سلول‌درمانی برای ملانوم متاستاتیک
به گزارش خبرگزاری آنا، مریم اسلامی پزشک و دکتری تخصصی ژنتیک، فلوشیپ پزشکی بازساختی؛ اولین درمان سلولی برای ملانوم متاستاتیک اخیراً توسط «سازمان غذا و داروی فدرال» (FDA) تأیید شده است. این اولین درمان سلولی تأییدشده برای هر تومور جامد است و برای درمان موارد پیشرفتۀ سرطان پوست در جایی که درمان‌های قبلی شکست خورده‌اند، انجام می‌شود.
این درمان که به‌عنوان درمان لنفوسیت نفوذکنندۀ تومور (TIL) شناخته می‌شود، از سلول‌های ایمنی خود بیمار برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند و به‌زودی در مرکز جامع سرطان سیلوستر، بخشی از دانشکدۀ پزشکی دانشگاه میامی میلر، در دسترس بیماران قرار خواهد گرفت.
فلوریدا نرخ بالایی از تعداد کل موارد ملانوم جدید در سال را در ایالات متحده دارد، سیلوستر تنها مرکزی در فلوریدا جنوبی خواهد بود که درمان جدید تأییدشده را ارائه می‌دهد.
آزمایش لنفوسیت‌درمانی نفوذکنندۀ تومور
کارآزمایی‌هایی که درمان جدید تأییدشدۀ TIL، را آزمایش کردند، نرخ پاسخ ۳۲% را در بین ۱۵۳ شرکت‌کننده نشان دادند. این درمان برای بیمارانی تأیید شده است که ملانوم آنها علی‌رغم درمان با سایر اشکال ایمونوتراپی، یعنی مهارکننده‌های نقطۀ چک و درمان هدفمند، که برای ملانوم‌هایی که دارای جهش مشترک در ژن BRAF هستند، پیشرفت داشته است.
«خوزه لوتزکی» (Jose Lutzky)، پزشک سرطان پوست و مدیر انکولوژی پوست در سیلوستر، گفت: سلول‌درمانی اکنون به گزینۀ مناسب برای بیماران مبتلا به ملانوم پیشرفته تبدیل شده است. «نتایج کارآزمایی نشان دهنده یک پیشرفت بزرگ برای بیماران ماست.»
در کارآزمایی بالینی که منجر به تأیید «لیفیلوسل» (lifileucel) شد، بیش از نیمی از بیمارانی که سرطان آنها به درمان پاسخ داد، این پاسخ مثبت را بیش از سه سال بعد حفظ کردند.
مهار پاسخ ایمنی خود بیمار
درمان TIL برای چندین دهه در آزمایشگاه و در آزمایشات بالینی مورد مطالعه قرار گرفته است. تأیید «لیفیلوسل» (lifileucel) در فوریه اولین تأیید «سازمان غذا و داروی فدرال» (FDA) برای هر نوع درمان TIL است.
لنفوسیت‌های نفوذکنندۀ تومور، سلول‌های ایمنی طبیعی هستند که راه خود را در داخل تومور‌ها باز می‌کنند تا با آنها مبارزه کنند. آنها از ترکیبی از انواع مختلف گلبول‌های سفید، سلول‌های T و سلول‌های B تشکیل شده‌اند. برای تقویت توانایی‌های طبیعی از بین بردن سرطان، این روش شامل برداشتن تومور بیمار، جداسازی لنفوسیت‌های داخل آن تومور و رشد آنها به مقادیر زیاد در یک مرکز تولیدی خاص قبل از تزریق مجدد به بیمار است.
بر خلاف سایر اشکال سلول‌درمانی، مانند سلول درمانی CAR-T یا T-CR، لنفوسیت‌ها برای تشخیص سرطان مهندسی ژنتیکی نشده‌اند. آنها قبلاً به طور خاص برای تومور‌های آن بیمار تنظیم شده‌اند. این روش همچنین شامل درمان‌هایی پس از تزریق برای فعال کردن و تحریک لنفوسیت‌ها در بدن بیمار است.
دکتر لوتزکی گفت که جراحی، دُزهای بالای شیمی‌درمانی مورد نیاز قبل از انفوزیون و درمان‌های بعدی می‌تواند برای بیماران سخت باشد. کسانی که مشکلات قلبی یا سایر مشکلات سلامتی دارند، ممکن است نتوانند این درمان را تحمل کنند.
دکتر لوتزکی گفت: اینها درمان‌های آسانی نیستند، اما بسیاری از بیماران پاسخ‌های خوبی می‌دهند.
بهینه‌سازی TIL ها
لوتزکی امیدوار است به‌زودی ثبت‌نام برای شرکت سیلوستر در فاز ۲ آزمایشی Iovance را آغاز کند و در سال آینده حدود ۱۰ بیمار یا بیشتر را ثبت نام کند. این کارآزمایی بالینی، بیماران مبتلا به ملانوم پیشرفته را که درمان‌های قبلی آنها شکست خورده است، ثبت نام می‌کند.
این کارآزمایی، نوعی از درمان TIL را آزمایش می‌کند که در آن سلول‌های ایمنی به طور ژنتیکی در آزمایشگاه مهندسی می‌شوند تا ژنی به نام PD-۱ را حذف کنند. پروتئین PD-۱ به عنوان یک بلوک طبیعی بر روی فعالیت سلول‌های ایمنی عمل می‌کند. سلول‌های سرطانی اغلب این فرآیند را می‌ربایند تا سلول‌های ایمنی بدن را خاموش کنند.
دکتر لوتزکی گفت: حذف PD-۱ از لنفوسیت‌ها ممکن است توانایی کشتن سرطان را در بدن افزایش دهد. مطالعات آزمایشگاهی و یک کارآزمایی بالینی در مراحل اولیۀ این سلول‌های اصلاح‌شده نشان داد که آنها به اندازۀ لنفوسیت‌های غیر مهندسی، فعال هستند.
سفری به سوی درمان‌های بهتر
دکتر لوتزکی قبل از پیوستن به سیلوستر، در کارآزمایی‌های بالینی شرکت کرد که منجر به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا برای یک ایمونوتراپی دیگر مربوط به ملانوم متاستاتیک، یک مهارکننده پست بازرسی به نام «ایپیلیموماب» (ipilimumab) شد. او گفت که قبل از ظهور روش‌های
ایمونوتراپی، پزشکان در گزینه‌هایی که می‌توانستند به بیماران مبتلا به ملانوم پیشرفته ارائه دهند، محدود بودند.
ملانوما بسیار خوب به سیستم ایمنی پاسخ می‌دهد. برخی از ایمونوتراپی‌ها در این سرطان بهتر از سایر انواع سرطان عمل می‌کنند. همچنین ملانوما
اولین سرطانی بود که مهارکننده‌های ایست بازرسی برای آن، تأیید شد. محققان می‌توانند این یافته‌ها را به انواع دیگر سرطان نیز تعمیم دهند.
دکتر لوتزکی می‌گوید: ملانوم اولین توموری بود که در آن مهارکننده‌های ایست بازرسی مؤثر بودند و آنچه را که ما اکنون ستون چهارم درمان سرطان می‌نامیم، ایجاد کرد و ایمونوتراپی را به جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی اضافه کرد.«این یک سفر واقعاً شگفت‌انگیز بود که در ملانوما اتفاق افتاد.»
انتهای پیام/