محمدمهدی سیار: نقد ترانه را در محیط‌های ادبی نمی‌بینیم

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از حوزه هنری، محمدمهدی سیار، شاعر و ترانه سرا با بیان اینکه پس از خواندن 400 اثر ارسال شده به جشنواره با عالم متنوع و متکثری از ترانه‌ها مواجه شده است، اظهار کرد: ترانه‌های ارسال شده به جشنواره پر از تازگی‌ها و نوجویی‌ها بود و حرف‌های تازه‌ای از زبان نسل نو شاعران دیدم.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسید هر کدام از شرکت‌کنندگان در بخش ترانه، در عالم جداگانه‌ای زندگی می‌کنند و نگاه‌های متفاوت و مضمون‌های متنوع را می‌شد در آثار مشاهده کرد. البته برخی آثار هم وجود داشت که بسیار شبیه به هم بودند و تصور می شد همه این آثار را یک شاعر سروده است.
سیار درباره نحوه انتخاب آثار برتر در این دوره جشنواره گفت: معمولا در جشنواره های شعر وقتی با تعداد زیادی اثر مواجه می شوید، در مرحله نخست، حذف آثاری که معیارهای اولیه اثر قابل قبول را ندارند و تشخیص این آثار کار ساده ای است. اما در این دوره از جشنواره شعر و داستان جوان سوره به سادگی نمی‌شد آثار را کنار گذاشت و این موضوع نشان می‌داد که مهارت زبانی در ترانه ها وجود دارد.
این شاعر و ترانه سرا خاطرنشان کرد: نوع نگارش آثار البته کمی آزار دهنده بود و به نظر می‌رسید که هر شخصی رسم‌الخط خود را داشت و هر کسی یک نوع نوشته است. همچنین غلط‌های املایی بسیار زیاد بود و این اشتباهات از سوی شاعرانی که بر قالب و مضمون تسلط داشتند، عجیب بود. این موضوع نشان می‌دهد که نظام آموزشی کشور باید تمهید تازه‌ای بیندیشد تا درست نویسی را آموزش دهد.
وی با بیان اینکه اغتشاش در نگارش، در چند سال اخیر رخ داده است، عنوان کرد: رسم الخط نگارش محاوره نداریم و متولیان زبان و ادبیات فارسی باید قواعد مربوط به نگارش زبان محاوره را تدوین کنند تا از این اغتشاش زبانی خارج شویم. استفاده از زبان محاوره در شبکه های اجتماعی مجازی هم باب شده است در حالی که رسم الخطی برای آن نداریم.
داور بخش ترانه چهاردهمین جشنواره سراسری شعر و داستان جوان سوره همچنین با تاکید بر اینکه برخی از آثار رسیده به جشنواره در بخش ترانه قابلیت همراهی با موسیقی را نداشتند، عنوان کرد: متاسفانه ما با شعر محاوره مواجه بودیم، در حالی که ترانه باید این قابلیت را داشته باشد که با موسیقی همراه شود. در هر حوزه ای نیاز به آموزش وجود دارد و ترانه نیز از این موضوع مستثنی نیست. همچنین نقد و بررسی ترانه را هم در محیط های ادبی به شکل فراگیر و روشمند نمی بینیم و نیاز به کار نظری و تئوریک در این زمینه وجود دارد.
وی گفت: بهتر است همه کسانی که می خواهند سرودن ترانه را آغاز کنند، از قالب های رسمی برای سرودن شروع کنند و بعد وارد ترانه شوند و ترانه را برای موسیقی به کار ببرند. هر چند ظاهرا نسل جوان تر ترانه سرایان کشور، از قالب ترانه برای بیان احساسات و مضامین مدنظرشان استفاده می‌کنند.