نورشرق: امیدوارم «آویشن و اندوه» خلوت دهه‌های پنجاه و شصت را پُر کند
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نشست خبری آلبوم «آویشن و اندوه» با حضور حسین نورشرق، نوازنده و خواننده و نیما جوان ناشر انتشارات جوان صبح امروز هفدهم تیر ماه در انتشارات فرهنگان و با حضور اصحاب رسانه برگزار شد.
در ابتدای نشست حسین نورشرق با اشاره به اینکه تولید این آلبوم یک قصه شخصی دارد که از سال ۹۸ بنا به تقاضا‌هایی که در ایران داشتم، به تولید رسید، گفت: دو آلبوم ضبط شده دیگر هم آماده دارم که به انتشار نرسیده است. این کار با کنسرواتوار آنسامبل روسیه کار شد و در ایران میکس و مستر شد.
وی در ادامه افزود: آهنگسازی از سیاوش، ولی پور از اشعار سایه، بهمن رافعی، حسین منزوی، قیصر امین‌پور و ... از سوی نشر جوان است. موسیقی کار تنها ردیف دستگاهی نیست، به تناوب در طی چند سال در مسکو ضبط شده و در ایران میکس و مستر شده است.
حسین نورشرق در این باره یادآور شد: انجام کار هنری موسیقی به ویژه در دوران ما سختی‌های خود را داشت، اما آنچه از بوجود آمدن یک اثر تا مدت‌ها زنده می‌ماند، استفاده از تجربیات آدم‌ها در وجودمان است، بنابراین در این کار سختی به آن شکلی که مطرح می‌شود، معنا ندارد و به طور کلی صحبت درباره سبک‌ها قدری سخت است، اما بهرحال اینکار موسیقی ایرانی با ساز‌های سنتور، کمانچه و ساز‌های کوبه‌ای با آنسامبل غیرایرانی دارد.
وی با اشاره به اینکه در اصل کار دارای ۱۰ قطعه بوده که یکی ازآن‌ها مجوز نگرفت و یکی هم دچار نقص فنی شد، توضیح داد: قطعات آویشن و اندوه، فراموش شده، چله‌گی، بوسه شراب، بغض، نهفت و همسفر باد در این کار وجود دارند.
تالار وحدت گزینه مناسب کنسرت این آلبوم است
سپس نیما جوان درباره برگزاری کنسرت برای اجرای این آلبوم گفت: اجرای صحنه‌ای خیلی مهم است، درواقع لحظه‌ای است که مولف با اثر خود رو به رو می‌شود، صحبت‌هایی دراین باره شده تا بعد از محرم و صفر و انتشار آلبوم چنین برنامه ریزی صورت بگیرد، تالار وحدت برای چنین اجرایی مناسب است.
نورشرق همچنین در بخش پرسش و پاسخ درباره نوآوری در این کار گفت: هیچ وقت در هنر نوآوری صورت نمی‌گیرد، ما همیشه با پیامد‌هایی روبه رو می‌شویم که تکرار می‌شوند مثل باران، موسیقی ایرانی در لحن و بیان این کار وجود دارد و این جزو صدای زمانه ما می‌شود، مخاطب هم با آن ارتباط می‌گیرد، من تجربه مویسقی ایرانی را برای مخاطبان خارجی داشتم خیلی هم اقبال نشان دادند، اما اگر فرهنگ ایرانی آن را دیگر قبول نمی‌کند ایراد کار ما است. در روسیه نوجوان‌ها خیلی کنسرت‌های من را دوست دارند من هم به این جمع بندی رسیدم که چنین کاری تولید شود.
وی در ادامه گفت: این کار موسیقی نسل من است، اواخر پنجاه و دهه شصت، ما در شرایط خاصی رشد کردیم، دوران جنگ دچار غم و شادی‌هایی بودیم، اما این اقبال را داشتم که نسل‌های بعد ما هم چه داخل و چه خارج با این شکل و بیان هنری ارتباط بگیرند، این کار هدفش بیان خودش است، سعی کردیم با زبانی صحبت کنیم که آن زبان برای ما قابل فهم و درک باشد، دنیای امروز دامنه تحمل‌های پایینی دارد، سرعت و زمان و شکل زیست انسان در آن متفاوت است، من قضاوت را در این کار به عهده مخاطب می‌گذارم.
نورشرق در پاسخ به سوال آنا درباره ذائقه نوجوان و جوان امروز در موسیقی گفت: قدری در این زمینه باید هنرمند همراه با زمانه شود و قدری هم مدیریت عرصه موسیقی وارد کار شود تا مشکلات رفع شود.
این هنرمند عرصه موسیقی اظهار داشت: این آلبوم یک کار عاشقانه است در واقع رنج عاشقی که در این جغرافیا خلق شده و عشق به او آموزش داده نشده بودف موسیقی این کار برای نسل ماست، در دوران گذار که خیلی شرایط براییش سخت بوده، دهه هفتاد و هشتاد این روز‌ها با عشق راحتتر برخورد می‌کند، اما موضوع عشق در دوره ما پنهانی و سخت بود ما اینطور رشد کردیم، پس این آلبوم رد ساختار فنی مینیمال است، شعر‌ها هم طوری انتخاب شدند کهاین تنهایی و مهجور بودن و بیسروسامانی نسل ما را نشان دهند. من خیلی به این خلوت نسل خودم معتقدم که بتواند با آلبوم پر شود.
انتهای پیام/