آشنایی با کپسول آتش نشانی

به گزارش گروه بازار خبرگزاری علم و فناوری آنا، کپسول آتش نشانی نوعی کپسول آتش نشانی است. این دستگاه یکی از کپسول های آتش نشانی قابل حمل می باشد. کپسول های آتش نشانی سیلندرهای فلزی جامدی هستند که با آب یا ماده خفه کننده مانند دی اکسید کربن پر می شوند و اگر اهرمی در بالای سیلندر فشار داده شود، این ماده به زور از کپسول خارج می شود. در این کپسول ها یک لوله مخزن فشار کپسول را به بالای کپسول متصل می کند و یک شیر فنری اتصال بین لوله و خروجی را مسدود می کند. در بالای سیلندر، سیلندر کوچک دیگری وجود دارد که با یک گاز فشرده مانند دی اکسید کربن و دریچه ای پر شده است که از خروج دی اکسید کربن جلوگیری می کند.

برای استفاده از کپسول آتش نشانی باید ماشه را فشار داده و اهرم را فشار دهید. این اهرم یک میله را فشار می دهد تا شیر فنر را به سمت پایین فشار دهد و خروجی را باز کند.

وزن کپسول آتش نشانی

وزن کپسول های آتش نشانی دستی از 1 کیلوگرم تا 12 کیلوگرم یا 12 لیتر است که به راحتی توسط یک نفر قابل حمل است. انواع بزرگتر این دستگاه به دلیل وزن زیاد بر روی چرخ ها قرار می گیرد و گاهی برخی از آنها را در محل مخصوصی ثابت می کنند که دیگر به آن کپسول آتش نشانی دستی نمی گویند و به کپسول آتش نشانی چرخدار معروف است.

در گذشته از سطل های ماسه یا جعبه های گرد و غبار برای اطفای حریق استفاده می شد، بنابراین برای پرتاب این مواد فاکتور فشاری وجود نداشت و باید با دست روی آتش پاشید، اما امروزه فشار برای پرتاب کپسول های آتش نشانی وجود دارد. داخل کارتریج

پرتاب قدرت

برای اینکه بتوان با حفظ فاصله مناسب از آتش کپسول آتش نشانی را در مقابل آتش پاشید، کپسول آتش نشانی باید دارای نیروی تخلیه باشد که معمولاً حداقل 2 متر و حداکثر 7 متر است.

میزان دبی: میزان دبی مواد اطفای حریق در شرایط عادی و زمانی که دستگاه کاملا شارژ شده است متفاوت است. این درصد برای خاموش کننده های آب، فوم، دی اکسید کربن و هالوژن 95 درصد و برای خاموش کننده های پودری 85 درصد است.

زمان تخلیه: این زمان در خاموش کننده ها بسته به خاموش کننده ها و وزن یا حجم آنها متفاوت است. حداقل تایم اوت 8 ثانیه و حداکثر تایم اوت 60 ثانیه است.

تست فشار در کپسول های آتش نشانی

برای اطمینان از وجود فشار کافی در داخل خاموش کننده معمولاً آزمایش‌های زیر انجام می شود:

الف) توزین: کارتریج را از خاموش کننده خارج کرده و در صورتی که بیش از 10 درصد از وزن گاز موجود در آن کاهش یافته باشد آن را وزن می کنیم. ، باید دوباره پر شود.

ب) گیج فشار: کپسول های آتش نشانی که با هوای فشرده کار می کنند، فشار داخل سیلندر با فشارسنج روی آن نشان داده می شود.

ج) محلول های آزمایشی: کپسول های آتش نشانی که فشار آنها از تولید گاز ناشی از واکنش شیمیایی دو ماده تامین می شود، اندازه گیری گاز تولیدی با ترکیب برخی مواد شیمیایی در سیلندر و محاسبه میزان گاز تولیدی انجام می شود.

حفاظت در برابر خوردگی بدنه سیلندر صدا خفه کن ها: خطر صدا خفه کن ضعیف شدن ضخامت بدنه کارتریج در اثر زنگ زدگی و خوردگی فلز در داخل یا خارج است. برای جلوگیری از زنگ زدگی، معمولا از قسمت پایین آستین محافظت می کنند.

الف) استفاده از فلز ضد زنگ

ب) سطوح داخلی و خارجی را با مواد ضد زنگ بپوشانید

ج) پوشش پلاستیکی را از داخل بدنه یا کارتریج بردارید.

تست بدنه: در طول ساخت بدنه، کپسول های آتش نشانی برای اطمینان از مقاومت فشاری آنها آزمایش می شوند.

الف) تست نشت مکانیکی

ب) تست حداقل ضخامت بدنه

ج) تست ترکیدگی

د) تست فشار کاری نصف فشاری است که بدنه در آن آزمایش می شود)

تست های روتین

تمامی کپسول های آتش نشانی باید توسط کاربر یا سازنده تست شوند.

الف) ویزیت ماهانه: این ویزیت ماهیانه یک بار به مدت حداکثر سه ماه انجام می شود

بسته به شرایط آب و هوایی هر منطقه، در این حالت کپسول آتش نشانی خوب به نظر می رسد و آب بندی محکم است، در جای خود می ماند و فشار کاهش نمی یابد. قابلیت سرویس دهی نازل و عدم ضربه زدن در نظر گرفته شده است.

ب) بازدید سالانه: برای اطمینان از عملکرد کپسول های آتش نشانی

برخی از کپسول های آتش نشانی باید در تمرین و آتش سوزی های آموزشی مورد استفاده قرار گیرند و پس از آن باید کپسول شارژ و آماده استفاده شود.

ج) تست فشار بدنه: طبق استاندارد یا توصیه سازنده هر چند سال (معمولاً 2 سال) بدنه خاموش کننده از نظر مقاومت تحت فشار هیدرواستاتیک قرار می گیرد.

تعیین محل صحیح نصب کپسول آتش نشانی

1) باید در ارتفاع حداکثر 1.5 متری از سطح زمین نصب شود. در صورتی که وزن کپسول آتش نشانی بیش از 18 کیلوگرم باشد، باید حداکثر در ارتفاع 1 متری از سطح زمین نصب شود.

2) در نزدیکی ورودی و خروجی قرار گیرد.

3) مسیر دسترسی باید کوتاه و عاری از وسایل دست و پا گیر و حواس پرتی باشد.

4) باید در محلی نصب شود که احتمال آسیب فیزیکی به حداقل برسد.

5) سیلندر را نباید در فضای باز و در معرض نور مستقیم خورشید یا برف و باران قرار داد.

6) باید دقت کرد که خاموش کننده دور از مواد خطرناک نصب شود.

7) هنگامی که کپسول آتش نشانی دیواری است باید از براکت های مخصوص استفاده شود.

8) توزیع یکنواخت

رنگ کپسولی

سه نکته در استاندارد رنگ کپسول باید در نظر گرفته شود:

این استانداردها از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. حتی در استرالیا، که به طور سنتی موضوع انگلستان است، تفاوت هایی وجود دارد.

این استانداردها وابسته به زمان هستند. قبلاً کل کپسول رنگ آمیزی می شد، اکنون همه کپسول ها قرمز هستند و از یک نوار رنگی یا تکه پلاستیک رنگی برای تشخیص محیط استفاده می شود.

انواع کپسول آتش نشانی با توجه به نوع کپسول آتش نشانی
کپسول ها با توجه به نوع ماده خاموش کننده ای که دارند، مشخصات و عملکردهای متفاوتی دارند.

کپسول های آتش نشانی گاز

قدرت پرتاب این نوع کپسول بین 2 تا 4 متر است، بنابراین باید نزدیک آتش باشید تا بتوانید آن را مهار کنید. زمان بیرون راندن مواد خاموش کننده 16 ثانیه است. هزینه پرکردن این سیلندرها نسبت به پودر و گاز ارزانتر است و این نوع سیلندرها باید بدون جوش باشد. بطری های CO2 بدون فشار سنج هستند زیرا فشار داخل بطری ثابت است.

به دلیل عدم وجود مواد شیمیایی، از کپسول های آتش نشانی گازی در فضاهای محدود و آتش سوزی های نوع B و C شامل تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی استفاده می شود. دلیل این امر عدم رسانایی برق و باقی ماندن مواد منبع بر روی دستگاه ها و ابزار موجود است. در صورت استفاده از این نوع کپسول آتش نشانی در فضاهای باز، ممکن است به دلیل پراکندگی گاز، عملکرد اطفاء حریق خوبی از خود نشان ندهد.

کپسول های آتش نشانی آبی

عامل تحت فشار در این نوع کپسول آتش نشانی نیتروژن (نیتروژن) تحت فشار می باشد که دارای فشار سنج (درجه) می باشد که با فشار کاری 17.5 بار تحت فشار قرار می گیرد و پس از هر بار استفاده قابل شارژ مجدد می باشد.

تمامی مواد موجود در سیلندر این نوع خاموش کننده ها در عرض 20 ثانیه حذف می شوند. از خاموش کننده های آب برای خاموش کردن مبلمان چوبی، پارچه، مبل و سایر اشیاء استفاده می شود.