چرخه حیات یک ستاره

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ ستاره ها مانند موجودات زنده در جهان هستند! آنها متولد می‌شوند، زندگی خود را می‌گذرانند و در نهایت می‌میرند. چرخه زندگی یک ستاره جذاب است و میلیون‌ها یا حتی میلیاردها سال طول می‌کشد.

ستارگان زندگی خود را در مکانی به نام سحابی آغاز می‌کنند. سحابی ابر غول پیکری از غبار و گاز در فضا است. در داخل یک سحابی، گرانش گرد و غبار و گاز را به هم می‌کشد و یک توده را تشکیل می‌دهد. وقتی این توده به اندازه کافی بزرگ و به اندازه کافی داغ می‌شود، یک ستاره متولد می‌شود. این فرآیند همجوشی هسته‌ای نامیده می‌شود که در آن اتم‌های هیدروژن به هم می‌پیوندند و هلیوم را تشکیل می‌دهند و مقدار زیادی انرژی آزاد می‌کنند. این انرژی همان چیزی است که باعث درخشش ستاره می‌شود.

سپس ستاره وارد یک دوره پایدار می‌شود که به عنوان فاز توالی اصلی شناخته می‌شود. این بخش جایی است که ستاره بیشتر عمر خود را می‌گذراند. خورشید منظومه شمسی در حال حاضر در این مرحله است. در این مدت، ستاره به سوزاندن هیدروژن به هلیوم در هسته خود ادامه می‌دهد. اندازه ستاره در این مرحله به جرم آن بستگی دارد. ستارگان بزرگتر سوخت خود را سریعتر از ستاره‌های کوچکتر می‌سوزانند.

سوخت هیدروژن ستاره  پس از سال‌ها تمام می‌شود. اتفاق بعدی به جرم ستاره بستگی دارد. برای ستارگانی با اندازه متوسط ​​مانند خورشید، به غول‌های قرمز تبدیل می‌شوند. ستاره در این مرحله، هلیوم را به عناصر سنگین‌تری مانند کربن و اکسیژن می‌سوزاند. لایه‌های بیرونی ستاره منبسط می‌شود و بسیار بزرگتر و قرمزتر می‌شود.

برای ستارگان واقعا پرجرم، پس از مرحله غول سرخ، می‌توانند در رویدادی دیدنی به نام ابرنواختر منفجر شوند. این انفجار به قدری درخشان است که می‌تواند برای مدت کوتاهی از کل کهکشان‌ها پیشی بگیرد. پس از یک ابرنواختر، آنچه از ستاره باقی می‌ماند می‌تواند به یک ستاره نوترونی یا یک سیاهچاله تبدیل شود. ستارگان نوترونی فوق‌العاده متراکم هستند و سیاهچاله‌ها کشش گرانشی آنقدر قوی دارند که حتی نور هم نمی‌تواند از آن فرار کند.

ستارگان کوچکتر، پس از مرحله غول سرخ، لایه‌های بیرونی خود را می‌ریزند و هسته‌ای داغ به نام کوتوله سفید را باقی می‌گذارند. این کوتوله سفید در نهایت سرد می‌شود و در مدت زمان طولانی به صورت یک کوتوله سیاه محو می‌شود.

چرخه حیات یک ستاره یک فرآیند طولانی است. از یک سحابی شروع می‌شود، که به یک ستاره تبدیل می‌شود، آنگاه به یک غول قرمز یا ابرنواختر تبدیل می‌شود و در نهایت به یک کوتوله سفید یا ستاره نوترونی یا سیاه چاله ختم می‌شود. هر مرحله مهم است و به ایجاد عناصر تشکیل دهنده جهان، از جمله سیارات و حتی ما کمک می‌کند!