افزایش خطر ابتلا به زوال عقل با ضربان نامنظم قلب

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری علم و فناوری آنا، محققان دانشگاه کالج لندن چهار میلیون و ۳۰۰ هزار نفر را بر اساس پرونده اولیه سلامت الکترونیکی انگلیس مورد بررسی قرار دادند تا ۲۳۳ هزار و ۸۳۳ نفر را با بیماری قلبی فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و ۲۳۳ هزار و ۷۴۷ نفر را بدون ابتلا به این بیماری شناسایی کنند.

محققان با در نظر گرفتن بیماری‌های که به طور واضح همزمان وجود دارند و همچنین عوامل خطر، همچنان ۴۵ درصد افزایش احتمال ابتلا به اختلال شناختی خفیف (MCI) را در گروهی از بیماران شناسایی کردند که بیماری قلبی جدید آن‌ها تشخیص داده شده و برای آن تحت درمان پزشکی قرار نداشتند.

«روی پروویدنکا» نویسنده ارشد، استاد موسسه انفورماتیک سلامت دانشگاه کالج لندن در این باره گفت: مطالعه ما نشان داد AF با افزایش ۴۵ درصدی خطر ابتلا به MCI مرتبط است و به نظر می‌رسد که عوامل خطر قلبی عروقی و بیماری‌های چندگانه با این نتیجه ما مرتبط هستند.

این مطالعه در پی تحقیقات انجام شده در کره جنوبی در سال ۲۰۱۹ صورت گرفته است که همچنین ارتباط قوی بین این دو بیماری را نشان می‌دهد.

MCI زوال شناختی در مراحل اولیه است، که گاهی اوقات می‌تواند معکوس شود، اما همچنین می‌تواند یک علامت هشدار اولیه از یک بیماری مرتبط با زوال عقل باشد. AF رایج‌ترین نوع بی نظمی ضربان مزمن است و می‌تواند با ضربان قلب بسیار آهسته، خیلی سریع یا به سادگی نامنظم مشخص شود. علت اصلی آن هماهنگی نامنظم در فضا‌های فوقانی (دهلیز) قلب است که بر نحوه جریان خون به فضا‌های تحتانی (بطن‌ها) تأثیر می‌گذارد.

بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، انتظار می‌رود حدود ۱۲ میلیون و ۱۰۰ هزار آمریکایی تا سال ۲۰۳۰ از این بیماری رنج ببرند. در حالی که تعداد موارد با افزایش سن افزایش می‌یابد، زنان بیشتری عمدتاً به این دلیل که آن‌ها به طور کلی عمر طولانی تری دارند، به AF مبتلا می‌شوند. در سال ۲۰۱۹، AF در ۱۸۳ هزار و ۳۲۱ گواهی فوت ذکر شد و علت اصلی مرگ در ۲۶ هزار و ۵۳۵ مورد از این موارد بود.

محققان می‌گویند به نظر می‌رسد پیشرفت از MCI به زوال عقل، حداقل تا حدی، با عوامل خطر قلبی عروقی و وجود بیماری‌های همزمان دیگر، همراه باشد؛ اگرچه بسیاری از عوامل مانند جنسیت و سایر بیماری‌ها از جمله افسردگی می‌توانند بر خطر ابتلا به MCI تأثیر بگذارند، اما این عوامل ارتباطی را که محققان بین AF و MCI یافتند تغییر نداد.

با این حال، یکی از عواملی که به نظر می‌رسید نقش زیادی در میانجی‌گری خطر داشته باشد، دارو بود. محققان دریافتند که برای افراد مبتلا به AF که تحت درمان با دیگوکسین، دارو‌های خوراکی ضد انعقاد و آمیودارون درمان قرار داشتند، خطر ابتلا MCI در آن‌ها نسبت به گروه بدون AF، افزایش نیافت. به عبارتی درمان دارویی AF می‌تواند خطر ابتلا به MCI را در افراد کاهش دهد.

محققان اضافه می‌کنند که این یافته‌ها اهمیت تشخیص و درمان AF را برجسته می‌کند و یک کارآزمایی بالینی تأییدکننده می‌تواند عمیق‌تر به این پیوند نظر بیندازد.

نتایج این تحقیقات درنشریه JACC: Heart Failure منتشر شده است.