خرابی ضبط کننده داده، عملیات را متوقف می‌کند

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، پس از ۳۰ سال در مدار، عملیات ماموریت فضاپیمای مشترک NASA-JAXA Geotail پس از شکست ثبت کننده داده‌های باقیمانده فضاپیما به پایان رسید.

از زمان پرتابش در ۲۴ ژوئیه ۱۹۹۲، Geotail به دور زمین چرخید و مجموعه داده‌های عظیمی را در مورد ساختار و دینامیک مگنتوسفر، حباب مغناطیسی محافظ زمین جمع آوری کرد. Geotail در ابتدا برای یک دوره چهار ساله برنامه ریزی شده بود، اما این ماموریت چندین بار به دلیل بازگشت داده‌های با کیفیت بالا که به بیش از هزار مقاله علمی کمک کرد، تمدید شد.

در حالی که یکی از دو ضبط کننده داده Geotail در سال ۲۰۱۲ از کار افتاد، دومی به کار خود ادامه داد تا اینکه در ۲۸ ژوئن ۲۰۲۲ با یک ناهنجاری مواجه شد. پس از شکست تلاش‌ها برای تعمیر ضبط از راه دور، عملیات ماموریت در ۲۸ نوامبر ۲۰۲۲ پایان یافت.

دان فیرفیلد، دانشمند فضایی بازنشسته در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، و اولین دانشمند پروژه ناسا برای ژئوتیل تا زمان بازنشستگی‌اش، می‌گوید: ژئوتیل یک ماهواره بسیار سازنده بوده و این اولین مأموریت مشترک ناسا و جاکسا بود. 

ماموریت کمک‌های مهمی به درک ما از نحوه تعامل باد خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین برای تولید طوفان‌های مغناطیسی و شفق‌های قطبی کرد.

با مداری کشیده، Geotail از میان مرز‌های نامرئی مگنتوسفر عبور کرد و داده‌هایی را در مورد فرآیند فیزیکی در آنجا جمع آوری کرد تا به درک چگونگی رسیدن جریان انرژی و ذرات از خورشید به زمین کمک کند. Geotail دستاورد‌های علمی بسیاری داشت، از جمله کمک به دانشمندان برای درک سرعت عبور مواد از خورشید به مگنتوسفر، فرآیند‌های فیزیکی در حال انجام در مرز مگنتوسفر، و شناسایی اکسیژن، سیلیکون، سدیم و آلومینیوم در جو ماه.

این مأموریت همچنین به شناسایی مکان فرآیندی به نام اتصال مجدد مغناطیسی کمک کرد، که یک انتقال دهنده اصلی مواد و انرژی از خورشید به مغناطیس کره و یکی از محرک‌های شفق است. این کشف راه را برای مأموریت چند مقیاسی مغناطیسی یا MMS که در سال ۲۰۱۵ راه اندازی شد، باز کرد.

در طول سال‌ها، Geotail با بسیاری از مأموریت‌های فضایی دیگر ناسا از جمله MMS، کاوشگر ون آلن، تاریخچه زمانی رویداد‌ها و تعاملات در مقیاس کلان در طول ماموریت Substorms، Cluster و Wind همکاری کرد. Geotail با مداری که گاه تا ۱۲۰۰۰۰ مایل از زمین فاصله می‌گرفت، به ارائه داده‌های تکمیلی از بخش‌های دوردست مغناطیس‌کره کمک کرد تا به دانشمندان تصویر کاملی از چگونگی تأثیر رویداد‌های مشاهده شده در یک منطقه بر مناطق دیگر ارائه دهد.

Geotail همچنین با مشاهدات روی زمین جفت شد تا مکان و مکانیسم چگونگی شکل گیری شفق را تأیید کند.

اگرچه Geotail جمع آوری داده‌های جدید انجام شده است، اکتشافات علمی به پایان نرسیده است. دانشمندان در سال‌های آینده به مطالعه داده‌های Geotail ادامه خواهند داد.