جایگاه ما در کهکشان راه‌شیری
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ارث‌اسکای، خانه ما، کهکشان راه شیری جزیره‌ای بزرگ از ستارگان است. اگر این کهکشان را به صورت دیسکی با بازوهای مارپیچی که از مرکز خارج شده‌اند تصور کنید، خورشید در نیمه‌راه بین مرکز و لبه این قرص کهکشانی قابل مشاهده است. منظومه ما بین دو بازوی مارپیچی قرار دارد: بازوی برساوش و بازوی سپر-قنطورس. اما اینگونه نیست که ما کاملاً آزادانه در فضای خالی شناور باشیم. ما روی لبه بازوی مارپیچی نسبتاً کوچکی به نام بازوی شکارچی یا بازوی محلی قرار داریم. خورشید و متعاقباً منظومه شمسی در منطقهٔ قابل سکونت کهکشان یافت می‌شوند.
مایکل کارول در کتاب سیاره زمین، گذشته و حال، توضیح می‌دهد که چرا موقعیت ما در کهکشان ممکن است برای حیات روی زمین مهم باشد. اواینگونه نوشته: موقعیت ما در کهکشان قابل توجه است، به نظر می‌رسد - مانند منظومه‌های ستاره‌ای – کهکشان‌ها نیز دارای مناطق قابل سکونت هستند .
95 درصد از ستارگان کهکشان راه شیری ممکن است نتوانند سیارات قابل سکونت را در اطراف خود حفظ کنند، زیرا بسیاری از آن‌ها در مسیرهایی مرگبار و مملو از ستاره به دور کهکشان می‌چرخند. هر ستاره‌ای که از نزدیکی ستارگان دیگر عبور کند در معرض تشعشعات مرگبار ستارگان اطرافش قرار می گیرد. منظومه شمسی ما به اندازه کافی از مرکز پرتراکم راه‌شیری دور است و در فضای آرامتری قرار دارد.
ساختار کهکشان راه شیری
کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی میله‌ای است، به این معنی که یک میله مرکزی دارد.البته ما هنوز اطلاعات زیادی در مورد ساختار کهکشان خود نداریم. بر اساس دانش کنونی ، عرض کهکشان راه شیری حدود 100 هزار سال نوری و ضخامتش در بیشتر نقاط حدود هزار سال نوری است ولی در مرکز آن به 12 هزار سال نوری می‌رسد. راه‌شیری بین 100 تا 400 میلیارد ستاره دارد. اخترشناسان زمانی تصور می‌کردند که کهکشان مارپیچی ما چهار بازوی اصلی دارد، اما اکنون می‌گویند که ما فقط دو بازوی اصلی و تعداد زیادی بازوی فرعی داریم.
خورشید ما و سیارات آن در کجای این ساختار مارپیچی گسترده قرار دارند؟ منظومه ما در لبه داخلی بازوی شکارچی-ماکیان واقع است و حدود 26000 سال نوری از مرکز کهکشان، فاصله دارد.
بازوی شکارچی
عرض بازوی شکارچی احتمالاً حدود 3500 سال نوری است. در ابتدا، اخترشناسان تصور می‌کردند که طول آن حدود 10000 سال نوری است. اما مطالعه ای در سال 2016 نشان داد که طول آن بیش از 20000 سال نوری است.
اخترشناسان با اندازه‌گیری دقیق موقعیت و فواصل ستارگان و ابرهای گازی ساختار کهکشان راه شیری تعیین می‌کنند. تلسکوپ‌های زمینی و فضایی، فاصله‌ها را از با روش اختلاف منظر محاسبه می‌کنند. یکی از تلسکوپ‌هایی که با هدف ترسیم نقشه سه‌بعدی از کهکشان راه شیری به فضا پرتاب شده، تلسکوپ فضایی گایا است.
بازوی مارپیچی محلی ما چگونه نامگذاری شده است؟
انتهای پیام/