نجات عضو پیوندی با حسگری به نازکی تار مو

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری علم و فناوری آنا، بدن انسان می‌تواند هر زمان عضو پیوندی را پس بزند؛ گاهی اوقات حتی سال‌ها پس از عمل پیوند!. هنگامی که این اتفاق بیفتد، «زمان» نه تنها برای نجات عضو، بلکه زندگی یک بیمار بسیار باارزش است.

متأسفانه، علائم قابل توجه پس زدن عضو ممکن است دیر خود را نشان دهند، اما یک دستگاه پزشکی کوچک می‌تواند به تشخیص زودهنگام این علائم و استفاده از زمان طلایی کمک کند.

محققان دانشگاه نورث وسترن ایمپلنت بسیار نازک و نرمی ساخته‌اند که مستقیماً به سطح عضو پیوند شده می‌چسبد تا بر سلامت آن نظارت کند. در آزمایش‌های بالینی حیوانات کوچک که شامل پیوند کلیه بود، علائم هشدار پس زدن عضو سه هفته زودتر از روش‌های فعلی شناسایی شد.

«لورنزو گالن» «Lorenzo Gallon» متخصص پیوند کلیه از بیمارستان نورث وسترن و مجری بخش بالینی این پژوهش می‌گوید: اغلب بیماران، نگران احتمال پس زدن عضو پیوند پس از عمل هستند. آن‌ها ممکن است سال‌ها منتظر پیونده بوده باشند؛ از سوی دیگر پس از پیوند نیز همیشه در اضطراب سلامت عضو جدید بسر می‌برند. اکنون دستگاه جدید ما می‌تواند با نظارت مداوم عضو پیوندی، اطمینان خاطر را برای بیمار به ارمغان بیاورد.

«جان‌ای راجرز» «John A. Rogers» متخصص زیست الکترونیک و سرپرست گروه سازنده این دستگاه می‌گوید: تشخیص زودهنگام پس زده شدن عضو می‌تواند به پزشکان کمک کند درمان‌ها مختلفی را برای پیشگیری از از دست دادن عضو و حتی نجات جان بیمار به کار گیرند.

وی می‌گوید: در بدترین سناریوها، اگر متوجه پس زده شدن عضو پیوندی نشویم، جان بیمار به خطر می‌افتد. هرچه زودتر متوجه این موضوع شویم و درمان‌ها را شروع کنیم بهتر است. ما این دستگاه را به همین منظور ابداع کرده ایم.

این حسگر جدید با عرض ۰.۳ سانتی متر، طول ۰.۷ سانتی متر و فقط ۲۲۰ میکرون ضخامت، از یک موی انسان نازک‌تر و از ناخن انگشت کوچک کوچکتر است.

کوچک بودن این دستگاه قابلیت اصلی آن برای چسبیدن به عضو است به طوری که زیر لایه کپسول فیبری کلیه می‌لغزد تا مستقیماً روی اندام قرار گیرد. دماسنج بسیار حساس دستگاه پس از قرار گرفتن در محل، نوسانات دمای کلیه را به اندازه ۰.۰۰۴ درجه سانتیگراد اندازه گیری می‌کند.

اکنون یک باتری سکه‌ای مینیاتوری و ارتباط بلوتوثی به محققان کمک می‌کنند، داده‌های حسگر را به طور بی‌سیم دریافت کنند.

از آنجایی که التهاب بافت اغلب نشانه اولیه عوارض است، محققان در مقایسه با روش‌های تشخیص فعلی مانند کنترل کراتین و اوره خون، بسیار سریع‌تر از مشکلات احتمالی عضو پیوندی آگاه شدند.

وجود کراتین و اوره در خون به دلیل نوسانات عادی بدن بسیار کمتر از دستگاه جدید قابل اعتماد و حساس هستند.

بدن در حرکت است، حتی خود کلیه نیز حرکت می‌کند. به گفته راجرز بافت نرم اندام برای بخیه زدن ایده آل نیست. این‌ها چالش‌های دلهره آور مهندسی است، اما این دستگاه رابطی نرم و یکپارچه است که مانع از آسیب دیدگی اندام می‌شود.

این محققان در گام‌های بعدی قصد دارند در آزمایش‌های حیوانی بزرگ‌تر بر روی اندام‌هایی مانند کبد و ریه‌ها تمرکز کنند. آن‌ها همچنین امیدوارند منابع انرژی جدیدی را با قابلیت شارژ خارجی باتری دستگاه ادغام کنند و در نتیجه راه حل نظارت دائمی تری را ارائه دهند.

نتایج این تحقیقات در نشریه شماره هشتم سپتامبر مجله Science منتشر شده است.