«نهنگ‌ها» نقطه آغاز ارتباط انسان با بیگانگان
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از نیواطلس، اگر فیلم‌های علمی-تخیلی را در نظر نگیریم، می‌دانیم ملاقات با بیگانگان به‌ندرت برای بشریت خوب پیش خواهد رفت.
برقراری ارتباط بین انسان‌هایی که به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند به‌اندازه کافی دشوار است و این در حالی است که همه ما از سخت‌افزار زیستی یکسانی استفاده می‌کنیم. زندگی بیگانه نه‌تنها می‌تواند زبان خاص خود را داشته باشد؛ بلکه شیوه‌های ارتباطی کاملاً متفاوتی دارد - آن‌ها ممکن است از حرکات بدنی استفاده کنند، یا یک طیف احساسی کامل را از طریق صدا، فرکانس، لحن، بو، طعم و عبور چگالی گاز منتقل کنند.
پس چگونه می‌توانیم برای مهم‌ترین جلسه تاریخ بشر آماده شویم؟ دانشمندان «مؤسسه جستجوی هوش فرازمینی» (SETI) به امکانات زمینی برای این کار نگاهی انداخته‌اند و بررسی می‌کنند چگونه می‌توانیم با حیات هوشمندی که از قبل در زمین با آن سهیم هستیم گفت‌وگو کنیم.
نهنگ‌ها نقطه شروع خوبی هستند. آن‌ها بسیار باهوشند و سیستم‌های ارتباط اجتماعی پیچیده‌ای دارند که به طور بالقوه می‌توانند از طریق شرایط رمزگشایی شوند. مثلاً، اگر آن‌ها را ناراحت کنیم، تنها تلفات ممکن است چند قایق تفریحی باشد و نه کل مکان‌های دیدنی زمین.
در اوت ۲۰۲۱، گروهی از دانشمندان متشکل از پژوهشگران «ستی» (SETI)، UC Davis و بنیاد نهنگ آلاسکا برای برقراری ارتباط با «هوش غیرانسانی» اقدام کردند. آن‌ها صداهای گله کوچکی از نهنگ‌ها را ضبط کردند، و سپس روز بعد از طریق یک بلندگوی زیر آب، صدای «تپ / تپ» (نوعی صدای احوال‌پرسی) را پخش کردند تا ببینند آیا نهنگی سوت می‌زند یا به عقب برمی‌گردد؛ و کسی انجام داد. یک نهنگ گوژپشت ماده ۳۸ ساله به نام «تواین» به قایق نزدیک شد و در طول ۲۰ دقیقه به شیوه‌ای که دانشمندان آن را یک صحبت محاوره‌ای توصیف کردند، صحبت کرد.
محققان می‌گویند این صحبت تعاملی بود، زیرا آن‌ها صدای ضبط‌شده را در فواصل زمانی مختلف پخش می‌کردند و پاسخ تواین را با ریتم یکسان می‌شنیدند.
«برندا مک کوان» (Brenda McCowan) نویسنده اصلی این مطالعه گفت: معتقدیم این اولین تبادل ارتباطی بین انسان و نهنگ‌های گوژپشت به زبان نهنگ گوژپشتی است.
اگرچه جالب است؛ اما به نظر نمی‌رسد که این مکالمه خیلی هیجان‌انگیز باشد. محققان فقط یک صدای ارتباطی را در اختیار داشتند و تنها چیزی را که می‌توانستند تغییر دهند زمان پخش آن بود، نه لحن یا زیروبمی صدا یا هر چیز دیگری.
به‌این‌ترتیب، آن‌ها خاطرنشان کردند که این گفت‌وگو سه مرحله را طی کرد:
«درگیری»: زمانی که «تواین» برای اولین بار تماس را شنید و به‌سرعت و مشتاقانه پاسخ داد.
«آشفتگی»: زمانی که او سطح زیادی از آب را می‌شکافد و «صدای خس‌خس» می‌دهد که می‌تواند بیانگر هیجان یا ناامیدی باشد
و درنهایت؛
«جدایی»: زمانی که «تواین» شنا کرد تا احتمالاً کسی را پیدا کند که بتواند به‌جای تکرار کلمه «سلام» گفت‌وگوی بهتری با او داشته باشد.
ممکن است چندان جذاب به نظر نرسد، اما محققان می‌گویند آزمایش‌هایی مانند این می‌تواند به ما کمک کند بفهمیم چگونه با بیگانگان صحبت کنیم. آن‌ها توصیه کردند که آزمایش‌های آینده کمی تعاملی‌تر باشد و صداهای پخش‌شده در پاسخ به تماس حیوانات را تغییر دهند.
اگر این کار را انجام دهند درنهایت دانشمندان می‌توانند فیلترهایی را ایجاد کنند که می‌توان آن‌ها را برای هر سیگنال فرازمینی که ممکن است دریافت کنیم اعمال کنیم. این کار با استفاده از ریاضیات نظریه اطلاعات برای شناسایی ساختارهای قاعده‌ای که می‌تواند به ما در ترجمه پیام کمک کند انجام خواهد شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه Peer J منتشر شده است.
انتهای پیام/