جادوی مغناطیسی خورشید

خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم فخیمی؛ جرم خورشید حدود 330 هزار بار بیشتر از زمین است. از آنجایی که نیروی گرانش مستقیماً با جرم یک جسم مرتبط است، گرانش خورشید بسیار زیاد و به اندازه‌ای قدرتمند است که توانسته  سیارات، اقمارشان و میلیون‌ها سیارک و بی‌شمار دنباله‌دار یخی را در مدار خود نگه دارد.

با این حال،  بامداد پنجشنبه 7 دی، به نظر رسید که رشته‌ای نازک از پلاسما بر جاذبه  قدرتمند خورشید غلبه کرده و به آرامی به سمت بالای ستاره‌مان حرکت می‌کند. 
اما چگونه و چه چیزی به این رشته قدرت کافی برای مقابله با جاذبه خورشید می‌دهد؟ پاسخ نیروی مغناطیس است. میدان‌های مغناطیسی خورشید، با قدرت‌های متفاوت‌شان نیروی محرکه خورشید را تامین می‌کنند. در مورد اخیر، این میدان‌های مغناطیسی نامرئی، حباب مواد را از بخشی درونی اتمسفر خورشید به سمت بالا و تاج آن هدایت کردند. پس این یک جادو نیست، بلکه نیروی مغناطیس است.
اغلب و به خصوص زمانی که به چرخه فعالیت خورشیدی (که در اوایل سال 2024 افزایش می‌یابد) نزدیک می‌شویم، میدان‌های مغناطیسی انرژی کافی برای پرتاب پلاسما به فضا به‌دست می‌آورند. این پدیده با نام خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) شناخته می‌شود.

توضیح: پلاسمای شناورمسحور‌کننده  در نزدیکی قطب شمال خورشیدی را می‌بینید. به نظر نمی رسد این پلاسما به فضا پرتاب شود، اما توانسته با جادوی مغناطیس از گرانش خورشید فرار کند.

میدان ژئومغناطیسی زمین در زمان نگارش این خبر(28 دسامبر،ساعت 11 به وقت جهانی) آرام بود. به نظر می‌رسد دو خروج از جرم تاج خورشید که در 24 دسامبر به فضا پرتاب شدند هنوز به زمین نرسیده‌اند. حتی اگر به زمین نیز برسند قدرت چندانی برای ایجاد اختلال در میدان ژئومغناطیسی زمین نخواهند داشت.
لازم به ذکر است که چرخه خورشیدی به تغیرات تناوبی در فعالیت‌های خورشید (شامل تغیرات در تابش خورشید و مواد خورشید) و در ظاهر آن گفته می‌شود. چرخهٔ خورشیدی، یا چرخه فعالیت‌های مغناطیسی خورشید به‌طور معمول در هر یازده سال فعالیت خورشید کامل می‌شود.