اما و اگر‌های دلارزدایی از تجارت با «بریکس»
گروه اقتصاد خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ خیز بلند برای عضویت در بریکس، آخرین تلاش‌هایی است که طی چند وقت اخیر ایران برای توسعه ارتباطات منطقه‌ای خود به کار گرفته است. این نگاه مثبت، کارشناسان را بر آن داشته تا به دنبال منافع ایران با عضویت در بریکس باشند.
برخی معتقدند دلارزدایی از تجارت زیرسایه تقویت و گسترش فعالیت‌های بازرگانی، مهم‌ترین نتیجه حضور ایران در اتحادیه‌های اقتصادی در منطقه و فرامنطقه است؛ اما عده‌ای دیگر بر این باورند فقط عضویت در این مجمع‌ها کافی نبوده و ایران باید استراتژی مستحکم و بازده برای حضور قاطع خود در بازار‌های صادراتی اتخاذ کند.
سایه تحریم‌های آمریکا
عباس آرگون، عضو هیئت رئیسه اتاق تهران در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی آنا، ابتدا به جنبه‌های مثبت عضویت ایران در بریکس اشاره کرد و گفت: به طور کلی، حضور ایران در مجامع بین‌المللی اقتصادی دارای ابعاد و مزایای مثبت متعددی است. تقویت دیپلماسی سیاسی و اقتصادی زیر سایه عضویت در اتحادیه‌ها مهم‌ترین مزیتی است که ایران می‌تواند از آن بهره ببرد. با این حال فارغ از خوش‌بینی‌های معمول، شرط بهره‌مندی از منافع حاضر آن است که برنامه‌ای جدی برای استفاده از ظرفیت‌ها داشته باشیم و مسیر برای این کار هموار باشد.
وی ادامه داد: مهم‌ترین بحث برقراری روابط تجاری با سایر کشورها، آن است که کشور مقابل خواهان انجام تعاملات تجاری با ایران خارج از قاعده تحریمی آمریکا باشد. اگر طرف‌های مقابل خواهان تجارت بدون محدودیت بوده و جایگاهی برای محدودیت‌های اقتصادی و بانکی اعلام شده از سوی غرب قائل نباشند، فرصت خوبی برای ایران شکل خواهد گرفت. در غیر این صورت نتیجه قابل توجهی در پی عضویت ایران در اتحادیه‌های اقتصادی منطقه‌ای حاصل نخواهد شد.
منافع حرف اول را می‌زند
آرگون در ادامه صحبت‌های خود، نسبت به احتمال اجرای پیمان‌های پولی و دلارزدایی از تجارت ایران اشاره کرد و گفت: ایران درگیر چالش‌هایی مانند تحریم‌های بانکی و مسائل مربوط به اف‌ای‌تی‌اف است؛ برقراری روابطی که بتواند این چالش‌ها را دور زده و تا حدی مشکلات را برطرف کند؛ اما نمی‌توان رفع شدن تمامی این موانع را مشروط بر اجرای مواردی مانند پیمان پولی گره زد. ایران باید ضمن استفاده از فرصت‌های حاضر به دنبال حل ریشه‌ای تنش‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی تجاری خود باشد.
این کارشناس مسائل ارزی تجاری خاطرنشان کرد: دلارزدایی بحث گسترده‌ای است و نمی‌توان ساده در رابطه با آن سخن گفت. برای اجرای پیمان‌های پولی، رضایت طرفین شرط است. حذف دلار از تجارت خارجی، باید به نفع کشور‌های طرف معامله باشد. در غیر این صورت هیچ کشوری راضی به اجرای پیمان پولی نخواهد شد. چندی پیش از تمایل کشور‌هایی مانند روسیه و یا چین درباره اجرای پیمان پولی با ایران صحبت شد. روسیه در حال حاضر به دنبال دورزدن تحریم‌های بانکی و تأمین ارز مورد نیاز تجارت خارجی خود است؛ اما چین که به طور سالانه بالغ بر ۷۰۰ میلیارد دلار تجارت خارجی با کشور آمریکا دارد، آیا خواهان حذف دلار از روابط تجاری خود با شرق و ایجاد تنش با آمریکا می‌شود؟ اگر چین احساس کند پیمان‌های پولی بر تجارت خود با آمریکا اثر منفی دارد، به هیچ عنوان راضی به این امر نخواهد شد؛ بنابراین باید گفت رویکرد کشورها و اولویت دولت‌ها در دیپلماسی اقتصادی و سیاسی، تأثیری مستقیم بر تصمیم‌گیری‌های آن‌ها در رابطه با اجرای پیمان پولی یا توسعه تجارت با کشوری مانند ایران دارد.
تجارت غالب جهان در بریکس
در پیمان بریکس، بیش از دو سوم جمعیت جهان با یکدیگر تجارت دارند و براساس قواعد مشخص خود به تبادلات مالی می‌پردازند. همچنین براساس اطلاعات موجود، در پیمان بریکس پیمان‌های پولی در سطح گسترده اجرایی شده و این کشورها در بستری تسهیل شده با یکدیگر به تجارت می‌پردازند؛ بنابراین به نظر می‌رسد ایران نیز با برنامه‌ریزی مدون بتواند از این فرصت برای تقویت تبادلات تجاری خود بهره گیرد.
اما دغدغه اصلی کارشناسان و فعالان تجاری در رابطه با خواست و یا حغظ منافع سیاسی و اقتصادی کشورها نیز مسئله حائز اهمیتی است که باید در تمامی رویکرد‌ها و برنامه‌ریزی‌ها دولت آن را در نظر داشته باشد.
انتهای پیام/