چرا امام حسین(ع) در کربلا ماند/ علت بین‌المللی‌شدن قیام عاشورا چه بود؟

حجت‌الاسلام مهدی مافی‌نژاد روانشناس و استاد دانشگاه و سخنران مذهبی به مناسبت ایام محرم در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: جریان شهادت امام حسین (ع)، خانواده ایشان و عاشورای حسینی درس بزرگی برای ما دارد و آن هم این است که امام حسین (ع)‌ تمام روضه‌هایشان خانوادگی است. روضه پدر و مادر، فرزند، حجاب و ... همه روضه‌های خانوادگی هستند و پیام آور این که امام، امام خانواده بود و اگر کسی امام حسینی باشد و به خانواده توجه نکند به درد نمی‌خورد.

وی افزود: امسال موضوع جالبی مدنظرم قرار گرفت، تمام تغییر و تحولات را از روز اول تا شب عاشورا مورد توجه قرار دادم و متوجه شدم گذشت زمان دقیقا تکرار تاریخ است. امام حسین (ع) در شب دوم محرم وارد کربلا می‌شود اگر ما از همین الان ایشان را وارد زندگی کنیم، زندگی‌مان کربلایی می‌شود. ما شعار یا حسین می‌دهیم، اما مهم این است که حسینی بمانیم،‌ با حسین ماندن اصل است.

دستور آرایش خیمه‌ها در کربلا به چه صورت بود

مافی نژاد اظهار کرد: باید به این فکر کنیم که امام حسین (ع) به چه دلیل وارد کربلا شد و چه اتفاقاتی آنجا رخ داد که حضرت بلافاصله پس از ورود به کربلا فرمودند «اعوذ بالله من الکرب و بلا » و دستور آرایش خیمه‌ها را طوری دادند که مثل نعل اسب چیده شود تا نوامیس در دل خیمه‌ها حفظ شوند واگر دشمن حمله کرد از هر دو سو مردان بتوانند یاریگر باشند، یعنی همه مرد‌ها باید جانشان را فدا کنند تا دست دشمن به خیمه‌ها برسد و این در زندگی امروز ما نیز باید تابلوی غیرت و ناموس پرستی شود. فقط می‌گوییم یاحسین و گریه می‌کنیم و بر سر و صورتمان می‌زنیم، اما توجه نمی‌کنیم که امام حسین (ع) ناموس دار بود.

وی با اشاره به اینکه محبت امام حسین (ع) بالاتر و ورای محبت مادر به فرزندش است، گفت: امام رضا (ع) فرمودند امام مثل مادری است که حساس به بچه کوچک خود است، انتخاب اول، امام هم این نبود که در کربلا بماند امام به فکر خودکشی نبود، این‌ها شبهاتی است که مطرح می‌شود؛ چراکه وقتی از مکه اخراج شد بهترین تصمیمشان این بود که به کوفه محل خلافت امام علی (ع) بروند، وقتی به کربلا رسیدند حر جلویشان را گرفت و محاصره‌شان کرد و جمله تاریخی گفتند که شما ما را دعوت کردید و به ما نامه نوشتید، ما به کربلا آمدیم، اما می‌خواهیم برگردیم. اگر این نامه را به هر عاقلی در طول تاریخ نشان دهید می‌گوید که کار عاقلانه این است که برای حفظ جان هجرت کنید؛ چراکه 18 هزار نفر به امام نامه نوشتند و گفتند که اینجا در امن و امان خواهید بود.

چرا امام قصد یمن کرد

 مافی نژاد اظهار کرد: امام موظف است به وظیفه تاریخی خود عمل کند اگر امام حسین (ع) به کربلا نمی‌رفت بعد از ۱۴۰۰ سال عده‌ای که معرفت نداشتند، می‌گفتند چون امام حسین (ع) ترسیدند به کوفه نرفتند وگرنه بیچاره مردم کوفه آنها که نامه نوشتند و گفتند که یزید ملعون است، حتی عده‌ای بودند آن دوره که به امام می‌گفتند اگر نیایید ما دختر و پسرهایمان را عروس و داماد نمی‌کنیم، حتی میوه از درخت نمی‌چینیم و پشت سر یزید نماز نمی‌خوانیم. حال شما ببینید امام به وعده کرد و بعد خبر شهادت مسلم را شنید، حر سر جنگ برداشت و گفت یا بیعت کنید یا کشته می‌شوید، حضرت فرمود که اجازه دهید ما به دورترین نقطه عالم یعنی یمن برویم، امام می‌خواست بگوید که یمنی‌ها خیلی شرافت دارند به تمام کسانی که ادعای شرافت کردند.

وی دراین باره افزود: همین الان هم فرمانده جنگ یمن اعلام می‌کند که ما از هیج قدرتی جز خدا نمی‌ترسیم اگر شهید هم شویم با عزت شهید می‌شویم بهتر از این است که سکوت کنیم، امام حسین (ع) آن دوره می‌دانست، اما حر اجازه نداد از زمین کربلا خارج شود و این گام اول و تصمیم امام بود و گام دوم این بود که به خاطر شیعیان این کار را بکند که خون خود و یارانش اثر ماندگار در تاریخ داشته باشد. مثل جمله رهبری که شهید سلیمانی از خود سلیمانی ترسش بیشتر است، شهید حسین بن علی هم اثرش از خود حسین بن علی بیشتر است، چون شهید همیشه زنده است و امام همیشه حی و حاضر است، پس انتخاب دوم امام بین المللی شدن ایشان بود.

وی گفت: امام حسین(ع) زمانی که فهمید زمین، زمین کربلا است میدانست که کربلا از دیرباز توسط حضرت آدم انتخاب شده بود، حضرت موسی آنجا دستش شکسته بود، حضرت عیسی سرش شکسته بود و زمانی که گفتند اینجا زمین کربلا است فهمید همینجاست که همه در آن بد می‌بینند. خود حضرت علی(ع) زمانی که از آنجا عبور می‌کرد در آن منطقه خوابید و با گریه بیدار شد سپس گفت در عالم خواب دیده که امام حسین(ع) در خون خود اینجا می‌ماند، سپس دستور داد که این زمین خریداری شود و زمین کربلا را خرید و آنجا خانه امام حسین (ع) شد به همین دلیل است که می‌گویند امام حسین (ع) در خانه خود شهید شد و دشمن به خانه او ورود کرد.