کدام مناطق کهکشان سیارات قابل سکونت بیشتری دارد؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از کوانتا مگزین، تحقیقات اخیر، از جمله شبیه‌سازی‌های انجام‌شده توسط جسپر نیلسن (Jesper Nielsen) و تیمش در دانشگاه کپنهاگ، نشان می‌دهد که مناطق مختلف کهکشان راه شیری ممکن است در شکل‌گیری و قابلیت سکونت سیارات نقش مهمی داشته باشند.

نیلسن و تیمش با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی گایا (Gaia satellite)، شکل‌گیری سیارات را در مناطق مختلف کهکشان راه شیری بررسی کردند. آنها دریافتند که فراوانی سیارات غول‌پیکر گازی و ابرزمین‌ها (رایج‌ترین سیارات فراخورشیدی) در دیسک نازک کهکشان راه شیری (جایی که بیشتر ستارگان، از جمله خورشید، قرار دارند) نسبت به دیسک ضخیم و هاله کهکشان بیشتر است. 

ستارگان جوان‌تر با عناصر سنگین‌تر نیز سیارات بیشتری را در اطراف خود دارند. در مقابل، دیسک ضخیم و هاله کهکشان، غول‌های گازی کمتری دارند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که مواد تشکیل‌دهنده سیارات در مناطق مختلف کهکشان ممکن است متفاوت باشد.

این نتایج با مشاهدات قبلی تلسکوپ فضایی کپلر ناسا مطابقت دارد که نشان می‌دهد سیارات بیشتری در قرص نازک نسبت به دیسک ضخیم وجود دارد. «جسی کریستینسن» (Jessie Christiansen) از مؤسسه فناوری کالیفرنیا معتقد است که ستارگان در مناطق پراکنده‌تر برای تشکیل سیاره بهتر هستند.

دانشمندان با این دست پژوهش‌ها در عمق جغرافیای کهکشانی امیدوارند بتوانند پیش‌بینی کنند که کدام نوع از ستارگان احتمالاً میزبان سیارات قابل سکونت هستند و اطلاعات ارزشمندی را در مورد پتانسیل حیات فراتر از منظومه شمسی ارائه دهند.

این تحقیق نه تنها درک ما را از فرآیند شکل‌گیری سیارات ارتقا داده، بلکه نوید کشف سیارات جدید مشابه زمین در گستره راه شیری را نیز می‌دهد.