نوشداروی بعد از مرگ سهراب سازمان لیگ/ مقابله با بیانیه نویسی بعد از چند سال و ۲۳ هفته!
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا،سازمان لیگ در اطلاعیه‌ای روز گذشته خبر از جرایم ۲ تا ۴ میلیاردی برای بیانیه نویسی داده است.البته در این اطلاعیه رقم جریمه‌های اعلام شده آنقدر بالاست که قبل از هر چیز مخاطب احساس می‌کند که همه چیز صوری است و قرار نیست باشگاه‌ها واقعاً چنین جرایمی را پرداخت کنند!
نکته دیگر اینکه سال‌هاست بیانیه نویسی در فوتبال ایران وجود دارد و از همان زمانی که مایلی کهن آن بیانیه معروف را در مورد قلعه نویی داد هیچ برخوردی صورت نگرفت و هرچه بود فقط حرف بود. سوال اینجاست که اگر مسئولان فوتبال ایران می‌خواستند با بیانیه نویسی مقابله کنند چرا از سال‌ها قبل چنین کاری را انجام ندادند و چرا همین امسال تازه بعد از هفته بیست و سوم یادشان افتاده که جریمه‌های میلیاردی در نظر بگیرند؟
مگر از هفته اول تا حالا خبری از بیانیه نویسی نبود و آیا تازه بیانیه نویسی شدت گرفته که دوستان چنین نتیجه‌ای رسیده‌اند؟اگر از عدد عجیب و غریبی که برای جریمه بیانیه نویسی در نظر گرفته شده بگذریم باید بپرسیم ضمانت اجرایی این قضیه چیست و چه تضمینی وجود دارد که مثلاً یک باشگاه بعد از بیانیه نویسی ۲ یا ۴ میلیارد تومان جریمه بپردازد؟ آیا باشگاه‌ها خیلی پول در سازمان لیگ و فدراسیون دارند که این جرایم از درآمدهای آنها کسر شود؟
هرچه هست این قضیه چندان منطقی به نظر نمی‌رسد درست مثل ماجرای کسر امتیاز از چند تیم لیگ برتری که بعداً مشخص شد از بیخ و بن غلط است و بعد از چند هفته همه امتیازها برگشت. مطمئن باشید در عمل هیچ باشگاهی ۲ میلیارد تومان جریمه نخواهد شد و البته بعید می‌دانیم با این راهکار هم جلوی بیانیه نویسی گرفته شود. نهایت قضیه این است که مدیرعامل یا سرمربی تیم همه حرف‌هایی که قرار است در بیانیه نوشته شود را به صورت مصاحبه بیان می‌کند تا باشگاه دچار خسارت میلیاردی نشود اما حرف اصلی ما این است که اگر چنین راهکاری واقعاً نتیجه دارد چرا با چند سال و ۲۳ هفته تاخیر به ذهن آقایان رسیده و آیا نمی‌شد حداقل از همین ابتدای لیگ بیست و سوم چنین تصمیمی گرفت؟
اینکه فدراسیونی‌ها به فکر جلوگیری از بیانیه نویسی باشند اتفاق خوبی است اما به نظر نمی‌رسد با چنین جرایمی مشکل حل شود. مخاطب عام فوتبال هم بیشتر تصور می‌کند که دوستان مسئول به دنبال درآمدزایی از راه‌های مختلف هستند و می‌خواهند کسری بودجه خود را به نوعی جبران کنند حالا بماند که بیشتر باشگاه‌ها ورشکسته هستند و حتی بانک‌های ورشکسته‌تر حاضر به پذیرش آنها نیستند!
انتهای پیام/