استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص زباله‌های قابل بازیافت
به گزارش خبرنگار گروه ارتباطات و فناوری اطلاعات خبرگزاری آنا، زباله‌های زیادی در دنیا وجود دارد. بر اساس گزارش بانک جهانی، در سال ۲۰۲۰ حدود ۲.۲۴ میلیارد تن زباله جامد تولید شده است. این گزارش می‌گوید که این رقم احتمالاً تا سال ۲۰۵۰ با ۷۳ درصد افزایش به ۳.۸۸ میلیارد تن خواهد رسید.
پلاستیک همیشه مشکل ساز است. تحقیقات دانشگاه‌های جورجیا و کالیفرنیا نشان می‌دهد که از آغاز تولید این ماده در مقیاس بزرگ در دهه ۱۹۵۰ تا سال ۲۰۱۵، بیش از ۸.۳ میلیارد تن زباله پلاستیکی تولید شده است.
در همین راستا استارت‌آپ بریتانیایی «گری پاروت»، یک سیستم هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل امکان پردازش و بازیافت زباله‌ها طراحی کرده است، که زمان زیادی را صرف نگاه کردن به آنچه ما دور می‌اندازیم می‌کند.
میکلا دراکمن بنیان‌گذاراین استارتاپ می‌گوید: «در یک روز به معنای واقعی کلمه کوه‌هایی از زباله در یک تأسیسات خواهید داشت، و آنچه بسیار تکان‌دهنده و شگفت‌انگیز است این است که هرگز متوقف نمی‌شود. هیچ تعطیلاتی برای ضایعات وجود ندارد و فقط ادامه می‌یابد.»
این استارتاپ دوربین‌ها را در بالای تسمه نقاله حدود ۵۰ سایت بازیافت زباله در اروپا قرار می‌دهد و از نرم افزار هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل آنچه بر روی نقاله‌ها عبور می‌کند استفاده می‌کند.
«تروی سووپ» شرکتی را اداره می‌کند که قصد دارد بسته بندی بهتری تولید کند. «فوت پرینت» با سوپرمارکت‌ها برای تبدیل سینی‌های پلاستیکی ریش تراش به تیغ‌های ساخته شده از الیاف گیاهی کار کرده است.
آقای سووپ ادعا می‌کند که مصرف‌کنندگان توسط افسانه بازیافت گمراه می‌شوند. او به یک ظرف پلاستیکی سالاد اشاره کرد که برچسب آماده برای بازیافت داشت و پرسید که واقعاً به چه معناست.
او می‌گوید: این احتمال کمتر از همیشه است که پلاستیک یک‌بار مصرف دور ریخته شده آن‌ها به جایی جز محل دفن زباله ختم شود. تنها راه برون‌رفت از بحران پلاستیک، در وهله اول متوقف کردن وابستگی به آن است.
دراکمن می‌گوید که شست‌وشوی سبز یک مشکل بزرگ است. ما ادعا‌های زیادی در مورد بسته بندی‌های سازگار با محیط زیست یا سبز دیده ایم، اما گاهی اوقات آن‌ها در واقعیت عملیاتی نمی‌شوند و می‌توانند برای مصرف کنندگان بسیار گیج کننده باشند.
در همین راستا شرکت بریتانیایی «پلی تگ» روی آن‌ها را با یک برچسب فرابنفش (UV) می‌پوشاند که برای چشم انسان قابل مشاهده نیست.هنگامی که بطری‌ها به کارخانه‌های بازیافت تعیین شده می‌رسند، برچسب‌ها توسط دستگاه پلی تگ خوانده می‌شوند. سپس تعداد بطری‌ها در یک برنامه مبتنی بر ابر به صورت بلادرنگ آپلود می‌شود که مشتریان پلی تگ می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند.
با این حال، جست‌وجو برای یافتن راهی مناسب برای خلاص شدن از شر زباله‌ها همچنان یک مسابقه دشوار است، زیرا ظاهراً هر سال روند جدیدی در راه است تا برای رفع این مشکل چاره‌ای جدید پیدا کند.
انتهای پیام/