هنرمندان نواحی به سلیقه نسل امروز توجه ندارند/ خلاقیت در عرصه هنری بسیار کارساز است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، حسین مرادی از آن دست هنرمندان موسیقی با ساز کوبه‌ای (تنبک) است که عمر خود را برای اعتلای این ساز و جذب مخاطب این عرصه گذاشته است. وی تلاش می‌کند که از طریق همین فعالیت موسیقی امرار معاش هم داشته باشد و اعتقاد دارد که هرچند سخت، اما شدنی است. مرادی سال‌هاست که به طور تخصصی تنبک می‌نوازد و درلرستان در گروه‌های مخلتفی فعالیت کرده است. درباره فعالیت این هنرمند و همینطور شرایط موسیقی نواحی با او به گفت‌گو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:

فعالیت هنری‌تان را از چه سالی شروع کردید؟

من از سن هفت سالگی تنبک می‌زدم تا الان که 29 سال دارم به همین ساز به طور تخصصی پرداختم. از سال ۸۷ به صورت آکادمیک این ساز را انتخاب کردم و با گروه‌های مختلف در لرستان هم کار کردم از آقای سیف الدین آشتیانی، احسان عبدی‌پور تا مهران غضنفری در گروه سیمره و خودم هم یک گروه موسیقی برای خودم تشکیل دادم تا بتوانم درآمدزایی داشته باشم، بهرحال کار در موسیقی سنتی کفاف خرج و مخارج زندگی را نمی‌دهد، اما من دوست داشتم از همین راه درآمد داشته باشم و همین خیلی به فعالیتم کمک کرد.

از سال ۸۷ تا ۹۱ در خرم آباد کلاس موسیقی رفتم پس از آن به تهران آمدم و تا سال ۹۹ نیز فعال بودم.

شرایط موسیقی نواحی را چطور می‌بینید؟

موسیقی نواحی ایران در واقع سرچشمه موسیقی کل کشور است، ما در نواحی گوشه‌هایی مثل گوشه شوشتری، دشتی و ماهور را داریم که هر کدام گوشه‌های خاص یک منطقه هستند. موسیقی نواحی هم در این چند سال خیلی مورد توجه رسانه نبوده، در واقع هر موسیقی نواحی که رسانه به سمتش آمده مثل سریال پایتخت یا بخش‌هایی از قهوه تلخ، خیلی خوب در یاد مردم مانده است. مثلا من خودم موسیقی خراسان را گوش دادم، برخی هنرمندان برای این موسیقی زیرصدا‌هایی درست کردند که خیلی بازخورد خوبی درفضای مجازی و بین مردم داشت. به نظرمن رسانه‌ها به خوبی می‌توانند در برنامه‌های پُرمخاطب از موسیقی نواحی استفاده کنند.

خود هنرمند در مسیر دیده شدن موسیقی نواحی چقدر موثر است؟

قطعاً هنرمند هم می‌تواند کمک کننده باشد، از نظر اینکه آثار به روز باشد، چقدر مورد پسند و توجه مخاطب قرار بگیرد و با واقعیت و شرایط به روز نزدیک باشد، الان خیلی از مردم موسیقی که ریتم شادتری دارند را گوش می‌دهند، قطعاً این موسیقی با یک ترکیب تک صدایی دوتار یا سه تار نوازی جور در نمی‌آید؛ اما همین موسیقی در قالب گروه یا چند نوازنده خیلی می‌تواند مهیج‌تر برای مردم شود.

خیلی از نوازنده‌ها تلاش زیادی در این راستا کردند منتها برخی هم باید تمرین زیادی برای کنسرت‌ها داشته باشند و خروجی آلبوم‌هایشان با کیفیت‌تر شود، بین هنرمندان خیلی اتفاق بدی است که وقتی قدری برجسته می‌شوند دیگر با هم کار نمی‌کنند، اما اگر بتوانند با هم کار کنند صد در صد موسیقی خوب هم ترویج پیدا می‌کنند مثل گروه استاد لطفی و عارف که چند نوازنده فاخر هستند.

شما از لحاظ کاری چه خلاقیت‌هایی در عرصه فعالیت هنری‌تان ایجاد کردید؟

من از 10 سال پیش به این فکر می‌کردم که چطور تنبکم را با صدا بیشتری کار کنم، مثلا با یک تنبک بوشهری کار کردم و آن را در استودیو نواختم و آن ریتم برایم حال و هوای بهتری داشت، استفاده از ساز‌های دیگر که ماهیت‌های محلی هم دارد، نوآوری هم هست و همین باعث شد حتی کسانی که در کل لرستان کیبورد و ریتم‌های زیر داشتند، سمپل‌هایی با ساز‌های جدید بزنند.

مثلا همان تنبک بوشهری تلفیق بندری با ریتم‌های لری دارد یا سازی به نام سیمبالیست که غربی است و با چوب می‌زنند آن را محلی کردم یعنی با چوب شروع به زدن کردم و همین باعث شد صدای خوبی از آن استخراج شود؛ بنابراین با توجه به اینکه ساز تخصصی من تنبک است، خیلی‌ها اعتقاد دارند که با آن نمی‌توان مستقل کار کرد و حس منتقل کرد، پس به سطح حرفه‌ای رسیدنش دشوار است، چون به تنهایی باید با آن کنار آمد و به عرصه حرفه‌ای رسیدنش زمان بیشتری می‌برد، اما کسی که حرفه‌ای به این ساز علاقه دارد باید بداند که پس از یک سال می‌تواند ریتم‌هایی را بزند، سه ـ چهار سال هم طول می‌شد که به شرایط مطلوب برسد و حداقل بعد از هفت تا هشت سال هم می‌تواند خالق اثر باشد.

اینکه برخی می‌گویند تنبک زیرصداست باید گفت که اکثر ساز‌های کوبه‌ای این شکل هستند، درامز هم همینطور است یا تومبا و گنگا همه براساس زیرصدا و ملودی نوازی گروهی هستند، اما از چند سال پیش تک نوازی‌هایی هم با این ساز‌ها دیده می‌شود، اما بهرحال باز در گروه و کنسرت‌ها بهتر هستند و مثلا برای تنبک چند قطعه نمی‌توان به تنهایی اجرا کرد با این حال باید نوازنده ساز را بشناسد که اصلش زیرصدای سلو و ملودی است؛ بنابراین من معتقدم که باید ماهیت ساز را پذیرفت قطعا نمی‌توان با یک سه تار تنالیته سُرنا را در آورد و این یک واقعیت است.

از نقاط قوت و ضعف موسیقی نواحی برایمان بگویید.

ببینید هر ساز محلی و بومی خاطره ساز است و افرادی را به یاد خاطرات قدیمی می‌اندازد، این‌ها نقاط قوت است، اما نقاط ضعفی هم این عرصه دارد مثل اینکه شاید خیلی نواحی‌نواز‌ها به مخاطب نسل امروز توجه نکنند، مثلا شاید اگر یک جوان امروز کنسرت نواحی برود از ده قطعه شاید دو تا سه قطعه را دوست داشته باشد. هنرمند نواحی امروز باید بتواند به سلیقه مخاطب احترام بگذارد و او را جذب کند، ما شاید همین الان هم کنسرت‌هایی برویم از کار‌های قدیمی که ضرب و تمپو در آن‌ها پایین است، این‌ها را باید هنرمند با هوشمندی با موسیقی امروزی و شاد نیز ترکیب کند.

از چهار سال پیش یک مجموعه ساز کوبه‌ای به موسیقی مجلسی لرستان اضافه کردم که اولین بار بود چنین اتفاقی می‌افتد، حتی قبلا ساز کوبه‌ای ارکستر لرستان نداشت، ما چند ساز اضافه کردیم که حداقل پنجاه نفر به موسیقی اضافه شد، هم این افراد درآمد کسب کردند و امورات خانواده را می‌توانند بگذرانند.