غلامرضا اعوانی: اگر استانبول شهر هزار مسجد است، تهران شهر هزارحکیم است/ 40درصد آثار ابن سینا هنوز منتشر نشده است
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دکتر غلامرضا اعوانی، استاد دانشگاه شهید بهشتی با تمجید از آیتالله سیدحسن سعادت مصطفوی، گفت: «آیتالله مصطفوی با نوشتن این کتاب، مطلبی را به روشنی بیان می‌کنند و آن اینکه هنوز در ایران حکمت زنده است.»
او گفت: «آن‌هایی که حکمت می‌نویسند به دو دسته افلاطونی و ارسطویی تقسیم می‌شوند. افلاطونی‌ها کسانی هستند که خودشان می‌نویسند نه شاگردان آن‌ها، اما ارسطویی‌ها برعکس این قضیه عمل می‌کنند. بسیاری از آثاری که ما در حال حاضر در حکمت و فلسفه داریم ارسطویی است.»
اعوانی گفت: «عظمت ابن‌سینا در تاریخ فلسفه انکارناپذر است. اگر قرار باشد در کل تاریخ بشریت به تعداد انگشتان دو دست فیلسوف انتخاب کنیم، مطمئنا در بدترین حالت، ابن‌سینا یکی از 10 فیلسوف بزرگ همه تاریخ بشریت است. ما چگونه می‌خواهیم ابن سینا را بشناسیم در حالی که 40درصد آثار او هنوز منتشر نشده است و آثاری هم که چاپ شده در جامعه علمی دانشگاهی ما مورد اتکا و استناد زیاد نیست، چون از خود ابن‌سینا نیست.»
اعوانی در مقایسه ابن‌سینا و ارسطو گفت: «ابن‌سینا با ارسطو از زمین تا آسمان فرق دارد. ابن‌سینا در 17، 18سالگی راه خود را از ارسطو جدا کرده است. در ارسطو موضوع علم الهی زیاد مشخص نیست، در حالی که در ابن‌سینا خلاف این است. کتاب‌های ابن سینا از ابتدا تا انتها دارای نظم است. آثار او به ترتیب در مسیر کمال و تکامل است.»
رئیس سابق مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به مسئله حکمت در ایران اشاره کرد و گفت: «ایرانیان سهم بسیاری در حکمت دارند. جامعیت میان عقل و نقل فقط در ایران اتفاق افتاده است. جریان‌های به شدت عقلی و به شدت ضدعقل در ایران وجود داشته است، ولی گرایش‌های ضد حکمت نتوانسته است در ایران دوام بیاورد. چون کشور ما مهد حکمت است. در هر جای این کشور هر وقت حکومتی تشکیل شده، بلافاصله مهد حکمت شده است.»
او تهران را بهترین مثال برای مهد فلسفه ایران دانست و گفت: «در سال 1210 که تهران پایتخت شد، توانست بلافاصله به مهد فلسفه و حکمت تبدیل شود. اگر استانبول شهر هزارمسجد است، تهران شهر هزار حکیم است. علامه طباطبایی شاگرد همین مکتب بوده است.»
استاد دانشگاه شهید بهشتی افزود: «فرار ابن‌سینا از سلطان محمود غزنوی فرار از ضدفلسفه بوده است و مطمئنا اگر در دربار می‌ماند هرگز ابن‌سینا نمی‌شد. ترکیب حکیم و فقیه جز در ایران در هیچ جای دنیا اتفاق نیفتاده است و ما باید به این افتخار کنیم.»
انتهای پیام/