خورشید: ساختار و چرخه حیات تنها ستاره منظومه شمسی

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ در هسته خورشید، دما به 15 میلیون درجه سانتیگراد می‌رسد! اینجا جایی است که همجوشی هسته ای اتفاق می‌افتد و با ترکیب اتم‌های هیدروژن به هلیوم انرژی ایجاد می‌شود. انرژی تولید شده در اینجا به سمت بیرون حرکت می‌کند و به ما نور می‌دهد.

در بیرون هسته، ناحیه تابشی وجود دارد. در این منطقه، انرژی از طریق تابش الکترومغناطیسی - مشابه نور - منتقل می‌شود. ممکن است هزاران سال طول بکشد تا انرژی تولید شده در هسته به لایه بعدی یعنی ناحیه همرفتی منتقل شود.

ناحیه همرفتی مانند یک دیگ جوشان سوپ است. پلاسمای داغ به سمت بالا می‌رود، در سطحش سرد می‌شود و سپس به پایین فرو می‌رود. این حرکت ثابت به انتقال انرژی به بیرون به سمت سطح خورشید کمک می‌کند.

لایه بیرونی خورشید که از زمین می‌بینیم فوتوسفر(photosphere) نام دارد. این نقطه جایی است که بیشتر نور مرئی ساطع می‌شود. در سطح خورشید گهگاه لکه‌های خورشیدی دیده می‌شود که نواحی سردتر ناشی از فعالیت مغناطیسی آن است.

فعالیت خورشید از طریق چرخه‌هایی به نام «چرخه‌های خورشیدی» می‌گذرد که تقریباً 11 سال طول می‌کشد. تنها ستاره منظومه ما در طول اوج خورشیدی، دارای لکه‌های خورشیدی و شعله‌های زیادی است، در حالی که در حضیض خورشیدی فعالیت کمتری دارد.

خورشید با افزایش سن  به تدریج گرم‌تر و درخشان‌تر می‌شود. حدود 5 میلیارد سال دیگر وارد مرحله جدیدی به نام فاز غول سرخ خواهد شد. در آن دوره منبسط خواهد شد و احتمالاً برخی از سیارات داخلی مانند عطارد و زهره را خواهد بلعید.

خورشید لایه‌های بیرونی خود را پس از مرحله غول سرخ به بیرون منتشر می‌کند و یک صحنه زیبا به نام سحابی سیاره ای ایجاد خواهد کرد. آنچه از هسته خورشید باقی می‌ماند سرد می‌شود و ستاره کوچک و متراکمی به نام کوتوله سفید تشکیل می‌شود.

چرخه حیات خورشید سفری جذاب است که میلیاردها سال به طول می‌انجامد. درک ساختار و تغییرات آن به ما بینشی از دوره حیات و آینده این ستاره دوست‌داشتنی می‌دهد.