کشاورزی بدون آب با تکنیک «زای»

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در روش کشت زای، سوراخ‌هایی کوچک در خاک ایجاد و سپس قبل از کاشت بذر این سوراخ‌ها با کود غنی می‌کنند. هنگامی که باران می‌بارد، سوراخ‌ها از آب پر و مواد مغذی کود آزاد می‌شود. این امر باعث می‌شود موریانه‌ها به سمت سوراخ جذب شوند و بدین ترتیب آب به اعماق خاک نفوذ می‌کند.

نفوذ آب به اعماق زمین باعث ایجاد کیسه‌هایی بارور برای رشد ریشۀ گیاه می‌شود و عملکرد دانه در مقایسه با شرایط عادی سه برابر افزایش می‌یابد. با اینکه زای مزایای متعددی دارد، اما کار زیادی می‌برد و نیازمند سرمایه‌گذاری بسیاری نیز هست.

یاکوبو ساوادوگو (Yacouba Sawadogo) معروف به «مردی که جلوی صحرا ایستاد»، توانسته با موفقیت از تکنیک زای برای احیای زمین‌های تخریب شده در منطقۀ یاتنگا (Yatenga) استفاده کند.

محققان همچنین در حال انجام آزمایش‌هایی برای ارزیابی اثرات زیست محیطی کشاورزی زای هستند. این روش ابتکاری نبوغ‌آمیز از کشاورزان منطقۀ ساحل است که راهی برای سازگاری با چالش‌ کمبود آب و بارندگی پیش‌بینی‌ناپذیر این منطقه پیدا کرده‌اند.

منطقۀ ساحل، کمربندی خشک و وسیع است که سرتاسر صحرای آفریقا را در بر می‌گیرد. این منطقه قرن‌هاست که با کمبود آب مواجه بوده است و چون مراتع این منطقه چون ساحلی در کنار شنزارها قرار گرفته‌اند، نام ساحل بر آن گذاشته شده.

تکنیک زای که قدمت آن به دوران باستان بازمی‌گردد، به کشاورزان این منطقه امکان می‌دهد که حتی از کوچکترین قطرۀ باران بیشترین استفاده را ببرند. در این تکنیک با تغلیظ آب و کود در یک نقطه، رشد محصول در شرایط بارندگی اندک و پیش‌بینی‌ناپذیر ممکن می‌شود.

سوراخ‌های غنی‌شده نه تنها باعث بهبود عملکرد محصول می‌شوند، بلکه دانه‌های بسیاری از گونه‌های درختی را نیز در خود نگه می‌دارند و به این ترتیب منجر به رشد خود به خود بوته‌ها در کنار غلات می‌شود. همین اتفاق در نهایت به احیای جنگل‌ها در این منطقه کمک می کند.