وزارت علوم به‌تنهایی قادر به حل مشکل اشتغال نیست/ بیشتر دانش‌آموختگان بیکار هستند
ابراهیم صالحی عمران رئیس انجمن آموزش عالی کشور در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره آسیب‌های یکجانبه گرایی در علم اظهار کرد: سیستم کشور کل‌نگر است و برای درست عمل کردن آن باید تمام اجزا در ارتباط و تعامل با یکدیگر عمل کنند.
وی ادامه داد: بحث‌های پیچیده اقتصادی، سیاسی، آموزشی، فرهنگی، اجتماعی ابعاد مختلفی دارد که زیر چتر برنامه توسعه در درون نظام و سیستم و کشور قرار می‌گیرند و فقط شامل یک کشور نیست؛ بلکه جهان و ابرسیستم را در بر می‌گیرد.
صالحی عمران بیان کرد: دیدگاه سیستمی و کلان معتقد است که هرگونه اصلاحات فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... در سیستم باید کلی انجام شود تا حل و فصل امور به شیوه جزئی نگری نباشد.
رئیس انجمن آموزش عالی کشور در پاسخ به اینکه حال این سوال پیش می‌آید که آیا سیستم آموزش عالی به تنهایی قادر به حل تمام مسائل کشور بدون ارتباط با دید سیستمی و کلی است؟ گفت: این حرف به هیچ عنوان درست نیست و اصلاحات آموزشی به تنهایی و بدون اصلاحات همه‌جانبه اقتصاد، سیاست و جامعه و فرهنگ جوابگو نیستند. اگرچه سیستم‌های آموزشی عناصر موثری در جامعه به شمار می‌آیند و دانش و پژوهش و فعالیت‌های آموزشی پایه اساس توسعه علم هستند، اما در خلأ نمی‌توانند به صورت جزیره‌ای و درست عمل کنند.
وی عنوان کرد: اگر سیستم آموزش عالی به تنهایی قادر به پوشش اشتغال دانش‌آموختگان باشد، پس چرا دانش‌آموختگان دانشگاه‌های برتر کشور با مدارک علمی بالا بیکار هستند و ۴۲ درصد از آن‌ها شغل ندارند؟ دلیل این است که مهارت‌های اشتغال پذیری به تنهایی دربازار کار جوابگو و کافی نیست.
رئیس انجمن آموزش عالی ایران گفت: شرایط اقتصادی، اجتماعی، رشد تولید ناخالص ملی، صنایع، کشاورزی و خدمات کشور در اشتغال پذیری و مهارت افزایی تاثیرگذار هستند که باید به صورت فعال و بین المللی برای ارتقای جایگاه تلاش کنند.
صالحی عمران اضافه کرد: هرچند که آموزش عالی مهارت اشتغال پذیری داشته باشد؛ اما به تنهایی نمی‌تواند مشکلات اشتغال را حل کند، اصلاحات آموزشی باید همراه اصلاحات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و سیاسی دیده شود؛ بنابراین اگر سطح انتظارات از جامعه به صورت یکجانبه افزایش یابد و جاپایی در برنامه‌های توسعه برای آن‌ها باز نکنیم، نتیجه‌ای نمی‌گیریم.
وی در پاسخ به این سوال که چرا کشور‌ها دارای برنامه توسعه هستند، گفت: شکل گیری برنامه توسعه به این معناست که سیستم‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و آموزشی در کنار یکدیگر دیده می‌شوند و اگر اصلاحات همه‌جانبه نبود، برنامه آموزشی به جای برنامه توسعه مطرح می‌شد.
رئیس انجمن آموزش عالی افزود: ضمن اینکه سرمایه‌گذاری کشور‌ها روی سیستم آموزشی کشور بحث مهم و جدی است و نیروی انسانی و نظام علمی به عنوان بخشی از توسعه کشور مطرح می‌شوند و این موضوع نباید هیچ وقت فراموش شود؛ اما به تنهایی جوابگو نیست و باید با برخی از برنامه‌های توسعه همراه باشند.
صالحی عمران ادامه داد: مهم این است که برنامه‌های آموزشی وزارت علوم در برنامه‌های توسعه کشور خوب جا بیفتند و مابقی ابعاد سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی را در کنار برنامه‌های آموزشی همراه کنیم؛ بنابراین نگرش کلی و دید سیستمی می‌گوید که آموزش عالی نمی‌تواند به تنهایی مشکل‌گشا باشد.
رئیس انجمن آموزش عالی کشور با اشاره به چگونگی مشارکت حداکثری نخبگان در رفع مسائل کشور با توجه به شبکه‌ای اداره شدن علم اظهار کرد: برنامه‌های توسعه کشور پیشروی پیشرفت در آن کشور هستند که این موضوع با مشارکت تمام ذی‌نفعان دولتی و خصوصی به ویژه بخش خصوصی صورت می‌گیرد و حتی تفکر دولتی هم نباید باشد؛ چراکه بسیاری از نیرو‌های انسانی و نخبه و خلاق در حوزه‌های خصوصی مشغول به کار هستند.
لزوم مشارکت همه ذی‌نفعان در برنامه توسعه کشور
صالحی عمران افزود: برنامه توسعه کشور باید برای حضور همه ذی‌نفعان دیده شود، یعنی توجه به تئوری‌های مشارکت امری مهم است و خط کش خاصی نباید در این زمینه به کار گرفته شود.
رئیس انجمن آموزش عالی اضافه کرد: شرایط باید برای حضور نیرو‌های نخبه کشور در تمام ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی فرهنگی و آموزشی فراهم شود که این موضوع با بهادادن به سرمایه‌های انسانی انجام می‌شود.
صالحی عمران گفت: سرمایه‌های انسانی بسیار مهم هستند؛ اما داشتن اسناد توسعه خوب نه در حد نگارش بلکه اجرایی شدن آن باعث رشد کشور می‌شود و که پس از اجرایی سازی آن‌ها حتما باید نظارت تا پایان برنامه صورت بگیرد و کسانی که از آن تبعیت نکردند پاسخگو باشند.
انتهای پیام/