رایج ترین بیماری‌های مقاربتی چیست و چگونه منتقل می‌شوند؟

به گزارش گروه بازار خبرگزاری علم و فناوری آنا، برخی از بیماری های مقاربتی ممکن است در طول معاینه فیزیکی یا از طریق معاینه میکروسکوپی زخم یا مایع برداشته شده از واژن، آلت تناسلی یا مقعد تشخیص داده شوند. آزمایش خون می تواند انواع دیگر بیماری های مقاربتی را تشخیص دهد.

بیماری مقاربتی چیست؟

بیماری های مقاربتی (STD) یا عفونت های مقاربتی (STIs)، عفونت هایی هستند که از طریق تماس جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. آنها معمولاً در طول رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی پخش می شوند. اما گاهی اوقات می توانند از طریق سایر تماس های جنسی شامل آلت تناسلی، واژن، دهان یا مقعد پخش شوند. این به این دلیل است که برخی از بیماری های مقاربتی مانند تبخال و HPV از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شوند.

برخی از بیماری های مقاربتی می توانند از یک فرد باردار به جنین منتقل شوند، چه در دوران بارداری و چه هنگام زایمان. سایر راه‌ های انتقال بیماری‌ های مقاربتی عبارتند از: در دوران شیردهی، از طریق انتقال خون یا استفاده از سرنگ مشترک.

بیش از 20 نوع بیماری مقاربتی وجود دارد که متداول ترین آنها عبارتند از:

• کلامیدیا
• زگیل تناسلی
• تبخال ناحیه تناسلی
• سوزاک
• اچ‌ آی‌ وی
• HPV
• شپش ناحیه تناسلی
• سیفلیس
• تریکومونیازیس

علائم بیماریهای مقاربتی

بیماری های مقاربتی همیشه علائمی ایجاد نمی کنند یا ممکن است فقط علائم خفیفی ایجاد کنند. بنابراین ممکن است عفونت داشته باشید و آن را ندانید و حتی بدون علائم، بیماری های مقاربتی همچنان می تواند مضر باشد و ممکن است در طول رابطه جنسی منتقل شود.

اگر علائم وجود داشته باشد، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ترشح غیر معمول از آلت تناسلی یا واژن
• زخم یا زگیل در ناحیه تناسلی
• تکرر ادرار یا ادرار دردناک
• خارش و قرمزی در ناحیه تناسلی
• تاول یا زخم در داخل یا اطراف دهان
• بوی غیر طبیعی واژن
• خارش مقعد، درد یا خونریزی
• درد شکم
• تب

ویروس اچ پی وی HPV یا پاپیلومای انسانی

خوشبختانه آگاهی عموم مردم درباره ویروس اچ پی وی در سال های اخیر افزایش یافته است، که تا حد زیادی به دلیل در دسترس بودن واکسن HPV است. دریافت واکسن اچ پی وی میتواند از ابتلا به انواع این ویروس جلوگیری کرده و بدن انسان را در مواجهه با انواع پاپیلومای انسانی قوی کند.

سازمان بهداشت و سلامت تخمین می زند که حدود 43 میلیون مورد از بیماران مبتلا به اچ پی وی در سال 2018 وجود داشته است که بسیاری از آنها در نوجوانان و 20 سالگی رخ داده است. برخی از انواع ویروس اچ پی وی منجر به ایجاد زگیل تناسلی می شوند.

این برجستگی‌های صورتی یا گوشتی می‌ توانند خارش، ایجاد ناراحتی و خونریزی کنند. گونه‌ های ویروسی که می‌ توانند باعث سرطان دهانه رحم، سرطان آلت تناسلی یا سرطان دهان و گلو شوند، نگران‌کننده‌ تر هستند. دکتر زنان میتواند به راحتی با انجام آزمایش پاپ اسمیر، وجود این ویروس را در بدن زنان تشخیص دهد. برای کسانی که قبلاً واکسینه نشده‌ اند، دریافت واکسن می‌تواند با محافظت در برابر سویه‌ هایی که به احتمال زیاد باعث سرطان می‌ شوند، این خطر را کاهش دهد.

به طور متوسط تخمین زده شده است که از بین هر 3 آقایانی که شریک جنسی متعدد داشته یا همجنسگرا هستند، یک نفر از آنها حتما به ویروس اچ پی وی HPV یا زگیل تناسلی در مردان مبتلا می باشد.

توجه کنید که HPV یک ویروس متفاوت از HIV اچ آی وی یا (HSV) هرپس است.

هرپس یا تبخال تناسلی

تبخال یکی از مسری ترین و پرهزینه ترین بیماری های مقاربتی است.

دو گونه ویروسی وجود دارد: هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) و هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) که هر دو از راه جنسی منتقل می شوند و باعث تبخال تناسلی می شوند. تبخال دهان می تواند به صورت زخم های سرد یا تاول های تب و همچنین زخم های ناحیه تناسلی یا مقعدی ظاهر شود. مانند سیفلیس، تبخال نیز می تواند جنین را تحت تاثیر قرار دهد، به خصوص پس از عفونت جدید در سه ماهه اول.

سیفلیس

تاریخ مملو از بیماران مشهور و بدنام سیفلیس است که یکی از آنها آل کاپون بود. در نهایت، وخامت اوضاع او را از زندان مشهور جزیره آلکاتراز به بستر مرگ فرستاد.

مانند بسیاری از بیماری های مقاربتی در این مقاله، سیفلیس با عواملی مانند تهدید کننده سلامت بیمار مرتبط است. یک این بیماری مقاربتی توسط باکتری به نام ترپونما پالیدوم ایجاد شده که می تواند بین افراد منتقل شود. عفونت ممکن است با یک زخم گرد، سفت و بدون درد در آلت تناسلی، واژن، مقعد یا دهان شروع شود. گاهی اوقات، این زخم ها بدون توجه می مانند، زیرا بدون درد هستند و سپس علائم برطرف می شوند. با این حال، عفونت در این مرحله به پیشرفت خود ادامه می دهد. در صورت عدم درمان، مراحل بعدی بیماری می تواند به قلب، عروق خونی، کبد، استخوان ها، مفاصل و پوست آسیب برساند. در نهایت می تواند باعث سکته مغزی یا قلبی شود.

هپاتیت

هپاتیت، بیماری که منجر به التهاب کبد و فیبروز می شود، می تواند از طریق جنسی و راه های دیگر منتقل شود. این بیماری به اشکال مختلفی وجود دارد، اگرچه علائم همه مشابه هستند: خستگی، تهوع، استفراغ، درد معده، ادرار تیره، و زردی پوست و چشم. هپاتیت می‌ تواند از طریق تماس شخصی نزدیک، آلودگی غذا یا آب گسترش یابد. نوعی واکسن HAV برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری در دسترس است. ویروس هپاتیت B (HBV) نیز از طریق جنسی قابل انتقال است. عفونت اغلب از طریق تبادل مایعات بدن اتفاق می‌افتد، اما می‌تواند با استفاده از سوزن‌ های مشترک یا در حین تولد از مادر به کودک منتقل شود. نوع مزمن تری از هپاتیت HBV وجود دارد که می تواند منجر به آسیب جدی کبد از جمله اسکار، سرطان، نارسایی کبد و مرگ شود. و سایر مایعات بدن متاسفانه، هیچ واکسنی برای محافظت از ابتلا به HCV وجود ندارد، اگرچه درمان‌هایی برای اغلب بیماران در دسترس است. این بیماری مقاربتی همچنین می تواند منجر به نارسایی کبد و مرگ شود.

کلامیدیا

باکتری کلامیدیا تراکوماتیس مسئول این بیماری مقاربتی است که می تواند هیچ علامت یا دردی نداشته باشد. با این حال، برخی دیگر از افراد ممکن است سوزش در هنگام ادرار یا ترشحات غیر طبیعی واژن یا آلت تناسلی را تجربه کنند.

مانند سوزاک، کلامیدیا همچنین می‌تواند منجر به PID در زنان و ناباروری متعاقب آن، حاملگی خارج از رحم، یا درد مزمن لگنی شود. از این رو تمامی زنان باید سالانه یک بار آزمایش غربالگری انجام دهند.

ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)

بر اساس گزارش CDC، از میان موارد جدید ویروس اچ آی وی در سال 2019، 65 درصد از تماس جنسی مرد با مرد، 23 درصد از تماس دگرجنس گرا، 7 درصد از مصرف مواد مخدر تزریقی و 4 درصد از مرد به مرد ناشی شده است. تماس جنسی و مصرف تزریقی مواد مخدر. مادر نیز می تواند اچ آی وی را به فرزند خود منتقل کند. در مراحل اولیه HIV، افراد ممکن است غدد متورم، تب، دردهای عضلانی، سردرد یا خستگی شدید را تجربه کنند که 2 تا 4 هفته طول می کشد. سپس، بیماری به سمت «تاخیر بالینی» پیش می‌ رود، که طی آن علائم می‌ توانند برای سال‌ها ناپدید شوند، بسته به اینکه آیا فرد درمان می‌شود یا خیر. در طی مراحل پایانی HIV، معروف به ایدز، ویروس آنقدر سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده است که کاهش وزن غیرقابل توضیح و قابل توجهی همراه با تعریق شبانه، تب، عفونت‌های نادر مکرر و شدید، سرفه‌های خشک مداوم و بثورات پوستی غیر عادی ممکن است رخ دهد.