تولید ۳ محصول ایران‌ساخت در حوزه لعاب توسط متخصصان داخلی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، نادر رضایی منش مدیر عامل شرکت دانش بنیان در حوزه تولید لعاب در بازدیدی که معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری در قالب تور رسانه ای برای خبرنگاران تدارک دید در جمع خبرنگاران گفت: این شرکت از سال ۱۳۶۵ شروع به کار کرده و در تولید یک کالای واسطه‌ای با نام لعاب به فعالیت خود ادامه می دهد.
مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان گفت: این شرکت سال ۱۳۹۹ حدود ۵۹۰۰ تن، در سال ۱۴۰۰ ،حدود ۸۷۰۰ تن، در سال ۱۴۰۱ و حدود 10 هزارو500 تن و در سال ۱۴۰۲ حدود ۱۲۵۰۰ تن محصول تولید کرده است.
وی گفت: با توجه به افزایش روزافزون قیمت مواد اولیه و تورم، ظرفیت تولید و سرمایه در گردش شرکت نیز به طور قابل توجهی افزایش یافته است. به عنوان مثال، در سال ۱۳۹۹، سرمایه در گردش شرکت ۵۰ میلیارد تومان بود، در حالی که این رقم در سال گذشته به ۴۵۰ میلیارد تومان و در سال جاری به ۷۰۰ میلیارد تومان رسیده است. با وجود سودآوری شرکت، این سود جوابگوی افزایش تولید و تورم نیست و شرکت نیازمند حمایت مالی است.
وی با بیان اینکه گران‌ترین مواد اولیه کاشی و سرامیک، لعاب است، گفت: کارخانجات کاشی سرامیک از لعاب برای خروجی خود استفاده می کنند. از این رو ما طیف وسیعی از لعاب‌ها را در گرید‌ها و با کاربرد‌های مختلف، همچون ترانس و مات تولید و به مشتریان خود عرضه می‌کنیم.
رضایی‌منش تصریح کرد: در سه سال گذشته، سه محصول جدید به بازار عرضه شده است که جایگزین مواد اولیه خارجی در صنعت کاشی و سرامیک هستند. این محصولات شامل شوگر (لعاب دانه شکری)، متروزا (لعاب پخت سوم) و گرانیلیا (لعاب جدیدتر شبیه دانه شکری) می شود.
رضایی‌منش با بیان اینکه این شرکت در اردیبهشت سال گذشته موفق به اخذ مجوز دانش‌بنیان از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری شد، عنوان کرد: این شرکت در حالی این مجوز را دریافت کرد که برخلاف بسیاری از شرکت‌های دانش‌بنیان که در مرحله آزمایشگاهی یا با مقیاس کوچک فعالیت می‌کنند، از سابقه فروش خوب و صرفه‌جویی ارزی ۱.۵ میلیون یورویی برای کشور برخوردار بوده است.
تولید پیگمنت جوهر دیجیتال برای نخستین بار در خاورمیانه
وی تأکید کرد: لعابیران در حال حاضر دو محصول دیگر در دست تولید دارد و امیدوار است با حمایت معاونت علمی ریاست جمهوری، بتواند برای اولین بار در خاورمیانه، پیگمنت جوهر دیجیتال را تولید کند. این محصول در حال حاضر ۳۰ تا ۴۰ درصد پیشرفت داشته است. عدم وجود رقیب در این زمینه و تسلط بر دانش تولید، حاشیه سود این محصولات را برای شرکت به بالاترین سطح در میان سایر محصولاتشان رسانده است. برخلاف تصور اولیه، دستگاه‌های مورد استفاده برای تولید این محصولات، ساده و ارزان‌قیمت هستند.
مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان گفت: این شرکت دانش‌بنیان سابقه درخشانی در صادرات این محصولات دارد. این شرکت در سال‌های ۹۶ تا ۹۸ به عنوان نخستین صادرکننده لعاب در کشور، حجم قابل توجهی از این محصولات را به ترکیه صادر کرده بود. با تشدید مشکلات ارزی و تحریم‌ها از سال ۹۷ به بعد، و الزام به بازگشت ارز حاصل از صادرات، برخی از صادرکنندگان، با چالش‌هایی در این زمینه مواجه شدند.
رضایی‌منش گفت: در حال حاضر، محصولات این شرکت (لعاب) صرفاً در صنعت کاشی و سرامیک کاربرد دارند. شرکت لعابیران طرح جدیدی برای تولید سیلیکات سدیم با استفاده از همین تجهیزات در نظر دارد. سیلیکات سدیم کاربرد‌های متنوعی در صنایع مختلف از جمله شوینده‌ها، چسب‌ها و فولادسازی دارد. هدف اولیه این طرح، تولید سیلیکات سدیم جامد و سپس مایع و در نهایت سیلیکا ژل است.
مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان با اشاره به قیمت بالای محصولات خارجی گفت: بخش قابل توجهی از این قیمت به دلیل ارزش افزوده کاذب و هزینه‌های جانبی است. به عنوان مثال، یک وسیله خارجی که با قیمت کیلویی ۱۰ هزار تومان مواد اولیه تولید می‌شود، به دلیل وجود رطوبت‌گیر و سایر عوامل، با قیمتی به مراتب بالاتر (حدود یک میلیون تومان به ازای هر گرم) به فروش می‌رسد.
وی با بیان اینکه این شرکت به عنوان یک شرکت شبه دولتی و نیمه خصوصی، رسالت‌های دیگری نیز به غیر از سودآوری دارد، گفت: ما بر عزم این شرکت برای تحقق اهدافی در سطح صنعتی (و نه فقط در فاز آزمایشگاهی) تأکید داریم.
تولید لعاب فلز توسط محققان این شرکت دانش بنیان
رضایی‌منش تصریح کرد: این شرکت علاوه بر لعاب‌های سرامیکی، لعاب فلز نیز تولید می‌کند که برای پوشش‌دهی قطعات فلزی کاربرد دارد. این نوع لعاب در مواردی که بخشی از یک قطعه فلزی نیاز به پوشش‌دهی داشته باشد، استفاده می‌شود.
وی گفت: متروزا محصول اول است که این محصول در سال ۱۳۹۹ توسط واحد تحقیق و توسعه شرکت و با تکیه بر دانش و تخصص فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به بازار عرضه شد. «شوگر» محصول دوم است که در سال ۱۴۰۱ به سبد محصولات شرکت اضافه شد. «گرانیلیا» جدیدترین محصول دانش‌بنیان شرکت لعابیران، در سال ۱۴۰۲ به بازار عرضه شد. تیم R&D این شرکت متشکل از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی است که در زمینه تولید محصولات جدید و دانش‌بنیان فعالیت می‌کنند.
رضایی‌منش تصریح کرد: قبل از سال ۱۳۹۹، بخش عمده‌ای از لعاب مورد نیاز کشور از اسپانیا، ایتالیا و چین وارد می‌شد. طی ۱۰ سال گذشته، با تلاش شرکت‌های داخلی، وابستگی به واردات لعاب به طور قابل توجهی کاهش یافته است. به طوری که در حال حاضر، به جز برخی محصولات لوکس، تمام لعاب مورد نیاز کشور در داخل تولید می‌شود.
وی ادامه داد: محصولات داخلی از نظر کیفیت و قیمت با نمونه‌های خارجی قابل رقابت هستند. حتی در برخی موارد، قیمت محصولات ایرانی به مراتب پایین‌تر از نمونه‌های خارجی است.
رونق لعاب با تغییرات سلیقه ای مردم
وی تأکید کرد: پیش‌بینی می‌شود که نیاز به لعاب در ایران در آینده افزایش یابد. با توجه به تغییر سلیقه مصرف‌کنندگان و تمایل به استفاده از کاشی‌های مات و تیره به جای کاشی‌های براق سنتی، بازار لعاب‌های دانه شکری و گرانیلیا رونق خواهد گرفت. این تغییر سلیقه در بازار‌های جهانی نیز به وضوح قابل مشاهده است. این شرکت در حال حاضر اکثر مواد اولیه خود را (به جز سه یا چهار قلم) از داخل کشور تامین می‌کند.
بومی سازی پیگمنت جوهر دیجیتال
مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان با اشاره فرایند بومی سازی پیگمنت جوهر دیجیتال گفت: این شرکت از روش مهندسی معکوس برای تولید این محصول استفاده کرده است. تحقیقات لازم در زمینه خواص شیمیایی محصول انجام شده است. دما و فشار پخت محصول به طور دقیق بررسی شده است. مواد اولیه در کوره ذوب شده و سپس در مخازن آب سرد می‌شوند. این ذوب سریع به شیشه خرد شده تبدیل می‌شود.
رضایی‌منش با اشاره مصرف لعاب در صنعت کاشی و سرامیک ایران گفت: به طور تقریبی، به ازای تولید هر متر مربع کاشی، بین ۹۰۰ گرم تا ۱۱۰۰ گرم لعاب مصرف می‌شود. با توجه به تولید سالانه ۴۰۰ میلیون متر مربع کاشی و سرامیک در کشور، حدود ۴۰۰ هزار تن لعاب برای این صنعت نیاز است. میزان مصرف لعاب در کاشی‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد.
مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان گفت: این شرکت با تمرکز بر تولید لعاب برای بخش خاصی از بازار کاشی و سرامیک (حدود ۱۰۰ هزار تن) فعالیت می‌کند. ظرفیت اسمی این شرکت ۲۹ هزار تن در سال است. در سال‌های اخیر، تولید این شرکت به طور میانگین بین ۲۴ تا ۲۵ هزار تن در سال بوده است.
انتهای پیام/