موش و گربه بازی بیرانوند با پرسپولیس

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، این درست که هیچ‌کس نفهمید قانون سقف بودجه فصل گذشته بر چه مبنایی گذاشته شد و این هم قبول که بعضی از باشگاه‌ها این قانون را رعایت نکردند و یکسری زیر میزی‌ها در قالب آپشن پرداخت شد، اما امسال قرار است سختگیری‌های بیشتری انجام شود و از طرفی باید به باشگاه هم حق داد که سیستم مالی خاص خود را داشته باشند و قرارداد‌های رویایی نبندند.

 فصل گذشته چند باشگاهی که حتی بازیکن ۱۰۰ میلیاردی داشتند نتیجه نگرفتند و خود آنها هم به این جمع‌بندی رسیدند که باید از انضباط مالی خاصی پیروی کنند ولی ظاهراً بعضی از بازیکنان همچنان در حال بازارگرمی هستند و حرف از پیشنهاد‌های مالی بالاتر و حتی پیشنهاد‌های دلاری می‌زنند. بحث تیم‌های خارجی هم که همیشه داغ است و شما کمتر فوتبالیستی را پیدا می‌کنید که خودش یا مدیر برنامه‌هایش مدعی نباشند که طرف خارج از کشور پیشنهاد دارد.

عده‌ای از بازیکنان هم با یک باشگاه قرارداد داخلی می‌بندند و حتی با سرمربی تیم توافق می‌کنند که خبر به صورت رسمی اعلام شود، اما ناگهان با رقمی بالاتر به تیم دیگر می‌روند که البته این هم به هنر دلال‌ها و واسطه‌های نقل و انتقالاتی مربوط می‌شود، اما با تمام این اوصاف بازیکنان باید به سقف بودجه باشگاه‌ها احترام بگذارند و حتی اگر این سقف هم نبود می‌پذیرفتند که قرارداد‌های آنچنانی می‌تواند کل تیم را به هم بریزد.

قطعا نمی‌گوییم طی سال‌های گذشته در پرسپولیس اصلاً آپشن یا پرداختی های خاص انجام نشده اما یکی از رموز موفقیت این تیم پرداخت‌های نسبتا منطقی به بازیکنان بوده و اینکه باشگاه هیچ بازیکنی را تافته جدا بافته ندانسته است. در حالی که به جرات می‌توان گفت در تیم‌های استقلال، سپاهان و تراکتور چنین شرایطی وجود نداشته و بعضاً دیده شده که بازیکنان خاصی قرارداد دلاری در چند تیم شهرستانی داشتند. 

استوری های روز گذشته مرتضی پورعلی گنجی و علیرضا بیرانوند برخلاف تصورشان هیچ بازتاب خوبی نداشت. در مورد پورعلی گنجی همین قدر باید اکتفا شود که وقتی با مصدومیت شدید روبرو شده و باشگاه به پایش ایستاده آیا بی معرفتی نیست که این چنین صحبت از قراردادهای بهتر می کند؟ آیا او و سایر بازیکنان پرسپولیس متوجه هستند که این باشگاه بیش از سقف مجازش نمی تواند هزینه کند؟ در مورد علیرضا بیرانوند هم گفتنی ها زیاد است. فسخ دوباره او با پرسپولیس خیلی چیزها را نشان می دهد و این بار باید دید باز هم باشگاه پرسپولیس اقتدار خود را زیر پا می گذارد و یا یک بار برای همیشه به این نمایش موش و گربه پایان می دهد؟

البته در این ماجرا مشخص می‌شود که قانون سقف بودجه هم بدون ایراد نیست و به قول معروف باید باگ‌های آن گرفته شود، اما این حجم از جاه طلبی و زیاده‌خواهی برای یک فوتبالیست خیلی قشنگ نیست و بهتر است بازیکنان ما جاه طلبی و بلندپروازی خود را در مستطیل سبز نشان بدهند. همین لیگ نخبگان آسیا که از اواخر شهریور شروع می‌شود فرصت بسیار خوبی است برای اینکه فرق بازیکنان جاه طلب با بازیکنان معمولی مشخص شود، اما به نظر می‌رسد در فوتبال ایران همه زیاده خواهی‌ها مربوط به فصل نقل و انتقالات است و همان‌طور که می‌دانید همه از کشور‌های اروپایی، عربی و تیم‌های پولدار لیگ برتری پیشنهاد دارند. 

با وضعیت اقتصادی که کشورمان دارد و با توجه به قوانین موجود در مورد سقف بودجه  به مدیران باشگاه‌ها بهترین توصیه ای که می شود کرد این است که از اصول خود پا پس نکشند و اگر بازیکنی مدعی است که پیشنهاد چند برابری دارد همین امروز رضایت‌نامه‌اش را صادر کنند. به طور کلی اگر بازیکنی دو برابر تیم فعلی خود پیشنهاد داشته باشد اصلاً انگیزه‌ای برای ماندن نخواهد داشت و مسلماً این قضیه روی کار فنی او هم تاثیر منفی می‌گذارد.

ضمن اینکه واقعا عجیب است وقتی باشگاه هایی مثل پرسپولیس و استقلال که می توانند از آپشن حضور در لیگ نخبگان هم استفاده کرده و سقف خود را افزایش دهند چطور ممکن است باشگاه های دیگر با سقف بودجه محدودتر پیشنهادهای مالی دوبرابری به بازیکنان سرخابی بدهند؟ این هم از عجایبی  است که فقط در فوتبال ایران رخ می دهد و حربه ای شده برای اغوای ستاره های سرخابی.