مسئول موشک‌باران پایگاه‌های منطقه‌ای آمریکا کیست و چرا خود را علنی نمی‌کند؟
گروه سیاسی خبرگزاری علم و فناوری آنا- عماد نجار: چند ماهی است که پایگاه‌های آمریکا در سوریه و مخصوصا در عراق هدف انواع موشک‌هایی با برد‌های کوتاه قرار می‌گیرند و نیرو‌های نظامی آمریکایی نیز پاسخ مشخصی در برابر این حملات ندارند. این مدل برخورد دو طرف برای بسیاری از مخاطبین ایجاد سوال کرده که این حملات را چه کسانی انجام می‌دهند و چه اهدافی را از این حملات دنبال می‌کنند؟
برای پاسخ به این سوالات می‌توانیم توضیحات ذیل را مطرح کنیم:
اینگونه عملیات‌ها باعث ایجاد نوعی فرسایش روانی و تجهیزاتی در سطوح نیمه پایینی ارتش آمریکا در منطقه می‌شود و دائماً از منظر امنیت روانی، نظامیان آمریکایی دور از خانه را دچار نوعی افسردگی و ترس دائمی می‌کند.
از سوی دیگر، این مدل حملات موشکی باعث مشغول‌سازی و درگیری نظامیان آمریکایی با نیرو‌های نامعلومی می‌شود که اقدام بازدارنده مشخصی را نمی‌توانند علیه آنان برنامه ریزی کنند، زیرا در پی انجام این عملیات‌ها در هر سطحی هیچ از نیرو‌های مقاومت در منطقه مسئولیت این اقدامات را بر عهده نمی‌گیرند و در معدود دفعاتی که گروهی مسئولیت حملات را پذیرفته نام‌هایی تازه و گروه‌هایی نوظهور خود را معرفی می‌کنند که به عنوان مثال می‌توان از گروه «الوارثین» نام برد.
این دکترین نظامی که توسط برخی گروه‌های مقاومت در عراق به عنوان یک استراتژی موثر مورد استفاده قرار می‌گیرد، شرایط مبهم و جدیدی را برای جنایتکاران ناخوانده ایجاد کرده، زیرا فرد یا گروه خاصی برای اقدام متقابل در لیست فرماندهان آمریکایی وجود ندارد که فرصت ضربه زدن به آنها را به آمریکا بدهد
در این میان، نمی‌توان از یاد برد که طرح و اجرای این نوع حملات باعث برهم ریختگی ماشین جنگی آمریکایی‌ها در منطقه نیز خواهد شد؛ مخصوصاً تا پیش از انجام عملیات پاسخ و خوانخواهی شهید «اسماعیل هنیه» که وعده انجام آن توسط جمهوری اسلامی ایران به طور قطعی داده شده است.
از سوی دیگر، مذاکرات جهت ارائه جدول زمان‌بندی خروج نیرو‌های نظامی آمریکایی از عراق در حال انجام است و این نوع عملیات‌ها باعث اعمال فشار به واشینگتن و بالا بردن تعداد برگ‌های برنده در دست دولت عراق خواهد شد.
این عملیات‌ها را همچنین می‌توان نوعی پاسخ و هشدار متقابل به تجاوزات و جنگ افروزی‌های نظامیان آمریکا در منطقه نیز دانست که علاوه بر پاسخ سریع و متقابل، نوعی اقدام بازدارنده نیز محسوب می‌شود و طرف متجاوز را از تداوم یا افزایش تعداد و میزان این جنایات بازمی دارد.
این دکترین نظامی که توسط برخی گروه‌های مقاومت در عراق به عنوان یک استراتژی موثر مورد استفاده قرار می‌گیرد، شرایط مبهم و جدیدی را برای جنایتکاران ناخوانده ایجاد کرده، زیرا فرد یا گروه خاصی برای اقدام متقابل در لیست فرماندهان آمریکایی وجود ندارد که فرصت ضربه زدن به آنها را به آمریکا بدهد.
ناگفته نماند که مقامات آمریکایی از جمله «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه، فشار زیادی را به دولت «شیاع السودانی» نخست‌وزیر عراق وارد می‌آورند که مانع از انجام مجدد و تداوم این عملیات‌ها علیه پایگاه‌های آمریکایی شوند و البته بنا به درخواست‌های محمد شیاع السودانی مبنی بر قطع این عملیات‌ها و جلوگیری از ورود عراق به جنگ با آمریکا و رژیم صهیونیستی، مقاومت نیز ضمن احترام به دولت بغداد عملیات‌های خود را کاهش داده و تنها به عنوان اهرام فشار در زمان مذاکرات از آن بهره می‌برند.
{$sepehr_key_1196}
از سوی دیگر، این نکته را نیز نمی‌توان کتمان کرد که مقاومت از حمایت‌های تسلیحاتی و مستشاری و مالی آمریکا از رژیم کودک کش صهیونیستی خشمگین است و برخی از این عملیات‌ها در انتقام از به خاک و خون کشیده شدن کودکان و زنان بی گناه فلسطینی در باریکه غزه توسط موشک‌ها و بمب‌های آمریکایی انجام می‌شود.
روش‌های نوین و معدد محور مقاومت در رویارویی با شیطان بزرگ، همپیمانانش و فرزند نامشروع آنها در منطقه به نام اسرائیل نامحدود است و همین موضوع امکان برخورداری از دست بالا در تمام معادلات را برای مقاومت ایجاد کرده است.
انتهای پیام/