«نانوفیبر هیدروژل» در درمان عوارض شدید بیماری کرون موفقیت آمیز است

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، یک مطالعه اخیر با استفاده از مدل موش صحرایی برای بیماری کرون، نتایج امیدوارکننده‌ای را برای درمان فیستول پری مقعدی (PAF)، یک عارضه رایج این بیماری، نشان داده است. محققان پزشکی جان هاپکینز و دانشکده مهندسی وایتینگ برای توسعه یک کامپوزیت هیدروژل زیست تخریب پذیر با سلول‌های بنیادی همکاری کردند.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، بیماری کرون، یک زیرگروه از بیماری التهابی روده، بیش از سه میلیون بزرگسال در آمریکا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یکی از عوارض شایع بیماری کرون فیستول پری مقعدی است که ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این یک وضعیت دردناک است که با یک تونل ملتهب بین پوست و داخل مقعد مشخص می‌شود که باعث ناراحتی، تورم، نشت خون یا چرک و درد می‌شود. در حالی که اغلب برای درمان این عارضه به جراحی نیاز است، بیش از نیمی از بیماران از درمان‌های فعلی سود نمی‌برند.

کامپوزیت نانوالیاف هیدروژل قابل تجزیه، زیست تخریب پذیر، تکه تکه شده مکانیکی (mfNHC)، مملو از سلول‌های بنیادی که تیم جان هاپکینز طراحی کرده است، می‌تواند در داخل مجرای فیستول تزریق شود و درجه بهبودی بالاتری را در مقایسه با جراحی نشان می‌دهد و اندازه فیستول را شش برابر کاهش می‌دهد.

نتایج اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است.

فلورین ام سلارو استادیار پزشکی و انکولوژی، می‌گوید: تعداد زیادی از بیماران در اواخر نوجوانی تا اوایل ۲۰ سالگی به بیماری کرون مبتلا می‌شوند و در فکر ابتلا به فیستول پری مقعدی هستند. مدیر مرکز IBD در هاپکینز و پروفسور Atran در تحقیقات IBD در پزشکی جانز هاپکینز و یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه. درمان این وضعیت در بیماران کرون بسیار دشوار است. ما امیدواریم که این نتایج یک الگوی درمانی جدید بالقوه برای ترجمه و بهبود کیفیت زندگی این بیماران ارائه دهد.

سلارو می‌گوید مطالعات قبلی و آزمایش‌های بالینی فعلی نشان داده‌اند که تزریق سلول‌های بنیادی در اطراف مجاری فیستول به بهبود موضعی کمک کرده است. با این حال، بعید است که سلول‌های بنیادی در اطراف مسیر فیستول برای مدت زمان قابل توجهی که ممکن است امکان بهبود قابل توجهی را فراهم کند، باقی بمانند. هیدروژل ایجاد شده توسط این تیم را می‌توان مستقیماً به مجرای فیستول تزریق کرد. این ماده با قطعات نانوالیاف تزریق می‌شود که به ماده سفتی کافی می‌دهد تا سلول‌های بنیادی را در محل فیستول لنگر بیاندازد، بنابراین آن‌ها از بین نمی‌روند. این به بازسازی بافت کمک می‌کند و باعث بهبودی سالم می‌شود.

سلارو می‌گوید: به آن به‌عنوان یک تحویل موضعی کامپوزیت نانوژل-نانوالیاف بازسازی بافت فکر کنید که همچنین سلول‌های بنیادی را در محل آسیب نگه می‌دارد و بهبود را قادر می‌سازد. این ژل داربستی ساخت که سلول‌های بنیادی را در محل فیستول‌ها نگه می‌داشت و باعث بهبودی ترمیمی می‌شد. نتایج نشان داد که ژل در مقایسه با جراحی شش برابر حجم مسیر فیستول را کاهش داد.

استاد در گروه علوم و مهندسی مواد دانشکده مهندسی وایتینگ و همچنین مدیر موسسه جانز هاپکینز برای نانوبیوتکنولوژی می‌گوید: این نتایج برای آینده ترمیم بافت تحریک زیستی برای آسیب‌های مزمن - حتی فراتر از PAF بسیار هیجان انگیز است. مهندسی زیست پزشکی و یکی دیگر از نویسندگان ارشد این مطالعه.

با این حال، سلارو هشدار می‌دهد که این نتایج بسیار دلگرم‌کننده باید در آزمایش‌های انسانی تأیید شوند. آزمایش‌هایی که تاکنون انجام شده است، پایه‌ای برای چنین مطالعات ترجمه‌ای در آینده گذاشته‌اند. این تیم قصد دارد این کار را ادامه دهد و ژل را بهبود بخشد، از جمله ایده یک نسخه فوم را بررسی کند.