پایان موفق فاز سوم آزمایش داروی پیشگیری از دیابت

به گزارش خبرنگار علم و فناوری آنا، نتایج یک کارآزمایی بالینی مرتبط با درمان دیابت در فاز سوم نشان داده است که دارویی به نام تپلیزوماب (Teplizumab) می‌تواند پیشرفت دیابت نوع ۱ را در کودکان و نوجوانان به موقع تشخیص داده و روند پیشرفت بیماری را در مراحل اولیه آن متوقف کند.

دیابت نوع ۱ اغلب در سنین جوانی ظاهر می‌شود؛ زیرا معمولا در این سن، سیستم ایمنی بیمار به سلول‌های بتا در پانکراس حمله کرده و این سلول‌ها به دلیل آسیب ناشی از این حملات، توانایی تولید انسولین خود را از دست می‌دهند. متاسفانه بیشتر بیماران در مراحل اولیه قادر به تشخیص مشکل نیستند و علائم اصلی نیز در مرحله سوم بیماری شروع می‌شود که برای پیشگیری تقریبا دیر است.

به گفته متخصصان، راه‌هایی برای شناسایی دیابت در مراحل اولیه وجود دارد و با تشخیص آنتی بادی‌های مرتبط با سیستم ایمنی و همچنین سطح غیر طبیعی قند خون می‌توان دیابت نوع ۱ را پیش از شروع علائم مرحله سوم بیماری تشخیص داد.

کوان هرولد (Kevan Herold)، پژوهشگر ارشد این مطالعه در رابطه با این موضوع گفت: هیچ روشی برای جلوگیری از پیشرفت دیابت نوع ۱ پس از تشخیص دیرهنگام وجود ندارد. ما می‌دانیم کودکانی که مبتلا به دیابت می‌شوند، توانایی تولید انسولین را در طی چند سال از دست می‌دهند. به نظر می‌رسد داروی تپلیزوماب قادر به پیشگیری از این موضوع بوده و سرعت بیماری را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

فاز سوم مطالعات این دارو در سال گذشته پس از تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده، آغاز شده و نقشه راه این مطالعات برای بررسی این موضوع طراحی شد که آیا تپلیزوماب می‌تواند عملکرد سلول‌های بتا را برای مدت طولانی تری حفظ کرده و به بیماران اجازه دهد به ساخت انسولین ادامه دهند.

طی این مرحله از مطالعات، ۳۲۸ بیمار را که دیابت آن‌ها در شش هفته گذشته تشخیص داده شده بود مورد بررسی قرار گرفته و ۲۱۷ نفر از آن‌ها با این دارو و ۱۱۱ نفر از آن‌ها با دارونما درمان شدند.

طی این مطالعات به بیماران یک دوز روزانه تپلیزوماب یا دارونما به مدت ۱۲ روز و سپس یک دوره ۱۲ روزه دوم شش ماه بعد داده شد. پس از ۱۸ ماه، عملکرد سلول‌های بتا بیماران بررسی شد.

نتایج نشان می‌دهد ۹۴.۹ درصد از افرادی که تحت درمان با این دارو قرار گرفتند، سطوح معنی دار بالینی یک نشانگر زیستی خاصی از عملکرد سلول‌های بتا را حفظ کردند که این آمار در گروه دارونما حدود ۷۹.۲ درصد بود.

نتایج کارآزمایی همچنین نشان داد که تپلیزوماب مزایای دیگری نیز داشته و بیماران مصرف کننده این دارو قادر بودند مصرف انسولین خود را کاهش داده، خطر حوادث شدید هیپوگلیسمی کمتری داشتند و احتمال بیشتری داشت که به آستانه بالینی بهبودی برسند.

در حالی که این مطالعه نشان می‌دهد که تپلیزوماب می‌تواند پیشرفت دیابت را کاهش دهد، تیم تحقیقاتی می‌گوید که این دارو می‌تواند در ترکیب با سایر درمان‌ها بهتر عمل کرده و یک درمان تجربی شامل پیوند سلول‌های بتای جدید برای جایگزینی سلول‌های آسیب دیده توسط سیستم ایمنی، بهترین گزینه ترکیبی با این دارو است، زیرا تپلیزوماب می‌تواند به جلوگیری از این امر کمک کند.

شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی پزشکی نیوانگلند (New England Journal of Medicine) منتشر شده است.