ارجحیت صادرات گاز ایران به همسایگان نسبت به اروپا

امین نوربخش، پژوهشگر ارشد گروه انرژی اندیشکده سیاست‌گذاری امیرکبیر در گفتگو با خبرنگار آنا گفت: از منظر آورده سیاسی و ایجاد قدرت در سیاست خارجی کشور، که عمدتا به عنوان دلیل اصلی صادارت گاز به اروپا مطرح می‌شود، باید توجه داشت ضمن این که صادرات به اروپا به معنای ورود به بازار راهبردی روسیه بوده و تبعاتی را به دنبال دارد، تحقق آورده سیاسی از صادرات گاز به اروپا منوط به سه شرط است؛ نخست اینکه صادرات گاز به کشور‌های موثر یعنی آلمان، فرانسه یا انگلستان باشد، از سویی دیگر سهم قابل توجهی از بازار کشور (های) هدف تصاحب شود و در نهایت مدت قرارداد طولانی (بالای ۱۰ سال) باشد.

وی ادامه داد: تا کنون پروژه‌های پیشنهادی صادرات گاز ایران به اروپا با هدف صادرات به کشور‌های اروپای شرقی و کم‌اهمیت‌تر این قاره بوده است؛ بنابراین تحقق شرایط مزبور دور از دسترس به نظر می‌رسد.

این پژوهشگر ارشد گروه انرژی اندیشکده سیاست‌گذاری امیرکبیر با اشاره به اینکه در واقع، هدف اروپا از واردات گاز از ایران متنوع‌سازی مبادی واردات گاز خود و تامین امنیت انرژی کشور‌های شرقی این قاره است، ادامه داد: در اسناد اتحادیه اروپا نیز، از جمله در بند ۲۲ سند «راهبرد اتحادیه اروپا در قبال ایران بعد از توافق هسته‌ای» منتشرشده توسط پارلمان اروپا، به توسعه ال. ان. جی در ایران به منظور تنوع‌بخشی به سبد واردات گاز اروپا اشاره شده است.

به گفته نوربخش بنابراین در صورتی که کشور‌های موثر اروپا حاضر به وابسته کردن تامین انرژی خود به ایران در ابعاد قابل توجه نباشند، صادرات گاز به اروپا به لحاظ سیاسی آورده قابل توجهی برای ایران ندارد.

بر اساس گفته‌های وی، در مقام مقایسه، صادرات گاز به کشور‌های منطقه این قابلیت را دارد که با ایجاد پیوند‌های راهبردی و ایجاد وابستگی متقابل، آورده سیاسی- امنیتی به مراتب بیشتری از صادرات گاز به اروپا برای ایران داشته باشد. تجربه صادرات گاز به ترکیه و عراق در دوره تحریم نیز موید این موضوع است.