درباره فرزاد حسنی و برنامه اکسیر/ خودشیفتگى به شکل آزاردهنده‌اى آدمى را بی‌اعتبار می‌کند
رفتار کارى آقاى فرزاد حسنى را در چند قابى که از ایشان دارم مرور می‌کنم؛ پیشاپیش باید بگویم من ایشان را به عنوان مجرى رادیویى خوب و با سواد و خوش صدایى می‌شناسم و البته که نقدم علی‌رغم علاقه‌ام نوشته می‌شود تا ایشان بهتر به مردم خدمت کنند.
١- برنامه تلویزیونى مقابل سردار نظامى و سوال جدى درباره اعتبار گشت ارشاد و در نتیجه ممنوع‌التصویر شدن ایشان. او حرف دل تعداد زیادى از مردم را در قاب یک مصاحبه زده بود و ممنوعیتش به محبوبیتش ختم شد.
٢- دو سال قبل در اختتامیه مسابقات سخنرانى دانشجویى دانشگاه صنعتى شریف، مقابل صدها دانشجو و اساتید مطرح کشور در جایگاه داوران مسابقه سخنرانى بداهه نشسته بودم و ایشان نیز کنار من جزو داوران مدعو تشریف داشتند، یک دانشجوی مرحله نیمه نهایى، شوخى نسبتا تندى روى سن با اکیپ دوستانش کرد و موقع استماع نظر داوران، آقاى حسنى در جایگاه معلم اخلاق قرار گرفت و ضمن تحقیر آن دانشجوى بی غرض، نوک حمله را به سمت دکتر علیرضا فیض بخش، مدیر اصلى برنامه و از محبوب‌ترین اساتید شریف نشانه گرفت که بسیار تند و دور از جایگاه فرزاد حسنى بود و موجب اعتراض شدید حضار گشت. من آنجا بود که متوجه شدم مجرى مورد علاقه‌ام به میزان زیادى احتمالا از خودشیفتگى مخرب رنج می‌برد.
٣- ماجراى ازدواجشان با خانم نامدارى که کمى تا قسمتى گل‌درشت و تبلیغاتى در رسانه‌ها رواج یافت و طلاق بسیار گل‌درشت‌تر و پاسخ‌هاى پر از کنایه به حرف‌هاى همسرش در اینستاگرام که به اعتبار ایشان ضربه شدیدى زد.
٤- نگاه بالا به پایین، شوخی‌هاى خارج از سن و سال، تحقیر میهمان در برنامه اکسیر باعث می‌شود متذکر شویم که خودشیفتگى به شکل آزاردهنده‌اى آدمى را بی اعتبار، حسود و کنایه‌زن می‌کند و با کمى تامل درونى و خودسازى می‌توان از دام خودپسندى رهید.
٥- وقتى نوجوانی ابدى puernus eternus داریم فکر می‌کنیم همیشه جوانیم، همیشه فرصت مطالعه و تحصیل و ازدواج و... داریم. به شکل متوهمانه‌اى خود را مادام‌العمر محبوب زنان یا مردان می‌بینیم، رفتار جوانانه از خود نشان می‌دهیم تا میانسالی‌مان را نبینیم.
٦- زندگی‌هاى نکرده موجب انباشتگى خشم در ما می‌شود، کتک‌هایى که خانم نامدارى در یک سال زندگى مشترکش خورده بود از جنس خشونت بزک‌کرده آقاى فرزاد حسنى با میهمان نگون‌بخت برنامه اکسیر بود که در خلوت به شکل خشونت فیزیکى بروز می‌یابد و در مدیا به شکل ادبیات تحقیر و کنایه.
جایى باید نشست و فکرى به حال این خشم انبوه و از خودراضى بودن فزاینده کرد.
* مدرس دانشگاه و روانشناس (به‌نقل از کانال تلگرام)
انتهای پیام/