افزایش هشدار دهنده سرطان در جهان؛ افزایش ۷۹ درصدی سرطان در بین جوانان

به گزارش خبرنگارخبرگزاری علم وفناوری آنا، محققان خواستار اقدام فوری برای یک رویکرد جهانی در راستای پیشگیری، تشخیص زودهنگام، و استراتژی‌های درمان جامع متناسب با بیماران جوان شده اند. در سه دهه گذشته (۲۰۱۹-۱۹۹۰) موارد جدید سرطان در بین افراد زیر ۵۰ سال در سراسر جهان ۷۹ درصد افزایش قابل توجهی داشته است.

سرطان سینه بیشترین تعداد موارد «شروع زودرس» را در این گروه سنی در سال ۲۰۱۹ به خود اختصاص داده است. اما این مطالعه نشان می‌دهد که سرطان‌های نای (نازوفارنکس) و پروستات سریع‌ترین افزایش را از سال ۱۹۹۰ داشته اند. سرطان‌هایی که در سال ۲۰۱۹ بیشترین تعداد مرگ و میر را در بین جوانان داشتند، سرطان سینه، نای، ریه، روده و معده بود.

دیدگاه جهانی در مورد روند سرطان

در حالی که سرطان در افراد مسن شایع‌تر است، شواهد نشان می‌دهد که موارد ابتلا در افراد زیر ۵۰ سال از دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از نقاط جهان افزایش یافته است. اما بیشتر این مطالعات بر تفاوت‌های منطقه‌ای و ملی متمرکز بوده‌اند و تنها تعداد کمی از آن‌ها به این موضوع از منظر جهانی یا عوامل خطر برای بزرگسالان جوان‌تر پرداخته اند.

در تلاشی برای رفع این شکاف‌های دانش، محققان از داده‌های «مطالعه جهانی بار بیماری ها» در سال ۲۰۱۹ برای ۲۹ سرطان در ۲۰۴ کشور و منطقه استفاده کردند.

آن‌ها به بررسی میزان بروز (موارد جدید)، مرگ‌ها، پیامد‌های سلامتی (سال‌های زندگی با ناتوانی یا DALY) و عوامل خطر مؤثر برای همه افراد ۱۴ تا ۴۹ ساله برای تخمین درصد تغییر سالانه بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۹ پرداختند.

جمعیت شناسی و تغییرات منطقه‌ای

در سال ۲۰۱۹، تشخیص‌های جدید سرطان در میان افراد زیر ۵۰ سال به ۱.۸۲ میلیون نفر رسید که نسبت به سال ۱۹۹۰ افزایش ۷۹ درصدی را نشان می‌دهد. به طور کلی، سرطان سینه بیشترین تعداد این موارد و مرگ و میر‌های مرتبط را به ترتیب با ۱۳.۷ و ۳.۵ از صدهزار نفر از جمعیت جهان به خود اختصاص داده است.

اما بروز موارد جدید سرطان‌های نای و پروستات با شروع زودهنگام سریع‌ترین افزایش را بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ داشته‌اند: با تغییرات درصد تخمینی سالانه به ترتیب ۲.۲۸ و ۲.۲۳ درصد. در انتهای دیگر این طیف، سرطان کبد با شروع زودرس هر سال حدود ۲.۸۸ ٪ کاهش می‌یابد.

بیش از یک میلیون (۱.۰۶) فرد زیر ۵۰ سال در سال ۲۰۱۹ بر اثر سرطان جان خود را از دست دادند که نسبت به سال ۱۹۹۰ کمی کمتر از ۲۸ درصد، افزایش داشته است.

پس از سرطان سینه، سرطان‌هایی که بیشترین آمار مرگ و میر و متعاقب آن ضعف سلامتی را در پی داشتند، مربوط به نای، ریه، معده و روده بودند. بیشترین افزایش مرگ و میر در بین افراد مبتلا به سرطان کلیه یا تخمدان مشاهده شد.

بالاترین میزان شروع زودرس سرطان در سال ۲۰۱۹ در آمریکای شمالی، استرالیا و اروپای غربی بود. اما کشور‌های با درآمد پایین تا متوسط نیز تحت تأثیر قرار گرفتند، با بالاترین میزان مرگ و میر در میان افراد زیر ۵۰ سال در اقیانوسیه، اروپای شرقی و آسیای مرکزی.

در کشور‌های با درآمد کم تا متوسط، سرطان زودرس تأثیر بسیار بیشتری بر زنان نسبت به مردان، هم از نظر مرگ و میر و هم از نظر بروز مشکلات متعاقب برای سلامتی داشت.

بر اساس روند مشاهده شده در سه دهه گذشته، محققان تخمین می‌زنند که تعداد جهانی موارد جدید سرطان با شروع زودرس و مرگ و میر ناشی از آن در سال ۲۰۳۰ به ترتیب ۳۱ درصد و ۲۱ درصد افزایش می‌یابد، و افراد در دهه ۴۰ سالگی بیشترین خطر ابتلا به سرطان را دارند.

علت و محدودیت‌های بالقوه

به گفته محققان، عوامل ژنتیکی احتمالاً نقش دارند. با این حال، رژیم‌های غذایی سرشار از گوشت قرمز و نمک، از سوی دیگر مصرف کم میوه و شیر، مصرف الکل و دخانیات، عوامل خطر اصلی شایع‌ترین سرطان‌ها در میان افراد زیر ۵۰ سال است.

نداشتن فعالیت بدنی، اضافه وزن و فشار خون بالا از جمله دیگر عوامل بروز سرطان قلمداد می‌شوند.

دانش پژوهان محدودیت‌های مختلفی را برای یافته‌های خود تأیید و اصولاً پیشنهاد می‌کنند کیفیت متغیر داده‌های ثبت سرطان در کشور‌های مختلف ممکن است منجر به گزارش‌دهی و تشخیص نادرست شده باشد و هنوز مشخص نیست که غربالگری و قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی در اوایل زندگی تا چه حد ممکن است بر روند‌های مشاهده شده تأثیر بگذارد.

اما، پزشکان مرکز بهداشت عمومی، دانشگاه کوئینز بلفاست، می‌گویند: این یافته‌ها ... درک نوع سرطان تشخیص داده شده در گروه‌های سنی جوان‌تر را به چالش می‌کشند.

آن‌ها تأکید می‌کنند: درک کامل دلایلی که منجر به روند‌های مشاهده‌شده می‌شود، همچنان امکان پذیر نیست اگرچه عوامل سبک زندگی احتمالاً در این امر نقش دارند. حوزه‌های جدید تحقی

قاتی مانند استفاده از آنتی‌بیوتیک، میکروبیوم روده، آلودگی هوای بیرون و قرار گرفتن در معرض عوامل سرطان زا در اوایل زندگی در حال بررسی هستند.

آن‌ها نتیجه می‌گیرند: اقدامات پیشگیرانه و تشخیص زودهنگام، همراه با استراتژی‌های درمانی بهینه برای تشخیص سرطان‌های زودرس، که باید شامل یک رویکرد جامع برای رسیدگی به نیاز‌های مراقبت حمایتی منحصر به فرد بیماران جوان‌تر باشد، به فوریت مورد نیاز است؛ این محققان می‌افزایند: برای دستیابی به این اهداف نیاز مبرمی به مشارکت، همکاری و توزیع منابع در سطح جهانی وجود دارد.

نتایج این تحقیقات در نشریه BMJ Oncology منتشر شده است.