انتقاد شدید عبدولی از مسئولان اندیمشک: یک بنر هم برای این بچه‌ها نزدند؛ نه اسرائیلی هستیم، نه آمریکایی با ما پدرکشتگی دارند!

سعید عبدولی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره قهرمانی برادرش علیرضا در مسابقات جوانان جهان اظهار داشت: خدا را شکر. این چند وقتی که در اردو بود، دو سه روز درمیان با هم صحبت می‌کردیم، به او روحیه می‌دادم که می‌تواند. جز آن امتیاز کم‌کاری که در همه مبارزه‌های فرنگی هست، علیرضا یک امتیاز فنی هم نداد و بدون اشتباه کشتی گرفت. اتفاقا گروهش هم سخت بود، کشتی‌های سنگینی گرفت، اما باز هم قهرمان شد.

وی با اشاره به کشتی فینال علیرضا عبدولی ادامه داد: او دو سال پیش در فینال نوجوانان جهان با همین نتیجه به حریف مولداوی باخته و نقره گرفته بود، به همین دلیل این مبارزه برایش استرس خاص خودش را داشت. آن ترس در وجودش بود، ولی این بار بدون اشتباه کارش را پیش برد. تمام کشتی‌هایش را دیدم، به حریفانش امتیاز فنی نداد. خاک را که به همه می‌دهند و جزو امتیاز فنی محسوب نمی‌شود. او بدون ضعف کشتی گرفت و خوشبختانه نتیجه زحماتش را گرفت.

چقدر همه چیز در کمپ تیم‌های ملی قشنگ بود؛ علیرضا گیم را رها کرد و قهرمان جهان شد

عبدولی که پیش از این بار‌های گفته بود برادرش بیشتر وقتش را صرف گیم می‌کند، گفت: این آخری‌ها به حرف من کمی گوش داد و گیم بازی نکرد و نتیجه گرفت. باید یک تشکر خیلی ویژه از رئیس فدراسیون داشته باشم که این بستر را فراهم کرده تا بچه‌ها در شرایط خوبی تمرینات‌شان را دنبال کنند. من بیرون از گود بودم و یک کوچولو کار‌هایی که برای بچه‌ها انجام شده را دیده بودم، اما سه روز برای مدرسی به کمپ تیم‌های ملی آمدم و دیدم این مجموعه چقدر پیشرفت داشته، از ساختمان شکیل فدراسیون گرفته که نزدیک محل تمرین است تا دو خانه کشتی مجهز که تبدیل به کمپ تیم‌های ملی شده، چقدر هم شکیل و پیشرفته. اتاق برای سرمربی، مربیان، سوئیت‌هایی برای خانواده کشتی‌گیران که بتوانند برای دیدار با بچه‌های‌شان دو سه روزی هم آنجا بمانند. فضاسازی بیرون مجموعه هم چقدر قشنگ است. حالا همه باید به نتیجه گرفتن تیم‌ها کمک کنند.

کشتی‌گیر با این بستری که فراهم شده، مدال نگیرد به خودش و بقیه ظلم کرده است

سعید عبدولی اضافه کرد: یک گله هم از بعضی بچه‌ها می‌کنم. وقتی این بستر مهیاست اگر مدال نگیرند به خودشان و بقیه ظلم کردند. باید جواب این زحمات را بدهند و در قبال این تلاش و بسترسازی که برای‌شان انجام شده باید مدال بگیرند تا رئیس فدراسیون محکم‎‌تر ادامه بدهد. تشکر ویژه‌ای هم سرمربیان آزاد و فرنگی و همه مربیان تیم ملی دارم. دست‌شان درد نکند. همه تیم‌های‌مان تا اینجای کار قهرمان شدند. الهی شکر که امسال این اتفاق تا اینجا افتاده و امیدوارم در مسابقات جهانی بلگراد هم ادامه پیدا کرده و علاوه بر قهرمانی، بتوانیم در هر ۶ وزن المپیکی آزاد و فرنگی، همه سهمیه‌ها را بگیریم و کارمان را راحت کنیم.

با سیاست ما را نابود می‌کنند؛ یک بنر هم در اندیمشک برای اخوی‌ها نزدند

دارنده مدال برنز المپیک ۲۰۱۶ ریو که پیش از این نیز در دوره کشتی‌گیری خودش نسبت به بی‌توجهی مسئولان ورزش گله‌مند بود، تصریح کرد: من از مسئولان شهرستان خودمان گله دارم، تا من بودم من را سوزاندند، من و دیگر اخوی‌هایم کرامت و سامان را، یاد ندارم در هیچ مراسمی از ما دعوتی شده باشد. حالا نوبت علیرضا و امیرحسین دیگر برادرانم شده است. آن‌ها هر سال ۳-۴ مرتبه مراسم می‌گیرند تا از نخبه‌های شهر قدردانی کنند، در این ۱۵ سالی که من در سطح تیم ملی بودم، نه از من و نه هیچ‌یک از برادرانم کسی به چنین مراسم‌هایی دعوت نشد. مگر می‌شود؟ یک خانواده در اندیمشک، ۵ پسر دارد که در تمام رده‌ها قهرمانند، چطور سهم آن‌ها یک مراسم ناچیز شهرستانی هم نمی‌شود؟ شهرستانی که قهرمانانش کاملا معلومند. بقیه برای قهرمانان خودشان پلاکارد می‌زنند زمین و سکه می‌دهند، اینجا، اما کوچکترین دلخوشی را به اخوی‌های ما ندادند و حتی یک بنر هم در سطح شهر برای این دو نوجوان و جوان که مدال جهانی گرفتند، نزدند. با سیاست دارند ما را نابود می‌کنند، دستور هم می‌گیرند، اما خانواده ما به لطف خدا و دعای مردم همچنان پیش می‌روند و مدال می‌گیرند.

با ما پدرکشتگی دارند، ارثی از آن‌ها بالا کشیده‌ایم!

عبدولی اضافه کرد: نفرین به من اگر مدال‌های خودم و برادرانم را به رخ کسی بکشم. خدا من را نیست و نابود کند اگر کاری غیر از این انجام دهم که در راه اهتزاز پرچم کشورم در جهان باشد. ما با هیچ کسی خصومتی نداشتیم و نداریم. این هم ناگفته نماند که ما از این کار لذت می‌بریم که پرچم کشور را بالا ببریم، و این لذت با هیچ ملک، جایزه و سکه‌ای جبران نمی‌شود، اما اینکه چرا در شهرستان با ما انگار پدرکشتگی دارند، ارثی از آن‌ها بالا کشیدیم، بدی‌شان را گفتیم، چه کردیم که با ما اینطور برخورد می‌کنند. این دو بچه از مسابقات که برگشتند سرشان را پایین انداختند و بدون استقبال و تجلیلی به خانه برگشتند. فلان مسئول آن سر دنیا کاری به نفع این شهر انجام نداد، ولی این قهرمانان کشتی پرچم ایران را به اهتزاز درمی‌آورند و این قدرت ماست. کشور ما در دو بعد نظامی و ورزشی می‌تواند حرف اول را بزند، ایران از نظر نظامی قدرت خاورمیانه است و در کشتی هم می‌تواند قدرت اول باشد، چرا با این جوان‌ها لج می‌کنید؟ این‌ها می‌خواهند پرچم ما بیافتد، اما پرچم ما حسین (ع) و ابوالفضل است و نمی‌افتد.

از رئیس جمهوری می‌خواهم صدای ما را بشنود؛ ما در گرمای ۶۰ درجه برای کشتی تمرین می‌کنیم

وی با اشاره به پیام تبریک رهبری بعد از قهرمانی تیم ملی فرنگی جوانان، گفت: رهبری در آن جایگاه این قهرمانی را تبریک می‌گویند، اما مسئولان اندیمشک هیچ توجهی به این عناوین نمی‌کنند. آقای مسئول! ما نه اسرائیلی هستیم، نه آمریکایی؛ در گرمای ۶۰ درجه شهر، تمرین کشتی انجام می‌دهیم و دست و پای‌مان در تمرین می‌شکند، رباط و مینیسک‌مان پاره می‌شود، همه این‌ها برای سرافرازی کشور است. من از ریاست جمهوری درخواست می‌کنم صدای ما را بشنوند، صدای ما که در این شهرستان به گوش کسی نرسید. ما رسیدگی ویژه نمی‌خواهیم. نمی‌دانم چرا با من لج می‌کنند. انتظار زیادی نداریم، حرف‌مان این است که مگر در این شهرستان ۲۰۰ هزار نفری چند نفر قهرمان جهان می‌شوند که علیرضا و امیرحسین عبدولی در جمع کسانی که از آن‌ها تجلیل می‌شود حضور ندارند. هر کاری هم بکنند این پرچم در خانواده ما همچنان بالاست. بعد از من و برادرانم، پسران خودم و برادرزاده‌ها و خواهرزاده‌هایم هستند که پرچم را بالا حفظ کنند.

من که حتی با ۱۳۰ کیلو‌ها سرشاخ می‌شوم، زورم به علیرضا نمی‌رسد

سعید عبدولی درباره احتمال رقابت برادرش علیرضا بعد از قهرمانی جوانان جهان با علی گرایی برای رسیدن به دوبنده وزن ۷۷ کیلوگرم تیم ملی در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس گفت: علیرضا همین وزن می‌ماند. به امید خدا من و بقیه همه با علیرضا کار می‌کنیم تا او را به المپیک برسانیم. اگر خودش هم خواست و توانست و همه چیز دست به دست هم داد، اینجا او را آماده خواهیم کرد و بعد هم اگر صلاحدید کادرفنی بود، به اردو می‌رود. علیرضا باید از نظر فکری خودش را تقویت کند، خستگی ذهنی را از خودش دور کند. دور گیم خط بکشد. علیرضا در مسابقات جهانی ۴۰ درصدی بود، من که برادرش هستم و همین الان هم که از کشتی و مسابقه فاصله گرفتم می‌توانم حتی با کشتی‌گیران ۱۳۰ کیلو هم سرشاخ شوم و یک تایم مسابقه‌ای بدون هیچ مشکلی کشتی بگیرم، این را می‌گویم که مقابل علیرضا در تمرین کم می‌آورم. او کشتی‌گیر فوق‌العاده زورداری است. این را منی می‌گویم که ۱۵ سال تیم ملی بودم و چند کشتی بیشتر فن نخوردم، مقابل هیچ کشتی‌گیری هم بدنی کم نیاوردم. من در اوج سرحالی‌ام با علیرضا کار کردم، زورم بهش نمی‌رسد. می‌دانم اگر تمرکزش روی کشتی باشد، کسی جلودارش نیست.