روایتگری از یک بحران خودساخته

گروه سیاست و جهان خبرگزاری علم و فناوری ، حنیف غفاری؛ جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا این روزها مشغول رایزنی با مقامات دیگر کشورها بر سر جنگ غزه و جنگ اوکراین است.

 بدون شک مخرج مشترک این دو پدیده، شکست غرب و آینده مبهم آن‌ها ( به ضرر منافع واشینگتن و اتحادیه اروپا) است.

 بورل  در مصاحبه با روزنامه انگلیسی "گاردین" ضمن اشاره به تأثیرات منفی جنگ روسیه و اوکراین و حوادث واقع در غزه بر اتحادیه اروپا اعلام کرد: "معتقدم که اگر تراژدی واقع در غزه را متوقف نکنیم، پروژه ما ( اروپای واحد ) به‌شدت آسیب خواهد دید. این موضوع می‌تواند خود را در انتخابات پارلمانی اروپا در سال 2024 نشان دهد ." 

رمزگشایی از اظهارات بورل کمی پیچیده و دشوار است. او از یک سو استمرار شرایط جنگی در حوزه روابط بین‌الملل را زمینه‌ساز ظهور جریان راست افراطی در اروپا دانسته و از سوی دیگر، نقش خود و دیگر مقامات ارشد اروپایی در استمرار دو جنگ اوکراین و غزه را منکر شده است!

  این همان پارادوکسی است که بورل و دیگران درگیر آن بوده  و به سادگی نیز قصد رهایی از چنین دوگانگی آزاردهنده‌ای را ندارند. واقعیت امر این است که جنس بحران‌هایی که آمریکا و اتحادیه اروپا در حوزه روابط بین‌الملل ایجاد کرده‌اند، "خودخواسته"است.

 همگان به یاد دارند که در جریان جنگ غزه، اتحادیه اروپا طی دو ماه ابتدایی نبرد نهایت تلاش خود را جهت جلوگیری از انعقاد هرگونه آتش‌بسی در غزه به کار گرفتند و حتی نسل‌کشی وقیحانه رژیم صهیونیستی در نوار غزه را مصداق "دفاع مشروع"قلمداد کردند.

  در قبال جنگ غزه نیز بازیگران اروپایی بارها با اصرار بر ادامه جنگ، مانع از چینش میز مذاکرات صلح میان کی یف و مسکو شدند تا جنگ اوکراین تبدیل به یک "گره کور راهبردی"در حوزه روابط بین‌الملل شود.

 اتحادیه اروپا، آمریکا و رژیم اشغالگر قدس مشی راهبردی مشترکی را در خلق بحران‌های راهبردی و طولانی مدت در جهان دارند.اکنون بورل نگرانی خود را بابت جنگ اوکراین و غزه و سرنوشت آن بر اتحادیه اروپا ابراز می‌کند!

 مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در حال مخابره آدرس غلطی به افکار عمومی دنیاست.

هیچ شکی وجود ندارد که شرایط جنگ غزه و اوکراین به سود غرب پیش نمی‌رود اما قطعاً بورل نمی‌تواند در این معادله طلبکار باشد! مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اتفاقاً باید بابت خلق و تشدید بحران‌های بین‌المللی ، پاسخگوی کل کشورها و افکار عمومی دنیا باشد .

 بازیگران غربی از یک‌سو بحران‌های خودساخته را خلق می‌کنند و از سوی دیگر، زمانی که در این بحران گرفتار می‌شود، به انکار نقش خود در شکل‌گیری و استمرار آن‌ها می‌پردازند.

 بورل و دیگر سیاستمداران اروپایی باید بدانند که مخاطبان امروز تحولات جهانی دیگر تسلیم چنین تحلیل‌ها و آدرس‌های غلطی نمی‌شوند!

در چنین شرایطی سیاستمداران اروپایی به‌جای تلاش برای قربانی جلوه دادن خود در قبال بحران‌های خودساخته و روایتگری دروغین نسبت به آنچه در جهان سیاست در حال وقوع است، مشی کلان و استراتژی خود را در قبال تحولات بین‌المللی تغییر دهند.

در غیر این صورت، حرکت اتحادیه اروپا به‌سوی سقوط و تباهی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.