آسوده بخواب قهرمان قهرمانان؛ برمه، بزرگمرد فینال رم چه اسطوره‌ای بود؟
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، ۳ روز قبل، فوتبال آلمان و جهان یکی دیگر از بزرگانش را از دست داد. «آندرئاس برمه»، اسطوره فراموش نشدنی ژرمن که حماسه ساز فینال جام جهانی ۱۹۹۰ بود، در سن ۶۳ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.
او که در آن فینال در شهر رم و برابر آرژانتین تک گل بازی را زد و باعث قهرمانی «مانشافت» شد، در حالی درگذشت که هیچگاه با مشکل قلبی مواجه نبود؛ لذا علاقمندان بیشمارش را شوکه کرد.
برمه که چند هفته قبل در مراسم تدفین «فرانتس بکن باوئر» قیصر فوتبال کشورش و جهان، به شدت متاثر بود، به گفته نزدیکانش در چند هفته اخیر همواره از درگذشت معلم و استادش ابراز ناراحتی می‌کرد و در خلوت خویش به خاطر آسمانی شدن پیشکسوت خویش بسیار می‌گریست.
روزنامه بیلد نوشت:۴ سال قبل مارادونا، سال گذشته پله، ابتدای سال ماریو زاگالو و فرانتس بکن باوئر و حالا برمه، ما را ترک کردند. تیم آن دنیا، قدرت بیشتری با اسطوره هایش می‌گیرد.
**بزرگمرد فینال ۹۰ هم رفت
مردم فوتبالدوست آلمان که در هفته‌های اخیر از فوت بکن باوئر، متاثر بودند، به خاطر درگذشت برمه بار دیگر عزادارشدند. روزنامه مونیخی مونشنر مرکور ساعاتی بعد از انتشار خبر فوت «مدافع شماره ۳ فراموش نشدنی» نوشت: این اتفاق ضایعه بزرگی برای آلمان و جهان است.
برمه که بازیکنی موفق و قدرتمند بود، در دهه ۸۰ و ۹۰ برای آلمان به میدان رفت و گل‌های باورنکردنی هم زد اما نه فقط برای ژرمن‌ها بلکه برای هر علاقمندی به فوتبال در ۳ دهه اخیر که نامش به ذهن رسید، تداعی گر ستاره‌ای بود که در فینال جام جهانی ایتالیا و بازی برابر دیگو مارادونای فقید و یارانش، تک گل بازی را با هنرمندی بسیار به ثمر رساند و همان گل از او چهره‌ای تاریخی ساخت. اسطوره‌ای ابدی که مردم کشورش همواره از او به عنوان «بزرگمرد فینال رم» یادکرده اند.
بکن باوئر فقید، قیصر فوتبال ژرمن‌ها و جهان، «مانشافت» را با تصمیماتی دقیق و با اقتدار تا فینال آن جام بالا آورد و اسباب قهرمانی را فراهم کرد.
در آن تیم، فقط برمه حضور نداشت که اسطوره بود. بلکه همه نفراتش از جمله بودو ایلگنر، کلاوس اوگن تالر، گویید بوخوالد، یورگن کهلر، توماس برتولد، لوتهار ماتئوس، توماس هسلر، اولاف تون، آندرئاس مولر، پیرلیت بارسکی، یورگن کلینزمان، رودی فولر و کارل هاینس ریدله اسطوره‌های فراموش نشدنی شدند.
البته ستاره فوت کرده، یکی از ستون‌های موفقیت بود. به خواست بکن باوئر، همراه با ماتئوس و کلینزمان، مثلث قدرت و موفقیت تیم را تشکیل داد و بیشترین مسئولیت‌ها را پذیرفت تا قهرمانی حاصل شد.
وقتی چند دقیقه قبل از اتمام وقت بازی، پشت آن ضربه پنالتی فینال ۹۰ ایستاد، با تمرکزی مثال زدنی توپ را به قعر دروازه حریف فرستاد و راه قهرمانی را هموارکرد.
چند سال قبل با یادآوری آن لحظات، در مصاحبه با سایت فیفا گفت:آن موقع تمام توانم را بکارگرفتم که کارم را درست انجام دهم. یادم هست رودی (فولر) جلو آمد و درگوشم گفت که اگر توپ را داخل دروازه بفرستم، پاداش زحمات همه را می‌گیریم. من هم با تمام وجودم، تمرکز کردم و آن شوت منجر به گل را زدم.
** مردی برای زدن گل‌های مهم
ستاره فقید در سال‌های که بازی کرد، گل‌های مهم و سرنوشت ساز دیگری راهم مثل فینال رم زد. نشریه کیکر می‌نویسد:در فینال رم، مثل پیکار‌های بیشمار دیگری آندرئاس، به عنوان مدافع چپ بازی می‌کرد. همه فکر می‌کردند، چون مدافع چپ است، پس فقط چپ پای قوی است، اما واقعا پای راست قوی هم داشت. شاید به همین خاطر بود که دروازه بان حریف نمی‌دانست با کدام پا، ضربه پنالتی اش را می‌زند. «اندی» در واقع با هر دو پا قدرتمند بود. در جام جهانی ۸۶ و بازی یک چهارم نهایی مقابل میزبان با پای چپ، تقریبا به وسط دروازه شوت کرد. به این ترتیب با هر دو پای اش، بازیکنی با کلاس جهانی و برترین ستاره‌ای که آلمان در جناحین خط دفاعش تاکنون داشته شد. او می‌گفت با چپ محکم‌تر و با پای راست، با انعطاف‌تر شوت می‌زند.
با این توضیح، موقع زدن پنالتی و ضربات ایستگاهی، با هوش بالایی که داشت، همه پارامتر‌های لازم مثل فاصله توپ تا دروازه، واکنش خط دفاعی و دروازه بان حریف و ... را در نظر می‌گرفت و بعد، اقدام به استفاده از پای راست یا چپ می‌کرد.
به عنوان مثال در دو ضربه ایستگاهی که در جام جهانی ۱۹۸۶ مقابل فرانسه و انگلیس تبدیل به گل کرد با پای چپ زد. چون لازم بود تا شوت بسیار محکمی زده شود. از این رو ژوئل باتس، گلر فرانسه هرگز به توپ نرسید و پیتر شیلتون، دروازه بان انگلیس هم با کلی تلاش در مهار توپ ناکام ماند.
اما در بازی فینال جام جهانی ۹۰ که ۵ دقیقه تا پایا ن بازی مانده و نتیجه با وجود برتری آشکار تیمش، صفر بر صفر بود، وقتی دید لوتهار ماتئوس، کاپیتان تیم نمی‌خواهد ضربه پنالتی را بزند، با با اعتمادبنفس توپ را برداشت و آن را روی نقطه پنالتی و مقابل گویگوچا، دروازه بان حریف کاشت. اصلا هم دچار واهمه نشد که دروازه بان، همان گلری بوده که درمرحله یک چهارم نهایی جام، مقابل یوگسلاوی و در نیمه نهایی برابر ایتالیا با مهار پنالتی و ضربات حریف، تیمش را یک تنه بالا کشیده است. وقتی در آن لحظه سنگربان حریف یک سمت دروازه را پوشاند، برمه در مغزش فوری همه چیز را ارزیابی کرد و بعد ژست زدن ضربه با پای چپ را گرفت، اما در آخرین ثانیه، با پای راست اقدام به زدن کرد و توپ گل شد.
**تاسف ستاره‌ای که مقابل اندی تسلیم شد
گویگوچا که حالا ۶۰ ساله شده، وقتی خبر فوت «تاریخ ساز فینال رم» را شنید، ابراز تاسف بسیار کرد:«برمه یکی از بزرگمردان تاریخ جام جهانی است. در گذشت او را به خانواده و دوستانش تسلیت می‌گویم.»
وی افزود: یادم می‌آید دست سرنوشت ما را به فینال جام جهانی ۹۰ مقابل هم رساند. در یک لحظه از مهمترین تورنمنت فوتبال جهان ودر وضعیتی خاص برابر هم ایستادیم. همان پنالتی گل شده، آلمان را قهرمان جام کرد. باید اذعان کنم فوتبال، این شگفت انگیزترین ورزش جهان، اکنون یکی از قهرمانان بزرگ خویش را متاسفانه از دست داد. در آرامش بخواب آندرئاس.
**متولد شمال، مطرح شده در جنوب!
برمه متولد شهر بندری هامبورگ در شمال آلمان بود، اما در جنوب وطنش مطرح شد. او در سال‌های که به عنوان هافبک و مدافع چپ بازی کرد، در تیم‌های بارمبک، زاربروکن، کایزرس لاترن (۲ دوره)، بایرن مونیخ، اینترمیلان ایتالیا و ساراگوسا اسپانیا بازی کرد. در ۵۰۹ بازی باشگاهی موفق شد ۶۵ گل بزند.
همراه با این تیم ها، ۲ قهرمانی بوندس لیگا و یک قهرمانی جام حذفی، یک قهرمانی سری آ ایتالیا و همینطور جام حذفی این کشور دست یافت.
**واکنش‌ها به مرگ یک اسطوره
-اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه بایرن:از این خبر تکان دهنده بسیار ناراحتم. هیچیک از ما اندی برمه را فراموش نمی‌کنیم. چون خیلی بیشتر از یک قهرمان فینال جام جهانی در دل ما هست.
-کارل هاینس رومنیگه، مدیر اجرایی باشگاه بایرن مونیخ:به طور عمیق به خاطر درگذشت اندی ناراحت هستم. در کنار هم جام جهانی ۱۹۸۶ را در مکزیک تجربه کردیم و نایب قهرمان شدیم. او بازیکنی بسیار قدرتمند، فوق العاده وفادار و مسئولیت پذیر و قابل اعتماد بود. این که در سن ۶۳ سالگی ما را ترک کرد، مرا بسیار ناراحت می‌کند.
-هربرت هاینر، رئیس باشگاه بایرن:متاسفانه اندی، زود ما را ترک کرد، اما همیشه بخشی از تاریخ و خانواده ما خواهد بود.
-اولاف تون، هافبک اسبق آلمان:هنوز نمی‌توانم درگذشت او را باورکنم. آخرین بار در مراسم تدفین فرانتس بکن باوئر او را دیدم و با هم صحبت کردیم. خیلی متاسفم. او واقعا بازیکنی خاص در تاریخ فوتبال خواهد بود. چون هیچ مدافع چپی پیدا نمی‌کنید که در بالاترین سطح آنقدر با هر دو پا با کیفیت باشد.
-لوتهار ماتئوس، ستاره اسبق آلمان، بایرن و اینترمیلان:
نمی‌توانم باورکنم او که آن پنالتی را گل کرد و باعث خوشحالی همه شد، ما را ترک کرده. او قهرمان قهرمانان بود. واقعا دلتنگش می‌شویم. اندی، دوست من، هم تیمی من و قهرمان ابدی من... در ارامش بخواب.
-گوییدو بوخوالد، مدافع اسبق آلمان و اشتوتگارت:در شرایط حاضر نمی‌توانم به چیزی فکرکنم. چون واقعا شوکه شده ام. او یک دوست واقعی برای ما بود.
-پیر لیت بارسکی، هافبک اسبق آلمان و کلن:متاسفانه فوتبال ما یک ضربه دیگر خورد. ۴۴ روز قبل فرانتس بکن باوئر را از دست دادیم و حالا اندی عزیز. دو چهره بسیار عزیز که بسیار مدیون شان هستم.
-اشتفان کونتس، مهاجم اسبق آلمان و کایزرس لاترن:واقعا ناراحتم. آنقدر که تمام استخوان هایم دردگرفته اند. چون اندی، دوستی واقعی بود. ما در کنار هم در تیم ملی و کایزرس لاترن، لحظات خوبی داشتیم. او چهره‌ای شوخ طبع بود که روحیه تیم را بالا می‌برد.
-برند نوین دورف، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان:در اینجا همه ما بسیار متاثر و بی نهایت غمگین هستیم. چون یکی از بزرگترین و بهترین بازیکنان تاریخ را از دست دادیم. او در کنار ماریو گوتسه، گرد مولر و هلموت ران، بازیکنی بوده که قهرمانی جهان را به کشور هدیه کرد. واقعا دل مان برایش تنگ می‌شود.
-رودی فولر، بازیکن اسبق آلمان و مدیر تیم کنونی مانشافت:اندی برای من، بسیار فراتر از یک هم تیمی بود. یک دوست واقعی بود. مرتب با او در تماس بودم. نمی‌دانم چطور در آینده جای خالی اش را ببینم.
-باشگاه ساراگوسا اسپانیا:از مرگ ناگهانی برمه، بازیکن سابق مان عمیقا متاسف هستیم. به خانواده او و دوستانش تسلیت می‌گوییم و همدردی می‌کنیم.
-هورست هروبش، مهاجم اسبق آلمان و هامبورگ:امروز صبح خبر فوت او را هنگام صرف صبحانه شنیدم. بسیار جا خوردم. او دوستی فراموش نشدنی است. متاسفم که در این سن همه را تنها گذاشت و رفت.
-باشگاه کایزرس لاترن:واقعا متاسفیم. نه ما بلکه کل آلمان در غم از دست دادن آندرئاس برمه عزادار است.
-باشگاه اینترمیلان:خداحافظ بازیکن باشخصیت. اندی، تو بازیکنی بزرگ و یک اینترمیلانی واقعی بودی. اسطوره آرام به خواب.
-باشگاه هامبورگ:متاسفیم که یکی از بزرگان خود را ازدست دادیم. او یک بزرگمرد هامبورگی بود که در جام جهانی باعث خوشحالی کل کشور شد.
یورگن کلینزمان، مهاجم اسبق آلمان: اندی عزیز، ما متحیریم که جمع مان را ترک کردی. تو همواره کنار ما بودی و ما را به قهرمانی ۱۹۹۰ جهان رساندی. همیشه تو را در قلب خود خواهیم داشت و همواره ممنون تو خواهیم بود.
انتهای پیام/