صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۱:۵۱ - ۲۳ فروردين ۱۴۰۳
در گفت‌وگو با آنا مطرح شد؛

آیا بیماری «اسکیزوفرنی» درمان دارد؟/ اشتباه گرفتن اختلالات روانی با یکدیگر

بیماری اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که می‌تواند برای فرد بیمار دچار مشکلات زیادی ایجاد کند
کد خبر : 905251

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، بیماری اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که می‌تواند برای فرد بیمار دچار مشکلات زیادی ایجاد کند، برخی از اختلالات روانی مانند بیماری اسکیزوفرنی با برخی از بیماری‌ها مانند اوتیسم در جوانی و نوجوانی اشتباه گرفته می‌شود در همین زمینه سید محمدعلی اکبریان نیا، متخصص مغز و اعصاب در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری آنا در مورد بیماری اسکیزوفرنی اظهار کرد: بیماری اسکیزوفرنیا یک بیماری روان‌پریشی است که دوگانگی شخصیت در فرد ایجاد می‌کند و می‌تواند دچار بروز مشکلات جدی در فرد باشد.
وی افزود: این بیماری می‌تواند به تدریج پیشرفت قابل توجهی داشته باشد که در فرد باعث اختلال عملکرد در تمام مسائل و شئونات زندگی شخص شود.

این متخصص مغزو اعصاب ادامه داد: این بیماری چند مدل مختلف دارد که در یک حالد در سنین بالا رخ می‌دهد و معمولاً با اختلالات باور‌های بیمارگونه و باور‌های غیر اصولی بروز می‌کند و شخص حالت «پارانوئید» و حالت خود بزرگ بینی و اینکه خود را از جامعه جدا و خود بزرگ بینی در آن ایجاد می‌شود نوع دیگر آن در سنین جوانی و نوجوانی رخ می‌دهد که معمولاً در سنین ۱۶یا ۱۷ سالگی ایجاد می‌شود که این فرم در پزشکی به اسم «هب فرنیک» هستند که معمولاً شخصیت این افراد مختل می‌شود به طوری که همه متوجه می‌شوند که این افراد رفتار غیر اصولی و غیرطبیعی دارندکه اینها فرم‌های دیگری دارد که مباحث بسیار زیادی در این باره وجود دارد.

وی ادامه داد: موضوعی که مشخص این است که بیماری اسکیزوفرنی شخص را از فرم طبیعی زندگی خارج می‌کند به طوری که شخص را به سمتی می‌برد که زندگی شخصی فرد مبتلا به این بیماری به طور ایزوله و جدا شدن از از اجتماع می‌شود و کم کم دچار اختلالات رفتاری شدید و حتی حالت‌های دیوانگی و جنون در شخص ایجاد می‌شود که هشدار‌های جدی به فرد مبتلا می‌دهد.

اکبریان نیا ادامه داد: این بیماری معمولاً زمینه ارثی دارد و اخیراً بررسی‌های متعددی شده است که افرادی که دچار اسکیزوفرنی می‌شوند از نظر ساختار مغزی دچار اشکالات شدیدی می‌شوند و قسمت‌های مختلف مغزی دچار آسیب می‌شود که در ام آر آی توانستند عارضه مغزی را در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی تشخیص دهند.

وی در مورد درمان این بیماری اظهار کرد: قبل از اینکه این افراد را بخواهیم درمان کنیم باید تشخیص دهیم که دچار اختلالات و حالت شیدایی و در اصطلاح پزشکی به نام «مانیک دپرسیو» و در حالت «بایپولار» هستند که به این معنی است که فرد مبتلا به بیماری افزایش خلق و خو یا کاهش خلق‌و خو داشته باشد که باید بررسی شوند با بیماری فراموشی در سن بالاتر ممکن است اشتباه گرفته شود.

این متخصص مغز و اعصاب تاکید کرد: در بعضی از تشخیص‌ها ممکن است این بیماری با بیماری آلزایمر در سنین بالا اشتباه گرفته شود در بعضی از موارد نیز این بیماری با بیماری آتیسم در سن جوانی اشتباه گرفته می‌شود و هر بیمار اسکیزوفرنیا باید از بابت شناسایی اختلالات مغزی بررسی شوند که حداقل از مشاوره روانپزشکی و یک مشاوره متخصص مغز و اعصاب و یک عکس ام آر آی و یک بررسی کامل روانی از نظر اختصاصی روانی از بیمار شود تا حداقل از بیماری‌های حاشیه‌ای جدا شود و بعد اگر تشخیص قطعی اسکیزوفرنیا به وجود بیاید لازمش این است که درمانش به فوریت آغاز شود.

اکبریان نیا ادامه داد: درمان این بیماری اگرچه خیلی موفقیت آمیز نیست ولی در هر حال می‌تواند تا اندازه زیادی سیر بیماری را تغییر دهد و ماهیت بیمار را کمی طولانی‌تر کند، درمان این بیماری درمان‌های دارویی است دارو‌هایی که به این افراد داده می‌شود اختصاصی است و حتماً باید زیر نظر روانپزشک مخصوص این دارو‌ها تجویز شود از سوی دیگر در دراز مدت مصرف دارو‌ها عوارض منفی و عصبی برای بیمار ایجاد کند و باید حتماً روی یک ارزیابی دقیق و دارو‌های به اندازه مورد نیاز بیمار تجویز شود.

وی گفت: بسیاری از بیماران توانستند با استفاده از مصرف دارو‌ها تا مدت طولانی و به حالت عادی زندگی کنند، اگرچه ممکن است که ارتباطات اجتماعی‌شان خوب نباشد، اما با استفاده از این دارو‌ها می‌توانند به زندگی‌شان ادامه دهند

انتهای پیام/

ارسال نظر