صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۱:۳۹ - ۱۶ فروردين ۱۴۰۲
سازمان جهانی بهداشت:‌

یک نفر از هر ۶ نفر در جهان دچار ناباروری است

بر اساس گزارش جدید سازمان جهانی بهداشت، حدود ۱۷.۵ درصد از جمعیت بزرگسال، تقریباً یک نفر از هر شش نفر، در سراسر جهان ناباروری را تجربه می‌کنند.
کد خبر : 840335

به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری آنا، براساس گزارش جدید سازمان جهانی بهداشت (WHO) حدود ۱۷.۵ درصد از جمعیت بزرگسال، تقریباً یک نفر از هر ۶ نفر در سراسر جهان، ناباروری را تجربه می‌کند

برای میلیون‌ها زوج در سراسر جهان، زمانی که امید به تشکیل خانواده با آزمایش منفی بارداری یکی پس از دیگری از بین می‌رود، باردار شدن می‌تواند بسیار سخت باشد.

طبق یافته‌های این نهاد که براساس برآورد‌های صورت گرفته در بازه زمانی سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۱ میلادی است، حدود ۴۸ میلیون زوج و ۱۸۶ میلیون نفر در سراسر جهان با مشکل ناباروری مواجه بودند و وضعیت هیچ قاره‌ای بهتر از قاره دیگری نیست. سازمان جهانی بهداشت این تخمین‌ها را در گزارش خود به روز نکرد و گفت داده‌هایی که از ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۱ تجزیه و تحلیل کرده است، به آن اجازه نمی‌دهد روندی را تعیین کند.

 گیتاو امبورو، یکی از کارشناسان حوزه باروری در سازمان جهانی بهداشت می‌گوید: مشکلات ناباروری یک مسئله جهانی است که مردم را در همه کشور‌ها و در همه جنبه‌های زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

این سازمان ناباروری را به عنوان «بیماری دستگاه تناسلی مرد یا زن تعریف می‌کند که با عدم موفقیت در بارداری پس از ۱۲ ماه یا بیشتر از رابطه جنسی منظم محافظت نشده تعریف می‌شود».

 جیمز کیاری، رئیس بخش پیشگیری از بارداری و مراقبت از باروری سازمان جهانی بهداشت گفت:بر اساس اطلاعاتی که داریم نمی‌توان گفت که ناباروری در حال افزایش یا ثابت است و هیئت منصفه هنوز در مورد این سؤال صحبت نمی‌کند.

این گزارش همچنین نشان داد که شیوع ناباروری از یک منطقه جغرافیایی به منطقه دیگر متفاوت است. شیوع مادام العمر ناباروری، سهم جمعیتی که تا به حال آن را در زندگی خود تجربه کرده اند، در کشور‌های با درآمد بالا ۱۷.۸ درصد و در کشور‌های با درآمد کم و متوسط ۱۶.۵ درصد بوده است.

تدروس آدهانوم گبریسوس، مدیر کل سازمان جهانی بهداشت در پیشگفتار گزارش گفت، این گزارش نشان می‌دهد که «ناباروری تبعیض قائل نمی‌شود؛ علاوه براین تلاش برای باردار شدن نیز می‌تواند پیامد‌های گسترده‌ای بر زندگی افراد مبتلا داشته باشد، از اضطراب و افسردگی گرفته تا انگ اجتماعی و خشونت خانگی. در هر مقطع زمانی، حدود ۱۲.۶ درصد از جمعیت جهان با ناباروری دست و پنجه نرم می‌کنند. این سهم در منطقه آفریقایی WHO با ۱۶.۴ درصد در بیشترین حالت ممکن و در منطقه مدیترانه شرقی با ۱۰ درصد در کمترین میزان خود بود. با این حال، این گزارش تاکید می‌کند که کمبود داده‌های موجود در بسیاری از کشورها، مقایسه با جزئیات بیشتر بار ناباروری در سراسر جهان را دشوار کرده است.


**چه چیزی باعث ناباروری می‌شود؟

این گزارش آمار ناباروری را بر اساس تفکیک جنسیت (مردان و زنان) ارائه نکرده است. ناباروری ممکن است در اثر تعدادی از عوامل مختلف، در سیستم تناسلی مرد یا زن یا هر دو ایجاد شود. در برخی موارد، دلایل ناباروری نامشخص باقی می‌ماند.

در زنان ناباروری ممکن است به دلیل طیف گسترده‌ای از عوامل از جمله عفونت‌های مقاربتی، انسداد لوله‌های فالوپ، اختلالات رحمی مانند آندومتریوز، اختلالات تخمدان‌ها مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یا عدم تعادل هورمون‌های تولید مثلی ایجاد شود.

در مردان نیز ناباروری ممکن است ناشی از عفونت‌های تناسلی، عدم تعادل هورمونی یا تولید و کیفیت غیر طبیعی اسپرم باشد.

بر اساس یافته‌ها عوامل محیطی و سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل و چاقی همگی بر باروری تأثیر می‌گذارند، دانشمندان همچنین گمان می‌کنند قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های محیطی می‌تواند هورمون‌های تولید مثلی را مختل کرده و به تخمک و اسپرم آسیب برساند.

پاسکال آلوتی، مدیر تحقیقات و سلامت جنسی و باروری سازمان جهانی بهداشت گفت: «میلیون‌ها نفر پس از درمان ناباروری با هزینه‌های فاجعه‌بار مراقبت‌های بهداشتی روبه‌رو می‌شوند که این موضوع را به یک مشکل بزرگ حقوقی و اغلب به تله فقر پزشکی برای مبتلایان تبدیل می‌کند؛ سیاست‌های بهتر و تامین مالی عمومی می‌تواند دسترسی به درمان را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد».

انتهای پیام/

ارسال نظر