ردّی از مظلومیّت
نیویورک‌تایمز تیتر زد؛ حماس ردّی از ترور را در اسرائیل برجای گذاشت. بی‌بی‌سی لابه‌لای پوشش خبری گسترده، عملیات روانی بر روی حماس را کلید زد و از دروغی محض، خبر تولید می‌کند.
پسرکم دیشب بازی‌اش گرفته بود و خودش را زیر پتو قایم کرده بود. می‌گفت: بابا اگر مامان اومد بگو امیرعلی گم شده. لحظات شیرینی بود. من و امیرعلی زیر پتو هم‌دیگه رو بغل کرده بودیم و خوابیدیم.
ساعتی بعد؛ اینجا بیمارستان المعمدانی، بیش از هزار تن در محوطه بیمارستان تکه و پاره شدند و پدرانی که اجساد پاره‌های تنِ خود را در گونی می‌کردند. آن‌سوتر طفلی ۷ روزه کفن‌پوش می‌شود.
لرزش پاهای کودکی سیه‌چرده فلسطینی دلم را ریش می‌کند. پیرمردی در کنار خرابه‌های خانه‌اش می‌گوید: ۴۰ سال برای داشتن این خانه زحمت کشیدم اما الآن ...همه‌اش فدای فلسطین.
پسرکی باندپیچی‌شده در بیمارستان به پدر زخمی‌اش دلداری می‌دهد: «بابا نترس و قوی باش.»
و دستی که از زیر آوار تکان می‌خورد و کمک می‌طلبد: «من هنوز زنده‌ام.»
غزه در محاصره است؛ سازمان ملل به‌جای نگرانی از نبود آب و برق و غذا در این باریکه، نگران کمبود منابع آب در جهان است. گوترش، بدون متهم کردن صهیونیست‌ها گفت: «باید جلوی فجایع انسانی گرفته شود!»
چند روز هم قبل وزیر خارجه گفت: در صورت تداوم جنایت جنگی اعلام ساعت صفر در اختیار مقاومت است» و گفت: «دست همه روی ماشه است.»
رهبر انقلاب اسلامی نیز در سخنانی فرمودند: «اگر این جنایت ادامه پیدا کند مسلمانان بی‌تاب می‌شوند» و گفتند: «ملت‌های مسلمان عصبانی‌اند ...»
معجونی از نسل‌کُشی و جنگی رسانه‌ای در غزه در حال روی دادن است.
آیا راهی برای کم کردن زمان نابودی این رژیم خبیث هست؟
کمی آن سوتر، یکی در فضای مجازی کامنت می‌گذارد: «به ما چه، خودمان هزار تا مشکل داریم!» به‌راستی برخی از ما را چه شد که این‌چنین تمام عواطف انسانی را یکجا سَر می‌بُریم؟!
قاسم شجاع
انتهای پیام/