خطرات ناشی از استنشاق ذرات آلوده برای انسان کشف شد
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا از سایتک دیلی، مطالعه محققان نشان داد از سال ۲۰۱۱ تاکنون، کمتر در معرض ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرومتر قرار گرفته‌ایم که این حاصل تلاش‌های چین است.
این مقاله بر مزایای سلامتی ناشی از کم شدن قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و لزوم نظارت مستمر و کاهش آن، به ویژه در مناطق پرجمعیت تاکید می‌کند.
محققان دانشگاه واشینگتن که تغییرات آلودگی هوا را از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۹ کمی سازی کرده‌اند، اظهار کردند که کاهش بیشتر این آلاینده‌ها هنوز ضروری است.
ذرات ریز محیطی (PM۲.۵) یک خطر قابل توجه برای سلامت محیط زیست جهانی است. این ذرات، با اندازه ۲.۵ میکرومتر یا کوچکتر به اندازه کافی ریز هستند که بتوان آن‌ها را استنشاق کرد تا منجر به مشکلات سلامتی مختلفی شود.
آن‌ها می‌توانند باعث ایجاد بیماری‌های تنفسی مانند آسم و برونشیت و مشکلات قلبی عروقی از جمله حملات قلبی و فشار خون بالا شوند. در کودکان، قرارگرفتن در معرض PM۲.۵ می‌تواند منجر به چالش‌های رشدی پایدار شود. علاوه بر این، برای افراد در کل، قرارگرفتن در معرض PM۲.۵ با افزایش خطر مرگ و میر زودرس مرتبط است.
برای کاهش این اثرات منفی گسترده ناشی از قرارگرفتن در معرض آلاینده‌های ۲.۵ میکرومتری که عمدتا از طریق منابع انرژی سنتی مانند سوزاندن سوخت‌های فسیلی یا چوب تولید می‌شود، چندین کشور اقداماتی را برای کاهش این آلاینده‌ها انجام داده‌اند؛ اما این تلاش‌های کاهنده تا چه حد مؤثر بوده و کدام منطقه یا مناطق بیشترین نقش را در کاهش PM۲.۵ جهانی داشته‌اند؟
«راندال مارتین» (Randall Martin) پژوهشگر دانشکده مهندسی مک کلوی دانشگاه واشینگتن و مجری این تحقیقات گفت: اهمیت ذرات ۲.۵ میکرومتری عنوان یک عامل خطر اصلی برای سلامت انسان، انگیزه دانشمندان برای ارزیابی تغییرات بلندمدت آن است. ما به دنبال تجزیه و تحلیل تخمین‌های PM۲.۵ به دست آمده از ماهواره مان برای شناخت تغییرات جهانی و منطقه‌ای قرار گرفتن در معرض PM۲.۵ و اثرات آن بر سلامتی بودیم.
بررسی‌های این گروه از پژوهشگران، حاکی از آن است که قرارگرفتن جمعیت جهانی در معرض PM۲.۵، مربوط به هر دو سطح آلودگی و اندازه جمعیت از سال ۱۹۹۸ به اوج خود در سال ۲۰۱۱ افزایش یافت، سپس از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ به طور پیوسته کاهش یافت که عمدتاً ناشی از کاهش قرار گرفتن در معرض این آلاینده‌ها در چین و رشد کندتر در سایر مناطق بود.
این دانشمندان روند معکوس عمومی را در آلودگی هوای ناشی از ذرات کمتر از ۲.۵ میکرومتر در سراسر جهان پیدا کردند. این نقشه‌ها روند PM۲.۵ با وزن جمعیت را برای ۲۰۴ منطقه از سال‌های ۱۹۹۸-۲۰۱۱ و ۲۰۱۱-۲۰۱۹ نشان می‌دهند
محققان می‌گویند: قبل از این کار، یک شکاف دانشی در زمینه مشارکت کمی محلی-منطقه‌ای در مواجهه با جمعیت جهانی در معرض PM۲.۵ و تغییرات آن وجود داشت. ما یک رویکرد تجزیه منطقه‌ای جدید ایجاد کردیم که به طور مشترک سطح آلودگی و اندازه جمعیت را در نظر گرفت و از آن، اولین مجموعه زمانی مشارکت منطقه‌ای در آلودگی هوای جهانی PM۲.۵ را به تصویر کشیدیم.
محققان با اشاره به اینکه از سال ۲۰۱۱ تا کنون بسیاری از مناطق از جمله آمریکای شمالی و اروپای غربی به طور مستمر شاهد کاهش در معرض این ذرات بوده اند، تاکید کردند: کاهش‌های اخیر در چین ویژه قابل توجه است.
آن‌ها می‌گویند: مدیریت دقیق کیفیت هوا در چین که از سال ۲۰۱۳ برجسته‌تر بوده است، بزرگ‌ترین عامل این تغییر جهانی است. بر اساس اسناد منطقه‌ای ما، بیش از ۹۰ درصد از کاهش میانگین قرار گرفتن در معرض جهانی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ مربوط به چین است. این نتیجه زمانی که به دست آمد شگفت‌انگیز بود، اما می‌توان آن را با کاهش سریع غلظت PM۲.۵ به دلیل تلاش‌های کاهش دهنده چین که تقریباً یک پنجم جمعیت جهان را دارد، توضیح داد.
محاسبات دانشمندان حاکی از آن بود که در سال ۲۰۱۹، میلیون‌ها مرگ زودرس در سراسر جهان وجود داشت که می‌توان آن‌ها را به استنشاق ذرات PM۲.۵ نسبت داد، که نیاز فوری به کاهش مستمر قرار گرفتن در معرض PM۲.۵ را برجسته می‌کند.
آن‌ها تاکید دارند نظارت دقیق به ویژه در مناطقی که در حال حاضر نظارت ضعیفی دارند، اما پرجمعیت هستند، از جمله جنوب آسیا و خاورمیانه، برای بهبود مداوم کیفیت هوا و ارزیابی اثربخشی تلاش‌های کاهش حیاتی است.
مارتین بر لزوم حفظ و توسعه قابلیت‌های نظارت جهانی PM۲.۵ هم از طریق ماهواره و هم از طریق اندازه گیری‌های زمینی اصرار ورزید.
نتایج این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
انتهای پیام/