سریال‌های خارجی شبکه چهار؛ مکملی خوب برای داخلی‌های پرمخاطب
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری علم و فناوری آنا، سریال‌های نمایشی به عنوان مهم‌ترین محتوای از کنداکتور پخش شبکه‌های سیما، در سال‌های اخیر بیشتر بر مدار آثار ایرانی چرخیده است. قصه و داستان‌هایی که بالتبع جذابیت خاص خودش را دارد و در عین حال به ظاهر مخاطب ایرانی با آن ارتباط بیشتری می‌گیرد.
** انتظاراتی که برآورده نشد
جدول پخش فعلی شبکه‌های سیما پس از دو بازه مناسبتی نوروز و ماه مبارک رمضان، همچنان با سریال‌های جدید و قدیم ایرانی پرشده است. در این دو مناسبت مهم، تلویزیون دو مجموعه تلویزیونی شاخص را روی آنتن برد. «آتش و باد» مجموعه‌ای تاریخی به کارگردانی مجتبی راعی بود که روند تولید آن حدود سه سال طول کشید و همزمان با سال نو روی آنتن شبکه سه سیما رفت.
این مجموعه که در ابتدا «جشن سربرون» نام داشت، با وجود تبلیغات و خبرسازی‌های فراوان در پیش از پخش آن‌گونه که انتظار می‌رفت جریان‌ساز و جذاب نشد. از سوی دیگر فصل چهارم «نون خ» در شبکه یک سیما هم چنگی به دل نزد؛ اگرچه همچنان به واسطه پیشینه ذهنی مخاطبان و توانایی موردی بازیگرانش، نسبت به سایر مجموعه‌های طنز دو سه سال اخیر یک سر و گردن بالاتربود، اما داستان و شخصیت پردازی‌های آن نسبت به فصل‌های قبلی افت روشنی را نشان می‌داد.
در این بین هر از گاهی نیز مجموعه‌هایی باکیفیت و با روایت درام و ملودرام‌های خانوادگی مخاطبان دوچندانی را هم جذب کرده‌اند. شاید بر همین اساس است که مدیران شبکه‌ها مجبورند برای عقب نماندن از قافله با جایگزینی سریال‌های خارجی ریسک نکنند!
گرچه هر از گاهی نیز شاهد پخش مینی سریال‌های بی‌کیفیت خارجی در شبکه‌های اصلی هستیم که فقط برای پر کردن آنتن و فاصله میان پخش دو سریال ایرانی است! این انتخاب‌ها نیز صرفا برای خالی نماندن از عریضه است تا جایی که گویا بدون مخاطب‌سنجی دست به دوبله و پخش آن می‌زنند درحالی که نکته مثبتی برای دیده شدن ندارند.
** شبکه چهار و گلچین آثار جذاب خارجی
در این بین شبکه چهار سیما بنابر رسالتش رویکرد خاصی دارد و اینگونه نیز جوانب فرهنگی و شاید علمی آن بیشتر به چشم می‌آید، اما طی این چند ماه اخیر از این فرصت استفاده کرده و دست روی سریال‌های خارجی مورداقبال گذاشته است. سریال‌هایی که در صورت اطلاع مخاطب از پخش آن‌هم در چنین شبکه مغفول شدهای، اتفاقا می‌تواند بیننده را پای تماشای آن بنشاند.
پیش از این، مجموعه‌ها و مینی‌سریال‌هایی همچون «بینوایان»، «لئوناردو»، «تحت نظر»، «ابری بالای کوه»، «کنت مونت کریستو»، «در برابر آینده»، «رابینسون کروزو» و ... دیگر سریال‌هایی بوده‌اند که در دو سه سال اخیر در دستور پخش شبکه چهار قرار گرفته‌اند.
در تازه‌ترین نمونه نیز مجموعه ۱۰ قسمتی «آغاز» محصول سال ۲۰۱۸ آمریکا روی آنتن این شبکه رفته است. مجموعه‌ای که که چند کارگردان از جمله پل اندرسون آن را کارگردانی کرده و درآن بازیگرانی، چون «ناتالیا تنا»، تام فلتون و «سن میتسوجی» به ایفای نقش پرداخته اند. این سریال علمی تخیلی، داستان گروهی از غریبه‌ها به تصویر کشیده که در یک سفینه فضایی به سمت سیاره‌ای دور حرکت می‌کنند و برای بقا تلاش می‌کنند.
این‌ها مجموعه‌هایی شناخته‌شده و دارای ساختاری حرفه‌ای هستند که در صورت اطلاع‌رسانی، قدرت جذب بالای مخاطب تلویزیون را دارند.
** خارجی‌هایی که برای دیده‌شدن به تبلیغ بیشتر نیاز دارند
شاید اگر هرکدام از این سریال و مینی‌سریال‌ها در کنداکتور شبکه‌های اصلی قرار می‌گرفتند، هم میتوانستند بیشتر دیده شوند و هم امتیازی برای هرکدام از این شبکه‌ها باشد چرا که به طور قطع در قیاس با عمده تولیدات داخلی گیرایی بیشتری دارند و جذب مخاطب بیشتری خواهند داشت.
نکته جالب اینکه سبک و سیاق پخش این شبکه نیز با دیگر شبکه‌ها متفاوت است تا جایی که بیننده هیچگونه تبلیغ یا آیتم بازرگانی را در حین تماشای هر قسمت از سریال نمی‌بیند و سریال خارجی را بی‌وقفه به مدت حدود یک ساعت تماشا می‌کند!
بنابراین روند انتخاب، دوبله وپخش سریال‌های خارجی با رعایت برخی شروط و البته گزینش دسته اول از تولیدات سینمای جهان که به ذائقه مخاطب ایرانی همسو باشد، ایده بی‌راهی برای سیما نخواهد بود. لااقل می‌توانند از روند در پیش گرفته شبکه چهار پیروی کنند و یا اینکه به‌طور کلی بسته سریال‌های خارجی را به این شبکه بدهد، اما چهره جدیدی از تبلیغات و اطلاع‌رسانی را برای این بخش از کنداکتور در نظر گیرند تا چه بسا چنین شبکه‌ای بتواند کمی از سوت و کوری همیشگی خارج شود.
انتهای پیام/