ملی‌پوش وزنه‌برداری: اگر مصدومیت اذیتم نکند، سهمیه المپیک را می‌گیرم

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، تنها بانوی طلایی وزنه برداری ایران، بعد از غیبتی کوتاه مدت به اردوی تیم ملی وزنه برداری بازگشته است.

او در حالی در بازی‌های آسیایی هانگژو، با آسیب دیدگی نسبتا شدیدی از ناحیه کمر مواجه شد که حدودا سه ماه از تمرینات دور بود و نتوانست وزنه بزند. الهام حسینی اما حالا بیشتر از یک هفته است که در کنار سایر وزنه برداران تمریناتش را شروع کرده تا آماده حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیایی ازبکستان شود. رقابت‌هایی که اواسط بهمن برگزار می‌شود و از اهمیت زیادی برای این تیم برخوردار است.

وزنه بردار دسته ۸۱ کیلوگرم کشورمان با بیان این که مصدومیتش در حال برطرف شدن است، به خبرنگار ورزشی آنا گفت: کمر درد من از قبل از مسابقات جهانی عربستان در شهریور ماه شروع شد. مهره پنجم کمرم دچار التهاب و بیرون زدگی شده بود. در عربستان سعی کردم با آن مدارا کنم و وزنه هایم را هر طور شده، بزنم. بعد از این رقابت‌ها باید بلافاصله به هانگژو می‌رفتیم تا در بازی‌های آسیایی شرکت کنیم. فاصله این دو رویداد یک هفته بیشتر نبود و من نتوانستم در این مدت زمان کم، درمانی داشته باشم. ضمن این که دسترسی هم به کادر درمان شخصی ام نداشتم. با توجه به این موضوع در هانگژو فقط توانستم در مسابقات حرکت یکضرب حضور داشته باشم. بیرون زدگی مهره پنجم کمرم به حدی بود که نتوانستم قیچی بزنم و برای همین از شرکت در رقابت‌های دو ضرب هم انصراف دادم. از آن زمان تا به الان مشغول درمان بودم و نظر پزشکان بر این بود که در کمرم تزریق انجام بدهم. خوشبختانه فعلا شرایط خوبی دارم و تقریبا ۱۰ روز است که به تمرینات برگشتم.
 
او با بیان این که در حال حاضر نمی‌تواند فشار زیادی به خود در تمرینات وارد کند، ادامه داد:، چون تازه در کمرم تزریق کردم، فعلا نمی‌توانم تمرینات سنگینی داشته باشم و باید سبک وزنه بدهم. اگر به خودم فشار ناگهانی بیاورم و بخواهم رکوردهایم را بزنم، مطمئنا به نقطه اول بر می‌گردم. فعلا باید آرام تمرین کنم تا به مرور وزنه هایم بیشتر شود. همین که توانستم در این مقطع، به ۸۰ درصدآمادگی برسم رضایت بخش بوده است.
 
اولین مسابقه پیش روی الهام  حسینی، پیکار‌های قهرمانی ۲۰۲۴ آسیا است که انتخابی بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس نیز محسوب می‌شود. او در این باره توضیح می‌دهد:امتیاز حضور در این مسابقه برای من خیلی مهم است. من حتی اگر نتوانم در مسابقات وزنه هم بزنم باید در رقابت‌ها اعلام آمادگی کنم که امتیاز آن در رنکینگم محاسبه شود. امیدوارم تا بهمن ماه به آمادگی مطلوب برسم و بتوانم آنجا عملکرد خوبی داشته باشم.  طبق قوانین وزنه برداران با قرار گرفتن در بین ده نفر اول رنکینگ جهانی و عنوان نفر اول قاره می‌توانند سهمیه بازی‌های المپیک را کسب کنند.
 
رقابت‌های جام جهانی تایلند، آخرین فرصت بانوان وزنه بردار ایرانی برای کسب امتیاز، جهت ورود به بازی‌های المپیک پاریس است. اولین بانوی مدال آور وزنه برداری ایران در این باره یادآور شد: جام جهانی تایلند فروردین ماه سال آینده برگزار می‌شود. ما باید تیر آخر را آنجا بزنیم. من برای این که بتوانم خودم را به جمع ۱۰ نفر اول رده بندی جهانی برسانم، باید ۱۰ کیلوگرم افزایش رکورد داشته باشم. تمام تلاشم را می‌کنم که هر طور شده تا آن زمان بتوانم به این اتفاق مهم دست پیدا کنم. من اگر در بازی‌های آسیایی بدشانسی نمی‌آوردم، مطمئنا می‌توانستم با مجموع ۲۳۷ کیلوگرم که قبلا زده بودم، روی سکو بروم. انشالله بتوانم با حضور در المپیک این ناکامی را جبران کنم.

 
وی در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید وزنه برداری زنان ایران چقدر شانس این را دارد که به سهمیه المپیک برسد، گفت: من به شخصه از گرفتن سهمیه المپیک ناامید نیستم و تا آنجا که بتوانم توانم را می‌گذارم، ولی همه چیز بستگی به شرایط جسمانی ام دارد. امیدوارم خدا هم کمکم کند. در مورد سایر نفرات هم باید بگویم که هیچ چیز بعید نیست. ما دو نماینده در دسته ۷۱ کیلوگرم داریم که بچه‌های جوانی هستند و وزنه‌های خوبی می‌زنند. حضور فعالی در تمرینات و اردو‌ها دارند و عملکردشان رو به پیشرفت است. اما باید به این نکته اشاره کرد رقابت در دسته‌های ۷۱ و ۸۱ کیلوگرم هم همیشه سنگین بوده، چون نفرات زیادی در این دو دسته حضور دارند. در کل با توجه به این که زمان زیادی از راه اندازی وزنه برداری زنان در ایران نمی‌گذرد، نفرات مستعدی داریم که می‌توانند در آینده حرف‌های بیشتری برای گفتن داشته باشند.
 
الهام حسینی در حالی پرافتخارترین وزنه بردار زن ایران است که همزمان عنوان وزنه بردار پیشکسوت تیم ملی بانوان را هم دارد.

کوروش باقری، سرمربی این تیم، پیش‌تر گفته بود که در آینده نزدیک باید فضا را برای حضور چهره هایی، چون حسینی مهیا کرد که وارد عرصه مربیگری شوند. چرا که وزنه برداری بانوان در مقوله مربیگری در برهوت کامل به سر می‌برد. این ملی پوش در واکنش به این که تا چه زمانی می‌خواهد عضو این تیم باشد، گفت: تا هر زمان که بدنم اجازه بدهد و توانایی داشته باشم در تیم ملی می‌مانم. اما در حال حاضر فکر می‌کنم نمی‌توانم در زمینه مربیگری چیزی برای ارائه داشته باشم و به تجربه نیاز دارم. خوشبختانه مربی بزرگی، چون کوروش باقری مربی ماست که من سعی می‌کنم از تجربیات او استفاده کنم. هر وقت که به این مرحله رسیدم، با کمال میل استقبال می‌کنم و وارد عرصه مربیگری می‌شوم. به هر حال من جز اولین‌های این رشته بودم و خط شکن هستم. خوش حال می‌شوم که بتوانم در ساختن نسل جدید وزنه برداری خانم‌ها سهیم باشم اما مسئله این است که وزنه برداری بانوان در کل پنج سال است که شکل گرفته. ضمن این که بخشی از این مدت را هم درگیر کرونا و محدودیت هایش بود، برای همین آن طور که باید شرایط برای آموزش مربیان زن فراهم نشده است. فدراسیون وزنه برداری و متولیان باید زیرساخت‌ها را در استان‌های مختلف مهیا و نسبت به برگزاری دوره‌های آموزشی هم اقدام کنند، تا شاهد مربیان زن بیشتری در این حوزه باشیم.