار را یکی از پاسداران شعر و ادب پارسی خواند و عنوان دکترای افتخاری دانشکده ادبیات تبریز را نیز به وی اعطا کرد. این شاعر بلند آوازه، در بامداد 27 شهریور 1367 درگذشت و با احترامی کم نظیر، بنابر وصیتش در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد که مدفن بسیاری از شاعران و هنرمندان آن دیار است.

روز بيست و هفتم شهريور ماه، سالروز درگذشت استاد شهريار، با تصويب شوراي عالي انقلاب فرهنگي به عنوان روز ملي شعر و ادب پارسی ثبت شده است و خانواده بانک کشاورزی، ضمن ادای احترام به آثار ارزشمند و میراث معنوی برجای مانده از این هنرمند بزرگ، نام و یاد وی را همواره گرامی می دارد.

«جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را، نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم، به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را»

                                                                                                                           استاد شهریار

انتهای پیام/

ارسال نظر