چالش‌های جدید نویسندگان با هوش مصنوعی
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، تا جایی که اکثر ما می‌توانیم به یاد بیاوریم، همواره این نگرانی وجود داشته که بالاخره روزی کامپیوتر‌ها دنیا را به تسخیر خود در می‌آورند. اما تنها چند سال است که این نگرانی در حال تبدیل شدن به واقعیت است. در این سال‌ها شاهد خودکار شدن صندوق سوپرمارکت‌ها و ماشین‌ها شده‌ایم؛ دیدیم ک صندوق‌های سرمایه‌گذاری توسط ربات‌ها اداره می‌شوند؛ شاهد ظهور اپ‌های پزشکی بودیم که بلافاصله مشکلات بدن را اطلاع رسانی میکنند، با تمام این ها، اما سرعت تاثیرگذاری هوش مصنوعی بر هنر به طرز عجیبی بسیار سریع‌تر از حوزه‌های دیگر است.
هوش مصنوعی روی صنایع متعددی تاثیر می‌گذارد. در موردی که چند هفته پیش رخ داد و بسیار هم رسانه‌ای شد، ترانه‌ای که ظاهراً توسط دو خواننده به نام‌های دریک و ویکند خوانده شده بود از سرویس‌های آنلاین حذف شد، چون آن ترانه با استفاده از هوش مصنوعی و تقلید صدای این خواننده‌ها ساخته شده بود-، اما وقتی که این ترانه از اینترنت حذف شد باز بیش از ششصدهزار بار در اسپاتیفای و ۱۵ میلیون بار در تیک تاک پخش شده بود.
اکنون، توجه عمومی به سمت اثرات ابزار‌هایی مانند چت جی‌پی‌تی (ChatGPT، متعلق به شرکت OpenAI) بر صنعت نشر جلب شده است.
این هفته، جین فریدمن، نویسنده، که از قضا کتابی‌هایی درباره نویسندگی نوشته است (مانند بیزینس نویسنده بودن و چگونه کتاب خود را منتشر کنید)، متوجه شد که اسمش روی چندین متن جعلی تولیدشده توسط هوش مصنوعی که در آمازون منتشر شده اند در آورده است. این کتاب‌ها عبارت بودند از ایده‌های ناب راهنمای شما برای نوشتن یک کتاب الکترونیکی پرفروش در آمازون و قدرت نشر: گشتی در انتشار مستقیم کتاب الکترونیکی در آمازون.
از آنجایی که فریدمن درواقع این کتاب‌ها را ننوشته است، او کپی رایتشان را نداشت، برای همین در حالی که آمازون درنهایت مجبور شد آن‌ها را از صفحه خود حذف کند، اما مشکلاتی برای این نویسنده به وجود آمد. علاوه بر سرقت ادبی از اسم نویسنده، این نوع سوءاستفاده هوش مصنوعی، که در مورد ترانه دریک هم رخ داده بود، یک نوع کلاهبرداری محسوب می‌شود، یعنی فروختن چیزی با اسم دیگری. سوال این است که سایت‌هایی مانند آمازون چگونه می‌توانند جلوی چنین کار‌هایی را بگیرند.
این روز‌ها به نظر می‌رسد که اینترنت هر روز بیشتر به یک غرب وحشی پر از بازاریابی‌ها و فروش افسارگسیخته تحت کنترل و سیطره ربات‌ها تبدیل می‌شود. در همین راستا یکی از اولین اقدامات ایلان ماسک به عنوان مدیرعامل توییتر یا ایکس این بود که شرط «تاییدشده» بودن را برداشت. این شرط تایید می‌کرد که فردی که فلان حساب کاربری را می‌سازد، هویتش متعلق به خودش است نه فرد دیگری، برای همین مخاطبان می‌توانستند به اطلاعاتی که در آن صفحه می‌دیدند اعتماد کنند. اما الان هر کسی می‌تواند با پرداخت حق عضویت ویژه تیک آبی بگیرد و دیگر شما نمی‌دانید به چه کسی می‌توانید اعتماد کنید و به چه کسی نمی‌توانید اعتماد کنید. در همین راستا، سرویس خودمنتشرگر آمازون نیز به خریدار‌ها اجازه نمی‌دهد تا بدانند کتابی که دارند می‌خرند واقعاً توسط فلان نویسنده نوشته شده است یا نه.
انتهای پیام/